میدانید "پروفایل سایه" چگونه به حریم خصوصیتان سرک میکشد؟

«لطفا با لباس خانه از من عکس نگیرید. لطفا وقتی آرایش ندارم از من عکس نگیرید. لطفا وقتی زمین میخورم از من عکس نگیرید. لطفا فقط از من عکس نگیرید. ممکنه؟»
کد خبر :
۶۷۴۹۶
بازدید :
۱۹۰۹۱
فرادید | این روزها بحث از تعرض به حریم خصوصی افراد از طریق شبکههای اجتماعی یکی از موضوعات داغ است. از پروژههای گردآوری کلان دادهها برای ردیابی ذائقه مخاطب و تاثیر گذاری بر رای او در زمان انتخابات سیاسی که بگذریم، یکی از تهدیدهای جدی از سوی دوستان، خویشاوندان و هموطنان مان صورت میگیرد، آن هنگام که تصاویر ما را بدون اجازه و اطلاع مان در فضای عمومی شبکههای اجتماعی پست میکنند.
ترکیب گوشیهای هوشمند-- که به افراد امکان ثبت هر لحظهای از زندگی را میدهند--با شبکههای اجتماعی--که به همان افراد امکان عمومی کردن هر لحظهی ثبت شده را میدهند-- میتواند حریم خصوصی افراد را در کوتاهترین زمان ممکن نقض و دردسرهایی را برای آنها ایجاد کند.
ترکیب گوشیهای هوشمند-- که به افراد امکان ثبت هر لحظهای از زندگی را میدهند--با شبکههای اجتماعی--که به همان افراد امکان عمومی کردن هر لحظهی ثبت شده را میدهند-- میتواند حریم خصوصی افراد را در کوتاهترین زمان ممکن نقض و دردسرهایی را برای آنها ایجاد کند.

گاهی گمان میکنیم که شهروند خبرنگاریم و فیلم و عکسی که از یک لحظه هیجان انگیز، یا نا امید کننده ثبت میکنیم، میتواند تاریخ را تغییر دهد. اما آیا آن لحظهها به این فکر میکنیم که فقط با یک لحظه از شخصیت، رفتار و عملکرد یک فرد مواجه ایم، در حالیکه پشت هر رفتار و عملی داستانی طولانیتر وجود دارد که از آن بی اطلاعیم؟
یا دور هم جمع شده ایم و مهمانی گرفته ایم. مدام با گوشی هایمان از هر لحظه و هر فردی در مهمانی عکس و فیلم میگیریم. آیا برای اینکه عکس کسی را در هر شرایطی ثبت کنیم از او اجازه میگیریم؟ آیا قبل از پست کردن عکسهای دست جمعی از افرادی که در عکس هستند اجازه میگیریم؟
اگر دوستان یا اعضای خانواده تان اصرار دارند خود را از شبکههای اجتماعی دور نگه دارند به خواسته آنها احترام بگذارید و قبل از آن که در صفحات خود عکسی از آنها را بگذارید، حتما رضایت آنها را جلب کنید.
به گزارش فرادید به نقل از گاردین، هر چیزی که با پسوند «سایه» میآید احساسی از عدم امنیت و بی صداقتی در افراد ایجاد میکند، اما «پروفایلهای سایه» از هر چیز دیگری که با این پسوند بیاید، آشفته کنندهتر است. در پس پروفایل فیس بوکی که شما برای خودتان میسازید، پروفایل دیگری نیز وجود دارد؛ پروفایل سایهای که بر پایهی اطلاعات ایمیلهای دریافتی و ارسالی و گوشیهای هوشمند سایر کاربران فیس بوک ساخته میشود. به این ترتیب، اطلاعات تماسی که هیچ زمانی در فیس بوک وارد نکردهاید، با حساب شما مرتبط شده و رصد کردن ارتباطات اجتماعی شما را برای فیس بوک سادهتر میکند.
نتیجه یک مطالعه نشان میدهد حتی افرادی که حساب کاربری فیس بوکی ندارند - در انگلستان از هر ۵ نفر ۱ نفر عضو فیس بوک نیست - باز هم به واسطه پروفایلهای سایهای و فعالیت اعضای خانواده و دوستانشان در این فضا حضور دارند و به واسطه این اطلاعات میتوان رفتارهای آنها را با دقتی ۹۵ درصدی پیش بینی کرد.
واضح است که اگر شما در عصر دیجیتال زندگی میکنید، اما به هر دلیلی موضعی ضد فیس بوکی اتخاذ کرده و نمیخواهید در این فضا اثری از شما وجود داشته باشد، انتشار اطلاعات شما توسط دیگران، توهین و تعرض به حریم خصوصی تان محسوب میشود.
به طوریکه حتی اگر با عدم عضویت در این فضا در واقع به فیس بوک اجازه نداده اید که هر حرکت شما را ردگیری کند، حریم خصوصی شما را به سادگی و فقط با متصل کردن شما به افرادی که محصولات مشابه شما را خریداری کرده اند، نقض کند، یا از طریق نوع خریدهای شما حدس بزند که دیدگاه سیاسی شما چیست و حتی شما را بهتر از خود شما توصیف کند، باز هم فیس بوک میتواند این کار را بکند!
بنابر گزارش گاردین، در حقیقت بیرون ماندن از حباب فیس بوک بیشتر به ضرر شماست تا به سود شما. زیرا حداقل با بودن در این فضا میتوانید از اطلاعات و تصاویر خود دفاع کنید. حداقل اگر آن جا حضور داشته باشید، میتوانید وقتی یکی از دوستانتان یکی از عکسهای شما را که دوست ندارید پست میکند، به او غر بزنید.
شما با غیبت از این فضا حتی متوجه نمیشوید چه کسی عکسهای شما را پست کرده است. تنها راهی که میتوانید از این فضا دور بمانید این است که به دیگران بگویید از شما عکس نیندازند.
البته این حرف شما برای مخاطبان جوانتر که در این فضا رشد کرده اند شبیه گناه کبیره است. آنها حرف شما را این طور ترجمه میکنند: «من یک فرد ضد اجتماعی هستم که تمایلی به خوش و بش با دیگران ندارم. من میخواهم در لاک خود باشم.».
اما این جمله در گذشته نه تنها بد نبود بلکه دفاع از حریم شخصی و مرزهایی بود که یک نفر برای خود محترم میدانست. آن وقتها با قاطعیت میگفتی: «لطفا با لباس خانه از من عکس نگیرید. لطفا وقتی آرایش ندارم از من عکس نگیرید. لطفا وقتی زمین میخورم از من عکس نگیرید. لطفا فقط از من عکس نگیرید. ممکنه؟»
آن وقتها ما پذیرفته بودیم که بین تصورمان از ظاهرمان و واقعیت ظاهرمان فاصلهای وجود دارد، و نمیخواستیم این فاصله با عکسهایی که از ما ثبت میشود و به عنوان شاهد باقی میماند، کم شود.
لطفا ما را ببخشید که این گونه فکر میکنیم. اما بهرحال ما هم چیزهایی سرمان میشود!
منبع: فرادید و گاردین
مترجم فرادید: عاطفه رضوان نیا
۰