«kaan» جنگنده نسل پنجم ترکیه یا «سوخو 57» روسی؛ کدام قدرتمندتر است؟
پس از انتشار اخبار در مورد جنگنده جدید ترکیه، نظرها به سمت این جنگنده برگشت و توانایی‌های آن به محلی برای بحث و مقایسه با دیگر جنگنده‌های قدرتمند جهان تبدیل شد.
فرادید| KAAN، پروژه‌ای بومی برای کاهش وابستگی ترکیه به جنگنده‌های خارجی مانند F-16، با تمرکز بر رادارگریزی، رادار AESA بومی و طراحی مدرن، هنوز در مرحله آزمایشی است و تولید انبوه آن به اواخر دهه ۲۰۲۰ موکول شده است.
به گزارش فرادید، در مقابل سوخو ۵۷ با سابقه طولانی‌تر، تجربه رزمی در اوکراین و توانایی حمل تسلیحات سنگین مانند موشک‌های هایپرسونیک، گزینه‌ای در دسترس برای کشور روسیه به شمار می‌رود.
مشخصات جنگنده KAAN ترکیه
جنگنده KAAN (TF-X)، محصول شرکت صنایع هوافضای ترکیه (TAI)، یک جنگنده نسل پنجم دو‌موتوره با طراحی رادارگریز است که با نام «حاکم» شناخته می‌شود. این جنگنده با طول تقریبی ۲۰ متر، وزن برخاست حداکثر حدود ۲۷.۲۱۵ کیلوگرم و سرعت ۱.۸ تا ۲ ماخ، برای برتری هوایی، حملات زمینی، و مأموریت‌های چندمنظوره طراحی شده است. KAAN از موتورهای GE F110 (مشابه F-16) بهره می‌برد که در آینده با موتور بومی TRMotor جایگزین می‌شوند.
رادار AESA بومی Aselsan، حسگرهای الکترواپتیکال، و محفظه‌های داخلی تسلیحات (برای موشک‌های هوا به هوا مانند Gökdoğan و Bozdoğan) به آن پنهان‌کاری با سطح مقطع راداری (RCS) حدود ۰.۰۵ متر مربع می‌دهند. KAAN که اولین پروازش در فوریه ۲۰۲۴ انجام شد، هنوز در مرحله آزمایشی است و تولید انبوه آن برای ۲۰۲۸ تا ۲۰۳۰ برنامه‌ریزی شده است. این جنگنده با هدف خودکفایی و صادرات به کشورهایی مانند آذربایجان و کشورهای خلیج فارس توسعه می‌یابد.
مشخصات جنگنده سوخو ۵۷ روسیه
سوخو ۵۷ (نام ناتو: فلون)، جنگنده نسل پنجم دو‌موتوره روسیه، توسط دفتر طراحی سوخو توسعه یافته و از سال ۲۰۱۰ پروازهای آزمایشی را آغاز کرده است. این جنگنده با طول ۲۰.۱ متر، وزن برخاست حداکثر ۳۵,۰۰۰ کیلوگرم، و سرعت ۲ ماخ (۲۱۲۰ کیلومتر بر ساعت)، برای برتری هوایی، حملات زمینی، و جنگ الکترونیک طراحی شده است.
سوخو ۵۷ از موتورهای AL-41F1 (در آینده AL-51F) با قابلیت سوپرکروز و بردار رانش استفاده می‌کند و برد عملیاتی آن حدود ۵۵۰۰ کیلومتر است. رادار AESA N036 Byelka امکان ردیابی ۶۰ هدف و درگیری با ۱۶ هدف را فراهم می‌کند. این جنگنده با محفظه‌های داخلی و خارجی، موشک‌های R-77-1، R-37M، Kh-59MK2، و حتی موشک‌های هایپرسونیک را حمل می‌کند. سوخو ۵۷ با حدود ۳۲ فروند تولیدشده تا ۲۰۲۵ و تجربه رزمی در اوکراین (۲۰۲۴)، از نظر عملیاتی پیشرفته‌تر است، اما پنهان‌کاری آن (RCS حدود ۰.۱ تا ۰.۵ متر مربع) نسبت به رقبای غربی ضعیف‌تر ارزیابی می‌شود.
مقایسه دو جنگنده نسل پنجم روسیه و ترکیه
مقایسه KAAN و سوخو ۵۷ نشان می‌دهد که هر دو جنگنده نقاط قوت و ضعف خاص خود را دارند. KAAN با طراحی جدیدتر و تمرکز بر پنهان‌کاری (RCS پایین‌تر)، رادار بومی Aselsan، و حسگرهای پیشرفته، برای رقابت با جنگنده‌های غربی مانند F-35 طراحی شده است، اما هنوز در مرحله توسعه است و تجربه رزمی ندارد.موتورهای فعلی آن (GE F110) وابستگی به فناوری خارجی دارند و تولید انبوه آن تا اواخر دهه ۲۰۲۰ محقق نمی‌شود، که این موضوع قابلیت عملیاتی آن را محدود می‌کند. در مقابل، سوخو ۵۷ با تولید محدود (حدود ۳۲ فروند تا ۲۰۲۵)، تجربه رزمی در اوکراین، و برد عملیاتی بیشتر (۵۵۰۰ کیلومتر در مقابل ۳۰۰۰ کیلومتر تخمینی KAAN)، از نظر آمادگی عملیاتی برتری دارد.
همچنین موتورهای بردار رانش سوخو ۵۷ مانورپذیری بالاتری ارائه می‌دهند و توانایی حمل موشک‌های هایپرسونیک، قدرت تهاجمی آن را افزایش می‌دهد، اما پنهان‌کاری ضعیف‌تر و مشکلات مالی تولید انبوه، نقاط ضعف آن هستند.
از نظر قدرت کلی، سوخو ۵۷ در حال حاضر به دلیل آمادگی عملیاتی، تجربه رزمی، و ظرفیت تسلیحاتی سنگین‌تر (تا ۸ تن در مقابل ۶ تن تخمینی KAAN)، قدرتمندتر است. KAAN با پتانسیل پنهان‌کاری بهتر و فناوری‌های جدیدتر، در آینده (پس از تولید انبوه و رفع وابستگی به موتورهای خارجی) می‌تواند رقیبی جدی باشد.
اما تا سال ۲۰۲۵، سوخو ۵۷ به دلیل استقرار عملیاتی و تنوع تسلیحات، برتری دارد. با این حال، موفقیت بلندمدت KAAN به توانایی ترکیه در بومی‌سازی موتور و تولید انبوه بستگی دارد، در حالی که سوخو ۵۷ با چالش‌های مالی و تحریم‌ها مواجه است.
