«ساغرم شکست ای ساقی...»
دومین فیلم بلند تینا پاکروان قدمی است رو به جلو. او که در تجربه قبلی‌اش نشان داده بود که به دنیای عاشقانه زنان علاقه‌مند است، این‌بار نیز قصه‌ای عاشقانه را روایت می‌کند که محوریتش زنی به نام زیباست.
کد خبر :
۱۰۶۵۹
بازدید :
۵۱۰۹
«این چیه که هی میگه میرن آدما، باید بگه میان آدما...» ای‌کاش این‌جوری می‌شد، یعنی آدم‌ها می‌آمدند، بودند و می‌ماندند اما حیف که آنها نیامده می‌روند و تنها خاطراتشان باقی می‌ماند.
دومین فیلم بلند تینا پاکروان قدمی است رو به جلو. او که در تجربه قبلی‌اش نشان داده بود که به دنیای عاشقانه زنان علاقه‌مند است، این‌بار نیز قصه‌ای عاشقانه را روایت می‌کند که محوریتش زنی به نام زیباست.
او که به سبب گذشته تاریک اما پنهانش درهای سعادت و عشق را به رویش بسته، حال اسیر عشقی غیرمتعارف می‌شود، او دل به حسین می‌بازد. تمهید پاکروان برای شروع این دلدادگی زیرکانه است، زمزمه ترانه‌ای مشترک بین زیبا و حسین.
همین زبان موسیقی و ترانه بر لطافت و تازگی این رابطه می‌افزاید و خود جزو جذابیت داستان می‌شود. همان‌طور که در ابتدا گفته شد پاکروان به دنیای زنانه علاقه‌مند است اما این علاقه باعث نمی‌شود که لحنی فمینیستی به اثر خود تزریق کند.
مردان، در دو فیلم او، خود معلول شرایط حاکم بر جامعه‌اند. آنها بی‌پناه و کودک‌سان به دنبال شانه‌ای امن می‌گردند تا در سایه آن پناه بگیرند. در این‌جا باید اشاره کرد که سینمای پاکروان سینمای قصه‌گوست.
او آن‌چنان به سینمای آوانگارد یا ضد قصه علاقه نشان نمی‌دهد. قصه عاشقانه‌ای پیدا می‌کند و با رنگ و لعاب ایرانی آن را تا به انتها برای مخاطبش روایت می‌کند و به تصویر می‌کشد. از این جهت ایرانی بهتر بگوییم شرقی زیرا عشق‌های آدم‌های اثرش به سرانجام نمی‌رسند یا رها می‌شوند یا در آخر تراژدی ختم می‌شوند مانند همین فیلم «در نیمه شب اتفاق افتاد».
درباره فیلم و قوت و ضعف‌هایش در زمان اکران مفصل‌تر خواهیم نوشت اما در این مجال بد نیست کوتاه به بازی‌های یکدست و خوب بازیگران فیلم رویا نونهالی، حامد بهداد، آتیلا پسیانی، گوهر خیراندیش، شقایق فراهانی و به ویژه ستاره اسکندری اشاره کرد.
اسکندری در نقش «منیر» دختری عاشق و تازه به دوران رسیده را به تصویر می‌کشد که می‌خواهد با چنگ و دندان همسر و زندگی‌اش را حفظ کند. همچنین فیلمبرداری و کادربندی‌های فوق‌العاده فرشاد محمدی که دیگر به پختگی یک فیلمبردار درجه اول عمل می‌کند.
همین‌طور موسیقی زیبا و تأثیرگذار کارن همایونفر که به سبب شغل حسین یعنی ترانه‌خوانی باری سنگین از کار را به دوش می‌کشد. شاید خودش ریتم فیلم نیز تا حدود زیادی مدیون تدوین خوب بهزاد مصلح است. صحبت بیشتر درباره تراژدی تینا پاکروان را می‌گذاریم به وقت اکران.
دومین فیلم بلند تینا پاکروان قدمی است رو به جلو. او که در تجربه قبلی‌اش نشان داده بود که به دنیای عاشقانه زنان علاقه‌مند است، این‌بار نیز قصه‌ای عاشقانه را روایت می‌کند که محوریتش زنی به نام زیباست.
او که به سبب گذشته تاریک اما پنهانش درهای سعادت و عشق را به رویش بسته، حال اسیر عشقی غیرمتعارف می‌شود، او دل به حسین می‌بازد. تمهید پاکروان برای شروع این دلدادگی زیرکانه است، زمزمه ترانه‌ای مشترک بین زیبا و حسین.
همین زبان موسیقی و ترانه بر لطافت و تازگی این رابطه می‌افزاید و خود جزو جذابیت داستان می‌شود. همان‌طور که در ابتدا گفته شد پاکروان به دنیای زنانه علاقه‌مند است اما این علاقه باعث نمی‌شود که لحنی فمینیستی به اثر خود تزریق کند.
مردان، در دو فیلم او، خود معلول شرایط حاکم بر جامعه‌اند. آنها بی‌پناه و کودک‌سان به دنبال شانه‌ای امن می‌گردند تا در سایه آن پناه بگیرند. در این‌جا باید اشاره کرد که سینمای پاکروان سینمای قصه‌گوست.
او آن‌چنان به سینمای آوانگارد یا ضد قصه علاقه نشان نمی‌دهد. قصه عاشقانه‌ای پیدا می‌کند و با رنگ و لعاب ایرانی آن را تا به انتها برای مخاطبش روایت می‌کند و به تصویر می‌کشد. از این جهت ایرانی بهتر بگوییم شرقی زیرا عشق‌های آدم‌های اثرش به سرانجام نمی‌رسند یا رها می‌شوند یا در آخر تراژدی ختم می‌شوند مانند همین فیلم «در نیمه شب اتفاق افتاد».
درباره فیلم و قوت و ضعف‌هایش در زمان اکران مفصل‌تر خواهیم نوشت اما در این مجال بد نیست کوتاه به بازی‌های یکدست و خوب بازیگران فیلم رویا نونهالی، حامد بهداد، آتیلا پسیانی، گوهر خیراندیش، شقایق فراهانی و به ویژه ستاره اسکندری اشاره کرد.
اسکندری در نقش «منیر» دختری عاشق و تازه به دوران رسیده را به تصویر می‌کشد که می‌خواهد با چنگ و دندان همسر و زندگی‌اش را حفظ کند. همچنین فیلمبرداری و کادربندی‌های فوق‌العاده فرشاد محمدی که دیگر به پختگی یک فیلمبردار درجه اول عمل می‌کند.
همین‌طور موسیقی زیبا و تأثیرگذار کارن همایونفر که به سبب شغل حسین یعنی ترانه‌خوانی باری سنگین از کار را به دوش می‌کشد. شاید خودش ریتم فیلم نیز تا حدود زیادی مدیون تدوین خوب بهزاد مصلح است. صحبت بیشتر درباره تراژدی تینا پاکروان را می‌گذاریم به وقت اکران.
۰
