تذکره‌الاولیا عطار نیشابوری؛ درس زندگی با سلطان العارفین؛ «انسان چگونه طمع می‌کند؟»

فرادید| با وجود این که اطلاعات دقیقی از زندگی عطار در دست نیست، اما آثار عطار از مهم‌ترین متون عرفانی تاریخ ادبیات است. عطار یکی از والاترین نمودهای نثر کلاسیک فارسی را در کتاب تذکره‌الاولیا به نمایش گذاشته است که خواندن آن علاوه بر حظ ادبی سرشار از لطایف معنوی نیز هست.

به گزارش فرادید، گذشت زمان نه تنها گرد کدورت بر چهره ادبیات کلاسیک فارسی نپاشیده است که ارزش ادبیات فارسی را بیشتر کرده است و چه بسیارند آموزه‌هایی که در آثار بزرگان ادبیات ایران وجود دارند و هنوز هم می‌توانند برای ما راه‌گشا باشند.

تذکره‌الاولیا: ذکر امام احمد حنبل

طمع رفته‌رفته و به آرامی در وجود انسان شکل می‌گیرد و ناگهان ریشه دوانده و زندگی انسان را تباه می‌کند. عطار در نقلی از ذکر اما احمد حنبل در مورد به وجودآمدن طمع در انسان نوشته است. 

نقل است که احمد مزدوری داشت. نماز شام شاگردی را گفت تا زیادت از مزد چیزی به وی دهد. مزدور نگرفت. چون برفت. امام احمد فرمود: برعقب او ببر که بستاند.

شاگرد گفت: چگونه؟

گفت: آن وقت در باطن خود طمع آن ندیده باشد. این ساعت چون بیند بستاند.