(تصاویر) افغان‌های آواره در غار‌های باستانی بامیان
برخی از خانواده‌های فقیر افغان که با روی کار آمدن رژیم طالبان با بحران اقتصادی مواجه شده اند، در غار‌های باستانی بامیان پناه گرفته‌اند.
بحران انسانی در افغانستان به یکی از بزرگترین و حادترین بحران‌ها در سراسر جهان تبدیل شده و میلیون‌ها افغان به دنبال حمایت بین المللی برای جلوگیری از گرسنگی، بیماری و سوءتغذیه هستند.
به گزارش فرارو، ۲۸.۳ میلیون نفر شهروند افغان - حدود دو سوم جمعیت - به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند. شش میلیون نفر از این تعداد در حال حاضر به طرز خطرناکی به قحطی نزدیک شده اند و زنان و دختران به ویژه آسیب پذیرتر هستند.
آژانس پناهندگان سازمان ملل، از بامیان، یک منطقه کوهستانی در مرکز افغانستان بازدید کرد. زمستان امسال سردترین زمستان در بیش از یک دهه گذشته بود و هوای بی‌رحمانه به فقیرترین و آسیب‌پذیرترین افراد، از جمله کسانی که اخیراً پس از چندین دهه درگیری آواره شده‌اند، به شدت ضربه زده است.
برخی از خانواده‌ها که جای دیگری برای رفتن ندارند، در غار‌های باستانی پناه گرفته‌اند. برخی دیگر برای مقاومت در برابر سقوط آزاد اقتصادی افغانستان وام گرفته اند یا از همسایگان قرض گرفته اند، که باعث افزایش سرسام آور قیمت مواد غذایی شده است.
کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل می‌گوید که در تلاش برای یافتن راه حل‌هایی برای افرادی است که در غار‌ها به طور ناامن زندگی می‌کنند و تلاش می‌کند روی زمین‌های اختصاص داده شده توسط مقامات محلی کار کند.
ولایت بامیان مرتفع‌ترین و یکی از سردترین مناطق افغانستان است. بسیاری از خانواده‌ها برای تامین غذا یا سوخت برای گرم کردن خانه‌های خود با مشکل مواجه هستند.
شیما ۶۶ ساله یکی از ساکنان غار‌های باستانی بامیان است. او سال هاست که به همراه خانواده و دو تن دیگر از بستگانش یک تجارت کوچک فرش می‌کند. اما از زمان سقوط دولت سابق، فروش فرش‌ها به طور فزاینده‌ای دشوار شده است. او می‌گوید: هیچ کس پولی برای خرید ندارد.
جواد ۲۷ ساله دیگر ساکن غار‌های بامیان چهار فرزند دارد و برای تامین غذای خانواده به شغل کشاورزی مشغول است. او می‌گوید، از زمانی که طالبان به قدرت رسیده اند، وضعیت اقتصادی خانواده بدتر شده است. آنقدر پول ندارند که آرد و روغن بخرند تا نان بپزند. او می‌گوید: ما هیچ امیدی به آینده نداریم.
عبدالجلیل یکی دیگر از آوارگان ساکن غار‌ها می‌گوید دو سال پیش بر اثر جنگ بین نیرو‌های دولتی وقت و طالبان آواره شدند. جلیل می‌گوید که زمستان برایش سخت بود، زیرا فرزندانش دائماً مریض بودند و او قادر به گرم کردن خانه نبود.
نسیم و خانواده اش در غار کوچکشان در حومه بامیان ساکن هستند. نسیم معمولاً به عنوان کارگر ساختمانی کار می‌کند، اما چند ماهی است که بیکار است. خانواده کمبود خوراک و پوشاک دارند.
