جام جهانی روسیه؛ جام ایده‌آل ایرانی‌ها
چرا و چگونه جام جهانی آفریقای جنوبی ۲۰۱۰ و برزیل ۲۰۱۴ برای ما این حال و هوا را نداشت و چرا پیش بینی می‌شود دو جام جهانی قطر ۲۰۲۲ و آمریکای شمالی ۲۰۲۶ (کانادا، مکزیک و ایالات متحده) هم، اینچنین برای ما ایرانی‌ها جذاب نباشد.
کد خبر :
۵۹۲۸۲
بازدید :
۱۶۷۷
محمدجواد ترابی | فرقی ندارد که بیننده پروپا قرص برنامه «بیست هجده» شبکه ۳ و گزارش‌های میثاقی از روسیه باشید یا دنبال کننده کاربران پرطرفدار ایرانی سفر کرده به جام جهانی، در هر دو صورت احتمالا با انواع گزارش‌های هیجان انگیز و پر شور و حال مواجه شده اید؛ شور و حالی که برای ما ایرانی‌ها به سر حد ممکن رسیده.
اما چرا و چگونه جام جهانی آفریقای جنوبی ۲۰۱۰ و برزیل ۲۰۱۴ برای ما این حال و هوا را نداشت و چرا پیش بینی می‌شود دو جام جهانی قطر ۲۰۲۲ و آمریکای شمالی ۲۰۲۶ (کانادا، مکزیک و ایالات متحده) هم، اینچنین برای ما ایرانی‌ها جذاب نباشد.
۱. ماجرای ساعت پخش لعنتی!
پایتخت روسیه در حال حاضر یک ساعت و نیم و در فصول سرد، نیم ساعت با ایران اختلاف زمانی دارد. گرچه پهنه وسیع روسیه ۱۱ منطقه زمانی را پوشش می‌دهد، ولی تمامی بازی‌های جام جهانی در ۱۱ شهر مرکزی تا غربی این کشور برگزار می‌شوند و تمام بازی‌ها در بهترین ساعات پخش برای مشتاقان فوتبال در ایران روی آنتن می‌رود؛ اتفاقی که در آفریقای جنوبی نیفتاد و نیازمند شب بیداری بود.
در جام جهانی برزیل، اما اغلب بازی‌ها برای هماهنگی با ساعت پربیننده پخش در اروپا در نیمه روز برگزار می‌شد که گرچه با سر شب ایران هماهنگ بود، اما برگزاری بازی‌ها در نیمه روز، از شور و حال تماشاگران حاضر در استادیوم می‌کاست و هم برای بیننده تلویزیونی، تماشای بازی‌ها در تضاد نوری آفتاب و سایه ناخوشایند بود. جام جهانی بعدی، اما برای ما از این لحاظ بسیار امیدبخش است؛ قطر همسایه آبی ایران است و این کشور هم در حال حاضر یک ساعت و نیم با تهران اختلاف زمانی دارد.
۲۰۲۶ که احتمالا یا باید مانیمه روز به تماشای فوتبال‌ها بنشینیم یا بازیکنان بخت برگشته فوتبالیست باید بالاجبار مثل جام جهانی برزیل در صلات ظهر آفتاب به میدان بروند تا این رقابتها، تماشاگر تلویزیونی بیشتری داشته باشد.
. ۲ بلیت بازی را بخر، ویزا را نه!
در جام جهانی برزیل ۲۰۱۴، تمهیدی اندیشیده شده بود که اگر برای دیدن بازی‌های جام جهانی می‌رفتی، فقط هزینه ویزا را دریافت نمی‌کردند، ولی کل پروسه در خواست تا دریافت ویزا باید مانند همیشه انجام می‌شد.
روسیه، اما پا را یک گام فراتر گذاشت. این کشور از ۱۰ روز پیش از برگزاری مسابقات تا ۱۰ روز پس از برگزاری رقابت فینال جام جهانی، این فرصت را ترتیب داد که صرفا با خرید بلیت و داشتن فن آی دی (که پس از خرید بلیت باید برای آن اقدام کرد) هر گردشگری می‌تواند بدون ویزا وارد این کشور شود.
