جمجمه‌های باستانی یافت‌شده در «غار خون» متعلق به افرادی هستند که «قربانی» شده‌اند
محققان باستان‌شناسی که در «غار خون» در گوآتمالا مشغول کاوش هستند، دریافتند این مکان شاهد یک مراسم خاص و قدیمی در فرهنگ مایا بوده است.
فرادید| باستان‌شناسان در اعماق یک غار زیرزمینی در گوآتمالا به صدها استخوان انسانی آسیب‌دیده برخوردند که گواه نوعی قربانی شدن است. این کشف تصویری دلخراش از گذشته را نشان می‌دهد: افرادی که در فصل خشک قربانی شده‌اند تا خدای باران مایا را خشنود کنند.
به گزارش فرادید، میشل بلووز، باستان‌زیست‌شناس دانشگاه ایالتی کالیفرنیا گفته: «الگوی در حال ظهور اینست که قطعاتی از بدن، نه کل بدن در این مکان یافت شده‌اند. در مراسم مایا، قطعات بدن به اندازه بدن کامل ارزش دارند.»
اوایل دهه ۱۹۹۰، یک بررسی زیر مکان باستان‌شناسی دوس پیلاس در پِتِن گواتمالا منجر به کشف بیش از دوازده غار شد که مایاها بین سال‌های ۴۰۰ قبل از میلاد و ۲۵۰ میلادی از آن‌ها استفاده کرده بودند. یکی از این غارها به نام «غار خون»، مجموعه‌ای بزرگ از استخوان‌های انسانی پراکنده روی کف غار داشت که بسیاری از آن‌ها شواهدی از آسیب‌های تروماتیک در زمان مرگ داشتند.
میشل بلووز تجزیه و تحلیل تیم خود از استخوان‌های «غار خون» را تشریح کرده و توضیح داده که چرا آن‌ها معتقدند دو هزار سال پیش این غار قربانگاه باستانی مایا بوده است.
اِلِن فریکانو، انسان‌شناس پزشکی از دانشگاه علوم بهداشتی غربی کالیفرنیا که آسیب‌های موجود روی استخوان‌ها را بررسی کرده، گفته: «چندین دلیل وجود دارد که به ما کمک کرده این مکان را بیشتر به عنوان یک مکان مذهبی و آیینی شناسایی کنیم تا یک مکان دفن معمولی.» برای نمونه، استخوان‌ها روی سطح زمین یافت شدند نه مدفون و آسیب‌های موجود روی استخوان‌ها گواه قطع اعضای بدن در مراسمی آیینی بودند، نه دفن فوری.
برای نمونه، روی قطعه‌ای از استخوان پیشانی چپ اثری وجود دارد که نشان می‌دهد کسی از ابزاری با لبه‌ی بُرنده مانند تبر برای ضربه زدن به جمجمه استفاده کرده است. استخوان لگن یک کودک نیز بریدگی مشابهی داشت. به نظر می‌رسد در هر دو مورد، آسیب‌ها زمان مرگ ایجاد شده باشند.
قطعه‌ای از استخوان جمجمه که با ابزاری با لبه مورب جدا شده، در سمت راست نشان داده شده و سمت چپ، یک نقاشی خطی از جمجمه انسان دیده میشود که محل جدا شدن آن قطعه استخوان را نشان می‌دهد. این استخوان در «غار خون» پیدا شده است.
برخی بقایای انسانی نیز به شکل غیرآناتومیکی چیده شده بودند که گواه ماهیت آیینی جمع‌آوری آن‌ها است. در قسمتی از غار، حفاران چهار کلاهک جمجمه یافتند که آگاهانه به شکل عمودی روی هم قرار گرفته بودند.
ترکیب آسیب‌های کشف‌شده روی استخوان‌ها، تراکم بالای بقایای انسانی در غار و وجود اشیاء آیینی مانند خاک سرخ و تیغه‌های آبسدین نشان می‌دهد «غار خون» یک قربانگاه آیینی باستانی مایا بوده، نه یک جایگاه معمولی برای تدفین.
از راه یک ورودی کوچک و عبور از راهروی پایینی که به یک استخر آب منتهی میشود، میتوان به غار خون دسترسی پیدا کرد. این غار هم حالا و هم در گذشته، بیشتر طول سال زیر آب بوده است. محققان باور دارند غار خون تنها در فصل خشک، بین ماه‌های مارس و مه قابل‌دسترسی بوده و این زمان‌بندی ممکن است به معنای مراسم قربانی باشد. یکی از جشن‌های مهم مذهبی معاصر مایا، روز صلیب مقدس است که در تاریخ سوم مه برگزار میشود و درست پیش از شروع باران‌هاست. مردم به غارها می‌روند و برای بارش باران و برداشت خوب دعا می‌کنند.
برای یافتن جواب روشن‌تر معمای استخوان‌های موجود در این غار باید کمی بیشتر منتظر بمانیم. آنالیز استخوان‌های یافت‌شده در «غارخون» تازه آغاز شده و تحقیقات بیشتر شامل تجزیه و تحلیل‌های DNA باستانی و ایزوتوپ‌های پایدار میشود که نتایج آن در نشریات معتبر منتشر خواهند شد.
میشل بلووز در پایان گفته: «در حال حاضر، تمرکز ما بر اینست که بفهمیم این افراد که بودند، زیرا نحوه برخورد با آن‌ها کاملاً با اکثریت مردم فرق داشته است.»
مترجم: زهرا ذوالقدر
