ستاره‌ها از جیحون تا آ.ث.میلان
زمین خاکی میلان در انتهای خیابان جیحون یکی از همین زمین‌های ستاره‌پرور بود که با تصور کردن روزهای دور پرهیاهویش می‌شود تشویق‌های بی‌امان تماشاچیان را که ۹۰ دقیقه بی‌وقفه تیم محبوبشان را تشویق می‌کردند، شنید؛ جایی که این روزها صاحب چمن مصنوعی، جایگاه تماشاگران و تبدیل به مجتمع ورزشی جیحون شده است، برای بسیاری از موسپیدان منطقه۱۰ تهران فوتبالیست‌های خاک‌خورده این‌جور زمین‌ها پر از خاطرات فراموش‌نشدنی است.
خیابان جیحون که امروز با خانه‌های قد و نیم‌قد و سر و صدا و شلوغی اتومبیل‌های رنگارنگ پر شده است، زمانی به دلیل گذر رودخانه کن و دشت‌های وسیع کشاورزی، باغ و بوستان‌هایی باصفا و خوش‌آب‌ورنگ داشت و زمین‌های خاکی‌اش هم معروف بود. قصه زمین خاکی میلان و ستاره‌های فوتبالی‌اش از آن دست ماجراهای خواندنی است.
در روزگاری که تعداد تفریحات مردم کمتر از انگشتان کف دست بود، این زمین‌های خاکی، بهترین گزینه برای تفریح و سرگرمی و بازی فوتبال بود. در واقع، از دل همین زمین‌های خاکی و بازی‌های دوستانه پرطرفدار بود که ستاره‌های بسیاری به تیم‌ملی و باشگاه‌های معروف رسیدند.
زمین خاکی میلان در انتهای خیابان جیحون یکی از همین زمین‌های ستاره‌پرور بود که با تصور کردن روزهای دور پرهیاهویش می‌شود تشویق‌های بی‌امان تماشاچیان را که ۹۰ دقیقه بی‌وقفه تیم محبوبشان را تشویق می‌کردند، شنید؛ جایی که این روزها صاحب چمن مصنوعی، جایگاه تماشاگران و تبدیل به مجتمع ورزشی جیحون شده است، برای بسیاری از موسپیدان منطقه۱۰ تهران فوتبالیست‌های خاک‌خورده این‌جور زمین‌ها پر از خاطرات فراموش‌نشدنی است.
مجید ملک‌زاده، از اهالی قدیم محله سلسبیل و از پیشکسوتان تیم تاج سابق تعریف می‌کند: «زمین میلان در انتهای خیابان جیحون یکی از زمین‌های معروف تهران بود. شهید «حسن هدایت»، شهید «رحیم قاسمی»، «جمشید رشیدی»، «علی جباری» و... و همه از همین زمین‌های خاکی به فوتبال معرفی شدند.
این زمین اوایل میان محلی‌ها و بچه‌های فوتبالی به فدرال معروف بود. مسئولش «غلام معینی» بود که حسابی هوای بچه‌محل‌ها را داشت. بعدها به دلیل علاقه بچه‌های فوتبالی محله و اهالی به تیم آث میلان، نام این زمین به میلان تغییرکرد.»
ملک‌زاده از روزهای تقسیم زمین میلان برای تمرین و آماده‌سازی برای مسابقات میان تیم‌های مختلف یاد می‌کند و می‌گوید: «صاحب اصلی زمین میلان خانمی بود که حتی مدتی زمین را هم از بچه‌ها گرفت و داخلش هم گودبرداری شد.
به همین دلیل این زمین به غرب و شرق و شمال و جنوب برای انجام بازی‌ها و تمرین‌ها تقسیم شد. جالب اینجا بود که انتهای همین زمین تبدیل به زباله‌دانی شده بود. ما درمیان بوی بد زباله‌ها بازی می‌کردیم و کمتر کسی بابت وضعیت موجود اعتراض می‌کرد. ما توی زمین جنگنده بودیم و به هم رحم نمی‌کردیم، اما بیرون از زمین همه با هم رفیق بودیم.»
ملک‌زاده از میان انبوه خاطراتش یادی هم از ماجرای برگزاری جام‌های محله‌ها در زمین میلان می‌کند: «فوتبالیست‌های ملی‌پوش زیادی در زمین میلان در قالب مسابقات محلی پا به توپ شدند. آن زمان بسیاری از بازیکن تیم‌ها، ملی‌پوش و در تیم‌های باشگاهی بازی می‌کردند، اما از بچه‌محل‌هایشان و فوتبال محله‌ها و جام‌های محلی غافل نمی‌شدند و در کنار بقیه بچه‌ها بازی می‌کردند.»
ملک‌زاده در بخش دیگر صحبت‌هایش از محمدرضا حیدریان، ملی‌پوش تیم فوتسال، یاد می‌کند که بازی‌هایش را از همین زمین خاکی میلان شروع کرد: «حیدریان سنش از بقیه کمتر بود و اوایل در کنار زمین ما که تکه‌ای آسفالته بود بازی می‌کرد و بعد به مرور به بچه‌های تیم اضافه شد و از همین زمین بازی‌هایش را شروع کرد.»
او همچنین در ادامه از مهرداد سینایی، حمید وزیری، آزاد قاسمی، جواد افشار، اصغر عباسیان و ... نام می‌برد که از ستاره‌های معروف زمین‌های خاکی بودند و در همین زمین میلان فوتبال بازی می‌کردند.
منبع: همشهری