این بار خبری از صف‌های طولانی در خواست ویزا برای ورود به کشور میزبان رقابتها نبود و حتی به رغم انتشار نگرانی‌هایی که پیش از این درباره صدور فن آیدی منتشر شده بود، هیچ مشکل بارزی در این زمینه رخ نداد و حتی پرینت آن هم مورد قبول برای ورود به این کشور قرار گرفت تا گردشگر پس از ورود از مکان‌های از پیش مشخص شده، فن آیدی رسمی خود را دریافت کند.
شاید بگویید که در جام جهانی قطر و آمریکای شمالی هم احتمالا همین وضعیت خواهد بود. ما هم می‌گوییم قطر شاید! ولی در مورد آمریکای شمالی شوخی نفرمایید. علاوه بر مسئله ویزای ایرانی‌ها در روسیه عزیزند و با دید جهان سومی به هموطنان ما نگاه نمی‌شود. اتفاقی که بار‌ها و بار‌ها شاهد همراهی مردم ایران و روسیه در این چند روز در تشویق تیم‌های همدیگر بودیم.
اینجا پاسپورت مان بدون ویزا و با ویزا عزت دارد و سر بلندی هموطنانمان در حال خوش مان مطمئنا بی تاثیر نیست.
۳ .کشور قطار‌ها
روسیه دست کم از شش ماه پیش اعلام کرده بود که با خرید بلیت حداقل یک بازی، علاوه بر رفع محدودیت ویزا، برای تردد به شهر میزبان بازی، نیازی به هزینه برای حمل و نقل ندارید.
اتفاقی باورنکردنی که به واسطه شبکه قوی قطار‌های روسیه به واقع ممکن شد. چند صد قطار ویژه برای تردد بین شهرها در نظر گرفته شد و هر شخص پس از خرید بلیت می‌توانست از پیش صندلی خود را در این قطار‌ها رزرو کند. بسیاری از هموطنان اروپانشین ما هم به همین علت خود را هوایی، زمینی، ریلی (قطار هلسینکی به سن پترزبورگ) یا حتی دریایی به سن پترزبورگ که میزبان بازی نخست ایران بود، رساندند و از آن پس دیگر هزینه‌ای متحمل نشدند.
این وضعیت را مقایسه کنید با وضعیت حمل و نقل در برزیل یا حتی هزینه‌های عجیب تاکسی‌ها در قطر. در روسیه علاوه بر اوبر، شرکت روسی یاند کس و چند شرکت خدمات تاکسی اینترنتی هم خدمات دهی می‌کنند که قیمت‌های منصفانه شان با هیچ کشور اروپایی دیگر قابل مقایسه نیست.
علاوه بر این‌ها شبکه متروی روسیه اعم از مسکو و سن پترزبورگ و ... در جهان زبان زد است و خود به بخشی دیدنی از سفر به روسیه بدل شده است. با این مترو‌های دیدنی می‌توان با بلیت‌های ارزانقیمت جابه جا شد.
به همین دلیل است که احتمالا شما از هیچ کسی غری درباره ترافیک مسکو یا سن پترزبورگ نمی‌شنوید. همه این‌ها به کنار، بین جاده‌های ایران و روسیه، کشور‌هایی مانند ارمنستان (بعضا از ترکیه می‌گذرند) و گرجستان قرار دارند که بی نیاز از ویزا می‌شود پس از کاپوتاژ (دریافت مجوز خروج برای خودرو شخصی) و پلاک بین المللی از آن‌ها گذر کرد و وارد خاک روسیه شد!
ماجرای خانواده اندیمشکی را که شنیده اید؟ اگر نه! حتما گوگل کنید و به جای غر زدن به جان ریچ کیدزها، راه ورسم ارزان سفر کردن را بیاموزید. بیاید این وضعیت را با جام جهانی ۲۰۲۶ آمریکای شمالی مقایسه کنیم! آیا میدانستید هزینه پرواز داخلی در آمریکا به اندازه پرواز بین کشور‌ها گران است!
