(تصاویر) بیوگرافی و عکس های شخصی هدیه رضایی بازیگر سریال هفت سر اژدها
بیوگرافی و سوابق هنری هدیه رضایی بازیگر سریال هفت سر اژدها را در ادامه بخوانید.
در مورد هدیه رضایی بازیگر نقش اقرب (عقرب) در هفت سر اژدها در این صفحه از دلگرم بخوانید
- نام و نام خانوادگی: هدیه رضایی
- سال تولد: 1360
- محل تولد: تهران
- تحصیلات: کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی
- حرفه: استاد دانشگاه و نویسنده و بازیگر
زندگینامه هدیه رضایی
تخصص اصلی هدیه رضایی در زمینه بازیگری و نویسندگی نمایشنامه است. این هنرمند و استاد دانشگاه تهران علاوه بر نویسندگی، بازیگری نیز مشغول فعالیت است.
اقرب در هفت سر اژدها
هفت سر اژدها » ساخته ابوالقاسم طالبی است که برای شبکه سوم سیما ساخته شد. این مجموعه در ژانر سیاسی و جاسوسی ساخته شده و مضمونی عدالتخواهانه دارد. هدیه رضایی نقش اقرب را در این سریال بازی می کند.
در این مجموعه داستان آقازادهای با نام سلطانخواه و چند تن از مفاسد اقتصادی بانفوذ جامعه به تصویر کشیده شده است . در این سریال بازیگرانی مانند مجید واشقانی، حمید گودرزی، علیرام نورایی، جعفر دهقان، حمید صفت ، سیامک اطلسی، زنده یاد شهرام عبدلی، نوشین صفری و ... نیز حضور دارند.
نویسندگی هدیه رضایی
کتاب هیچ جایی ها، شامل مجموعهای از داستانهای کوتاه به قلم هدیه رضائی است، که هر کدام از این داستانها می تواند قصۀ زندگی اکثر ما باشد.
سوابق هنری
- بازی در نمایش”جایی در میان خوکها” به کارگردانی”پدرام رحمانی”؛ تهران، جشنواره تئاتر دانشجویی فجر و اندیمشک، جشنواره لالههای سرخ؛ ۱۳۸۰
- نگارش و کارگردانی نمایش”کلمه، عشق، طاعون”؛ تهران، جشنواره بینالمللی فجر دانشجویی؛ ۱۳۸۲
- نگارش نمایشنامه”ز مثل زن”؛ تهران، جشنواره بانوان؛ ۱۳۸۳
- بازی در اجرای فرم جشن کانون ملی منتقدان به کارگردانی”عباس غفاری”؛ تهران، تئاترشهر، تالار اصلی؛۱۳۸۴
- *بازی در نمایش”یک زن، یک مرد” به کارگردانی”آزیتا حاجیان”؛ تهران، تئاترشهر، تالار اصلی؛ ۱۳۸۴
- بازی در نمایش”کودک مرده در پیادهرو” به کارگردانی”مونا مؤذنی”؛ تهران، دانشکده سوره؛ ۱۳۸۵
- *بازی در نمایشنامهخوانی”بیمارستان عشق” به کارگردانی”نگار حشمت”؛ تهران، اداره تئاتر، خانه نمایش؛ ۱۳۸۵
- *بازی در نمایش”زندگی × ۳″ به کارگردانی”شیدا سجادیان”؛ تهران، جشنواره بانوان؛ ۱۳۸۵
- بازی در نمایش”ساز شب” به کارگردانی”سوسن مقصودلو”؛ تهران، جشنواره تئاتر عروسکی تهران ـ مبارک؛ ۱۳۸۵
منبع: دلگرم