کشف یک نیایشگاه نه‌هزارساله در اردن

این مجموعه آیینی در اردوگاهی مربوط به دوران نوسنگی و در نزدیکی سازه‌های بزرگی که تحت عنوان «بادبادک‌های صحرا» شناخته می‌شوند، یافت شده است. «بادبادک‌های صحرا» تله‌هایی بزرگ‌ هستند که برای به دام انداختن و سلاخی غزال‌های وحشی استفاده می‌شده است.

چنین تله‌هایی شامل دو و یا بیشتر از دو دیوار سنگی‌اند که به محوطه بسته‌ای می‌رسند. طول این سازه‌ها می‌توانند به بیشتر از یک مایل هم برسد. همچنین این تله‌های عظیم به صورت پراکنده در صحراهای خاورمیانه یافت می‌شوند.

شکل این نواحی موسوم به «بادبادک‌های صحرا» از بالا و در نظر خلبان‌هایی که در نیمه اول قرن بیستم بر فراز این نواحی پرواز می‌کردند به شکل بادبادک بود و از آن رو آن‌ها را به این نام خواندند.

در این نیایشگاه فسیل‌های دریایی بسیاری پیدا شده است.(تصویر سمت چپ)
یکی از سنگ‌های یافت شده با حکاکی‌هایی از صورت انسان.(تصویر میانه و سمت راست)

وائل ابوعزیز، باستان‌شناس اردنی و یکی از سرپرستان این پروژه می‌گوید:«این محوطه اول از همه بخاطر شرایط حفاظتی‌اش منحصر‌به‌فرد است. قدمتی نه‌هزارساله دارد و همه‌چیز تقریباً در آن دست‌نخورده بود.»

در نیایشگاه دو سنگ با حکاکی‌هایی از ویژگی‌های صورت انسان یافت شده است.

محققان گفته‌اند که این نیایشگاه دریچه‌ای نو بر سمبولیسم، تجلی هنری و همچنین فرهنگ معنوی این جمعیت‌های ناشناخته نوسنگی می‌گشاید.

نزدیکی این محوطه به تله‌ها حاکی از آن است که ساکنان آن شکارچی بوده و این تله‌ها «مرکز زندگی فرهنگی، اقتصادی و حتی نمادین آن‌ها در این ناحیه بوده‌اند.»

این گروه کاوش به سرپرستی «وائل ابوعزیز» و «محمد ب. طراونه»، شامل باستان‌شناسانی از دانشگاه «الحسین بن طلال» واقع در شهر معان اردن و موسسه فرانسوی خاور نزدیک است.