4.یک جام چند جانبه
مطمئنا همه آن‌هایی که راهی روسیه می‌شوند طرفدار سینه چاک فوتبال نیستند؛ در کنار فوتبال و تماشای آن، برخی از این فرصت برای شاد بودن و تجدید انرژی بهره برده اند.
برخی برای گشت و گذار در کشوری غنی از آثار تاریخی و فرهنگی راهی این روسیه بی نیاز از ویزا در ایام جام جهانی شده اند. برخی هم برای حظ بردن از تنوع زیستی زبانزد این کشور، یکی اهل وایب کردن (غرق شدن در حس وحال محیط) است و دیگری به دنبال تجربه تماشای دسته جمعی فوتبال‌ها (آن‌هایی را که بلیتش را نخریده) در فن فستها. یکی طرفدار گردشگری غذاست و آن یکی اهل تجربه وسایل حمل و نقل عجیب و غریب.
شاید همه این‌ها را بشود در کشور‌های بزرگ دیگری مانند برزیل سراغ گرفت، اما یک تفاوت عمده وجود دارد و آن هم گره‌های فرهنگی و تاریخی مشترک میان ما و روس هاست.
از اینکه «چورنی چای» (چای سیاه) را مثل ما و البته حتی خوش طعم‌تر دم می‌کنند سماور از سرزمین روس وارد ایران شده) تا الویه و کالباس و دلمه و قطاب و ... که ذائقه مان را یکی کرده.
از سن پترزبورگ که شهری با مشخصه‌هایی فراتر از استانبول، ولی با همان حس و حال برای ایرانی‌ها در حاشیه خلیج فنلاند است، تا میدان سرخ مسکو؛ البته که هر گوشه از روسیه جذابیت خاص خود را دارد و حال و هوای ایرانی‌های سفر کرده به این کشور را این روز‌ها بهتر از هر جایی می‌شود در اینستاگرام دید.
ارزانی یا نه به گرانی
برخلاف تمام پیش بینی‌ها در شش ماه پیش و البته برخلاف رویه معمول، گرانی گریبان گردشگران جام جهانی روسیه را نگرفت. از اینترنت روی سیمکارت روسیه که بهترینش با اینترنت نامحدود ۵۰ هزار تومان در می‌آید تا هزینه هر وعده غذایی که در حدود ۳۰۰ تا ۵۰۰ روبل (۳۰ هزار تا ۵۰ هزار تومان / هر روبل تقریبا ۱۰۰ تومان) است؛ مگر اینکه کسی اهل سر زدن به رستوران‌های لوکس باشد که هر وعده ممکن است برای او ۲۰۰ هزار تومان آب بخورد؛ البته باز هم بسیار ارزان‌تر از همتای اروپایی این رستوران ها. حداکثر هزینه‌های مکان‌های اقامتی هم از پیش اعلام شده (حدود سه برابر کف قیمت) و انواع خانه و هاستل و مهمان خانه با کیفیت و ارزانقیمت را می‌شود حتی همین حالا در شهر‌های بزرگ روسیه سراغ گرفت.
البته نه در همه شهرها. به طور مثال دو هفته اخیر بسیاری از هموطنان برای پیدا کردن یک سرپناه برای یک تا دو شب.
اقامت در شهر سارانسک (میزبان بازی ایران و پرتغال) دچار مشکل شده اند و تن به گرفتن خانه در فاصله یکی دو ساعتی ورزشگاه در روستا‌ها و شهر‌های کوچک اطراف مانند پنزا داده اند. با این حال حتی در شهر سارانسک هم رزرو فضای اقامتی ارزانقیمت، در چند ماه پیش، ممکن بود.
این وضعیت را مقایسه کنید با قطر! با هتل‌های گرانقیمت و البته محدود. یا مقایسه کنید با آمریکای شمالی. از خیر کانادا و آمریکا بگذریم، مکزیک هم از گران‌ترین مقصدهاست. حال خوش هموطنان در روسیه را می‌بینید؟ همانی که حال و هوای این روز‌های کشور را هم اندکی متفاوت کرده، قدر بدانید، چند جام جهانی دیگر باید بگذرد تا این حال خوش از آنسوی مرز‌ها به ما برسد.
منبع: روزنامه هفت صبح
۰
