تذکره‌الاولیا عطار نیشابوری؛ درس زندگی با سلطان العارفین؛ «نبین کی می‌گه، ببین چی می‌گه!»

فرادید| با وجود این که اطلاعات دقیقی از زندگی عطار در دست نیست، اما آثار عطار از مهم‌ترین متون عرفانی تاریخ ادبیات است. عطار یکی از والاترین نمودهای نثر کلاسیک فارسی را در کتاب تذکره‌الاولیا به نمایش گذاشته است که خواندن آن علاوه بر حظ ادبی سرشار از لطایف معنوی نیز هست.

به گزارش فرادید، گذشت زمان نه تنها گرد کدورت بر چهره ادبیات کلاسیک فارسی نپاشیده است که ارزش ادبیات فارسی را بیشتر کرده است و چه بسیارند آموزه‌هایی که در آثار بزرگان ادبیات ایران وجود دارند و هنوز هم می‌توانند برای ما راه‌گشا باشند.

تذکره‌الاولیا: ذکر شقیق بلخی

شقیق بلخی، از عالمان و زاهدان خراسان بود که عطار در تذکره‌الاولیا او را با صفات بسیار نیکویی خطاب کرده است. یکی از نقل‌های ذکر شقیق بلخی که در مورد گشاده‌سینگی او در مقابل انتقاد است، می‌تواند نکات بسیار آموزنده‌ای برای انسان‌های خودرای داشته باشد. این نقل کوتاه را در ادامه برای شما خواهیم آورد.

نقل است که روزی می‌رفت. بیگانه ای او را دید. گفت: ای شقیق! شرم نداری که دعوی خاصگی کنی و چنین سخن گویی؟ این سخن بدان ماند که هرکه او را می‌پرستد و ایمان دارد از بهر روزی دادن او نعمت پرست است.

شقیق یاران را گفت: این سخن بنویسید که او می‌گوید بیگانه گفت: چون تو مردی سخن چون منی نویسد؟

گفت: آری! ما چون جوهر یابیم، اگر چه در نجاست افتاده باشد، برگیریم و باک نداریم.