تصاویر؛ Dark Eagle؛ جدیدترین موشک هایپرسونیک ایالات متحده با سرعت بیش از ۵ ماخ

تمرکز اصلی در توسعه موشک‌های قرن بیست‌ویکم، تحقیقات مربوط به حوزه پرواز هایپرسونیک بوده است. پرواز هایپرسونیک زمانی محقق می‌شود که یک جسم از سرعت ماخ ۵ (حدود ۳٬۸۳۶ مایل بر ساعت یا بیش از ۶٬۰۰۰ کیلومتر بر ساعت) فراتر رود، و دستیابی موفق به این سرعت، به‌نوعی جام مقدس در توسعه موشکی مدرن محسوب می‌شود.

دلیل این اهمیت آن است که اشیایی با سرعتی بیش از ۵ ماخ تقریباً غیرقابل رهگیری هستند، و این موضوع آن‌ها را به سلاح‌هایی فوق‌العاده مرگبار تبدیل می‌کند. در حالی که روسیه در حال حاضر سریع‌ترین موشک هایپرسونیک جهان را در اختیار دارد، ارتش ایالات متحده نیز نسخه‌ی پرسرعت خود را توسعه داده است.

این موشک در گذشته با نام سلاح هایپرسونیک دوربرد (LRHW) شناخته می‌شد، اما اکنون به‌طور رسمی Dark Eagle نام‌گذاری شده است. این موشک به‌عنوان یک سلاح هایپرسونیک سطح‌به‌سطح با برد متوسط از نوع Boost-Glide طبقه‌بندی شده است.

اگرچه این عنوان کمی پیچیده و پرطمطراق به نظر می‌رسد، اما در تعریفی ساده یعنی دارک ایگل یک سلاح توپخانه‌ای بسیار سریع است که می‌تواند با سرعتی بالاتر از ماخ ۵ و با بُردی حدود ۱٬۷۲۵ مایل (حدود ۲٬۷۷۵ کیلومتر بر ساعت) پرواز کند.

آزمایش موفق این موشک در آوریل ۲۰۲۵ توسط ارتش ایالات متحده انجام شد. با این حال، بسیاری از جزئیات این پروژه همچنان محرمانه هستند. آنچه مشخص است، این است که دارک ایگل از دو بخش تشکیل شده است:

۱. بدنه گلاید هایپرسونیک مشترک (C-HGB)

۲. خود موشک

پس از تکمیل آزمایش‌ها و اثبات توانایی این موشک در اجرای مأموریت‌های تعیین‌شده، دارک ایگل به‌زودی وارد زرادخانه نظامی ایالات متحده خواهد شد—گرچه از برنامه اولیه‌اش برای استقرار در سال ۲۰۲۳ عقب افتاده است.

موشک هایپرسونیک Dark Eagle ارتش ایالات متحده

ارتش ایالات متحده قصد دارد دارک ایگل را در قالب یک واحد شامل هشت آتشبار موشکی به‌کار گیرد. این واحد از چهار کامیون تاکتیکی HEMTT مدل M983 استفاده می‌کند که هر یک می‌توانند دو موشک را در محفظه‌های پرتاب حمل کنند.

علاوه بر نیروی زمینی، نیروی دریایی آمریکا نیز قصد دارد ناوشکن‌های کلاس Zumwalt و زیردریایی‌های کلاس Virginia را به دارک ایگل مجهز کند. کشورهایی مانند چین هم‌اکنون دارای موشک‌های هایپرسونیک هستند، بنابراین ورود دارک ایگل به زرادخانه موشکی ایالات متحده می‌تواند به کاهش شکاف تکنولوژیکی در این زمینه کمک کند.

بخش زیادی از اطلاعات مربوط به این موشک و سامانه‌های آن همچنان طبقه‌بندی‌شده باقی مانده است و به‌نظر نمی‌رسد به این زودی‌ها افشا شود. ارتش ایالات متحده معمولاً جزئیاتی مانند عمق عملیاتی زیردریایی‌ها یا ویژگی‌های دقیق سلاح‌ها را از عموم پنهان نگه می‌دارد. بنابراین این احتمال وجود دارد که دارک ایگل فراتر از برد اعلام‌شده ۲,۷۷۵ کیلومتر و سرعت ماخ ۵ عمل کند، اما احتمالاً اعداد واقعی هیچ‌گاه به‌طور رسمی تأیید نخواهد شد.

دو شرکت مسئول توسعه این موشک عبارت‌اند از:

لاکهید مارتین (مسئول ساخت بوستر اصلی موشک)

داینتیکس (Dynetics) (مسئول ساخت بخش C-HGB)

نحوه عملکرد این موشک به این صورت است که بوستر اصلی، بدنه گلاید (C-HGB) را تا ارتفاع موردنظر حمل می‌کند. سپس، C-HGB از دماغه جدا شده و به سرعت‌هایی در حدود یا بالاتر از ماخ ۵ می‌رسد. در ادامه، این موشک به سمت هدف حرکت کرده و در لحظه برخورد منفجر می‌شود. اطلاعاتی مانند قدرت انفجار و جزئیات بیشتر درباره مشخصات انفجاری دارک ایگل هنوز منتشر نشده است.

پس از استقرار نهایی، دارک ایگل می‌تواند در دفاع از منافع آمریکا در برابر توسعه روزافزون موشک‌های هایپرسونیک توسط رقبایی مانند چین و روسیه، نقش مهمی ایفا کند.

منبع: روزیاتو