اعتیاد و نامزدی در انتخابات

انتخابات ریاست‌جمهوری آغاز شده است ولی دریغ از یک ایده و برنامه ایجابی درمسائل اساسی از سوی مخالفان دولت.

به گزارش شهروند، انتخابات ریاست‌جمهوری آغاز شده است ولی دریغ از یک ایده و برنامه ایجابی درمسائل اساسی از سوی مخالفان دولت. دولت وضع مشخصی دارد که همه می‌توانند آن را ببینند، ولی مخالفان باید درباره مسائل کشور طرح‌های ایجابی و روشن داشته باشند.

یکی از مهمترین دستاوردهای سال‌های اخیر که اکنون درحال به ثمررسیدن است، کوشش برای کاهش تعداد اعدام‌هاست. به‌ویژه اعدام‌های مربوط به قاچاق موادمخدر. مطالعات و استدلال‌های زیادی نشان می‌دهد که بیشتر اعدام‌های موجود برای کاهش قاچاق موادمخدر و اعتیاد کارایی لازم را ندارند.

طرح این ایده درعرصه عمومی درنهایت منجر به تصویب طرحی درمجلس شده که اصول کلی آن به شرح زیر است:

«رأی مثبت کمیسیون حقوقی مجلس به حذف مجازات اعدام برای برخی از قاچاقچیان موادمخدر:

مقرر شد سه دسته از محکومان موادمخدر به اعدام محکوم شوند و مابقی محکومانی که پیش از این مجازات اعدام برای آن‌ها صادر می‌شد، به حبس ٢٥ تا ٣٠ سال محکوم شوند.

سه دسته محکومان به اعدام به شرح زیر هستند:
«قاچاقچیانی که درحین قاچاق موادمخدر ازسلاح گرم استفاده کرده یا هرگونه سلاح گرمی را همراه داشته باشند.

قاچاقچیانی که دارای سابقه محکومیت مرتبط با جرایم موادمخدر به میزان بیش از ١٥ سال داشته باشند.

قاچاقچیانی که تشکیل باند یا دسته داده باشند و قاچاقچیانی که از اطفال یا مجانین نیز برای قاچاق موادمخدر استفاده کنند.»

علل مخالفت با قانون موجودِ فعلی روشن است. هزینه‌های سیاسی و بین‌المللی زیاد اعدام یکی از اینهاست، به‌طوری که ایران را درکنار عربستان و چین دارای بیشترین تعداد اعدام‌ها درجهان معرفی کرده است، عوارض اجتماعی و سیاسی آن که در داخل کشور کمتر از ایراد سابق نیست.

ازسوی دیگر، درمیان ٥ موضوع و آسیب اجتماعی مهم، اعتیاد در رتبه اول قرار دارد، به‌طوری که تأکیدات مکرر مقام معظم رهبری برحل مشکلات اجتماعی ازجمله اعتیاد و قاچاق موادمخدر بوده است. البته کاهش یا افزایش اعدام نمی‌تواند بر مسأله اعتیاد تأثیری بگذارد، به همین علت گفته شده که پس اعدام‌های زیاد جز ضرر نتیجه دیگری ندارد و نباید داشته باشد، ولی آیا مردم حق ندارند که بپرسند، طرح و ایده نامزدهای ریاست‌جمهوری درباره این معضل مهم چیست؟ معضلی که میلیون‌ها خانوار ایرانی را درگیر خود کرده و حجم زیادی از جرایم و آسیب‌های اجتماعی مثل خشونت و نزاع و طلاق و سرقت و حتی قتل متأثر از پدیده زشت اعتیاد است.

اجازه دهید صریح‌تر سخن بگوییم. وقتی که کسی مدعی می‌شود یارانه‌ها را سه‌برابر می‌کند، این شعار نیازی به فکرکردن ندارد. همین‌طوری هم می‌توان گفت و قرار نیست که کسی گریبان گوینده شعار را بگیرد و بپرسد که پولش را از کجا می‌آوری و اثرات اقتصادی و اجتماعی این پرداخت چیست؟

کافی است که شعارش داده شود، ولی می‌دانید که چرا هیچ یک از نامزد‌ها شعار ریشه‌کنی اعتیاد را نمی‌دهند ولی شعار سه‌برابرکردن یارانه را می‌دهند؟ چون وقتی کسی ادعای ریشه‌کنی اعتیاد را در دو یا چهار‌سال بنماید، همه می‌دانند که حرف مهملی است، درحالی که سه‌برابرکردن یارانه‌ها فقط از نظر کارشناسان اقتصادی حرف مهمل و غیرممکنی محسوب می‌شود.

اگر کسی بگوید که من ورزش فوتبال را چنان پیشرفته می‌کنم که در‌سال آینده به فینال جام جهانی برود، طبعا همه به او می‌خندند، چون مردم از این مسأله درکی عینی دارند، ولی اگر گفته شود درآمد کشور را در چهار‌سال ٥ / ٢ برابر می‌کنم، کسی آن را رد نمی‌کند، چون درکی عینی از آن ندارد.

درحالی که رساندن تیم ملی فوتبال ایران به فینال جام جهانی به مراتب ده‌ها برابر ساده‌تر و راحت‌تر از این است که طی چهار‌سال اقتصاد کشور را ٥ / ٢ برابر کرد. آنان که قول و وعده می‌دهند، به موضوعاتی می‌پردازند که اثبات خلاف آن‌ها برای افکار عمومی ساده نباشد، ولی به موضوعاتی که مردم درک عینی از آن دارند، وارد نمی‌شوند.

مسأله اعتیاد و موادمخدر از این جمله است که منتقدین دولت به این موضوع وارد نمی‌شوند، چون نمی‌توانند وعده‌های کیلویی بدهند. درحالی که این‌ها مسأله مردم است و باید درباره آن‌ها ایده‌های روشن داشت. متأسفانه گمان نمی‌کنیم که برخی از این آقایان تاکنون حتی یک مقاله درباره اعتیاد و موادمخدر خوانده باشند.