می‌خواهید باهوش‌تر جلوه کنید؟ سعی کنید حرف نزنید!
مکث یا تأمل‌کردن، حتی برای مدتی کوتاه به قدر ۳۰۰ میلی‌ثانیه، می‌تواند درک مخاطبتان را از شما– آن هم به طرز شگفت‌انگیزی مثبت - تغییر دهد. براساس مطالعه‌ای که در مجله لینگوآ به چاپ رسیده است، گفتارِ حاویِ "مکث‌ها یا فواصل پرنشده" - سکوت قابل توجه بین کلماتی که هیچ ارتباطی با علائم نگارشی ندارند - بیش از گفتارِ بدونِ وقفه و متصل، «صحیح و کامل» و «آموزنده و عقلانی» به نظر می‌رسد.
کد خبر :
۷۳۰۵۰
بازدید :
۸۸۱۳
فرادید | اکثر افراد دوست دارند در هنگام صحبت‌کردن سلیس و روان به‌نظر برسند. جملات را کامل و بدون مکث ادا کنند؛ گویی که می‌دانند درباره چه چیزی می‌خواهند صحبت کنند. نگرانی از تپق زدن و لغزش‌های زبانی یا پیدا نکردن واژه درست یا ترس از صحبت کردن در جمع - وضعیتی که به آن گلاسوفوبیا گفته می‌شود - بسیاری را به کل از صحبت کردن در جمع باز می‌دارد.
اما زبان‌شناسان به تازگی پیشنهاداتی به این افراد ارائه کرده‌اند که می‌تواند تسلای خاطر باشد.
مکث یا تأمل‌کردن، حتی برای مدتی کوتاه به قدر ۳۰۰ میلی‌ثانیه، می‌تواند درک مخاطبتان را از شما- آن هم به طرز شگفت‌انگیزی مثبت - تغییر دهد. براساس مطالعه‌ای که در مجله لینگوآ به چاپ رسیده است، گفتارِ حاویِ "مکث‌ها یا فواصل پرنشده" - سکوت قابل توجه بین کلماتی که هیچ ارتباطی با علائم نگارشی ندارند - بیش از گفتارِ بدونِ وقفه و متصل، «شمرده و کامل» و «آموزنده و عقلانی» به نظر می‌رسد.
به‌طور خلاصه شما وقتی بهترین چیز را می‌گویید که کلاً چیزی نگویید. در این پژوهش به یکی از آهنگ‌های معروف یک خواننده ایرلندی، رونان کیتیگ، اشاره شده که گفته بود: «شما بهترین حرف خود را در نگفتن می‌زنید.»
[بر کسی پوشیده نیست که مصداق این پژوهش در ضرب‌المثل‌های ملل مختلف یا بیت‌های معروف شعرای ایرانی که تبدیل به ضرب‌المثل شده نیز دیده می‌شود، از جمله کم گوی و گزیده گوی، چون دُر. مترجم].
ممکن است به‌نظر برسد ایجاد وقفه در کلام یک بعد منفی هم دارد و آن اینکه فرد «کم اعتماد‌به‌نفس» یا «کمتر معتبر» به‌نظر برسد. اما نویسندگان این پژوهش می‌گویند، مخاطبان اینطور تصور می‌کنند که فرد با ایجاد وقفه در کلام د‌رواقع دارد به چیزی که می‌گوید خوب فکر می‌کند و در نتیجه اینطور برداشت می‌کنند که این فرد، فرد باهوشی است.
این پژوهش می‌گوید: «افرادی که فکر می‌کنند و سپس جزئیات را مطرح می‌کنند، افرادی با قطعیت کمتر درک می‌شوند.» کار‌های پیشین نیز به این نتیجه رسیده بودند که ایجاد سکوت در هنگام ایراد سخنرانی، این سخنان را کمتر قاطعانه جلوه می‌دهد. با‌این‌حال فردِ سخنران، همچنان فردی باهوش به‌نظر می‌رسد.
در این پژوهش فقط سکوت‌های مطلق مطالعه شده و تأثیر آوا‌هایی مثل «آام» و «اِاا» که برای پر کردن جا‌های خالی گفته می‌شود، بررسی نشده است. اما توصیه شده که استفاده از این سیلاب‌ها به حداقل کاهش پیدا کند و فرد سکوت مطلق را جایگزین کند.
تحقیقات پیشین به این نتیجه رسیده بودند که افرادی که به دفعات زیاد از «آاام» برای پر کردن سکوت استفاده می‌کنند، افرادی «کمتر دارای اعتبار»، «کمتر صادق» و «کمتر توانمند» درک می‌شوند.
اینطور به‌نظر می‌رسد که استفاده از این صدا‌ها شاهدی است برای مخاطب که فکر کند چیزی پیچیده و سخت قرار است بیان شود. اگر هدف اولیه شما این است که باهوش به‌نظر برسید، از این سیلاب‌های بی معنی در جملات خود استفاده نکنید.
درسی که می‌توان از این پژوهش گرفت این است که اگر در حین صحبت‌کردن فکر می‌کنید نیاز به اندیشیدن دارید، حتماً اینکار را بکنید و نترسید. یک وقفه کوتاه شما را فردی کودن یا فردی که از ابراز کردن خود ناتوان است، نشان نمی‌دهد. اتفاقاً اثری معکوس خواهد داشت.
هرچه باشد، زمانی یک مرد خردمند [لائوتسه]گفته است: «او که می‌داند، حرف نمی‌کند.»
و سعدی می‌گوید:
سخن دان پرورده پیر کهن بیندیشد، آن گه بگوید سخن
مزن بی تأمل به گفتار دم نکوگوی، اگر دیرگویی چه غم
منبع: The Guardian
مترجم فرادید: عاطفه رضوان‌نیا
۲
