نامه عجیب تاج به وزارت ورزش

علی کربلایی | «یا من را نگه دارید یا فوتبال ایران تعلیق می‌شود.» این خلاصه صحبت‌های مهدی تاج است؛ مرد سرد و گرم چشیده‌ای که برای حفظ صندلی‌اش در فدراسیون فوتبال از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کند.

از مجلس به سوییس و دیدار رییس فیفا می‌رود و از آنجا که مرخص می‌شود به تهران و وزارتخانه ورزش می‌رود.

آقا مهدی فدراسیون فوتبال، در آخرین نامه‌اش به وزارت ورزش گفته مشخص کنید ما دولتی هستیم یا نیستیم. چند هفته پیش همین سوال را از رییس مجلس هم پرسیده بود و آقای لاریجانی هم به ایشان با صراحت پاسخ داده و گفته بود شما مشمول قانون منع به کارگیری بازنشستگان می‌شوید.

حالا، اما تاج یک جواب کتبی و قابل استناد می‌خواهد. به وزارت ورزش نامه داده تا با نامه رسمی جوابش را دریافت کند و بتواند از آن نامه در روز مبادا استفاده کند.

چنین پیگیری و دوندگی بدون توقفی را اگر تاج برای احقاق حقوق فوتبال ایران داشت، اوضاع‌مان بهتر بود. اگر فدراسیون فوتبال ایران لابی‌های داخلی و برون‌مرزی‌اش را برای گرفتن حق پخش فوتبال از صداوسیما به کار می‌انداخت، تلویزیون ایران مجبور بود برای پخش هر بازی میلیون‌ها یا چه بسا میلیارد‌ها تومان به هر تیم بپردازد و هواداران استقلال و پرسپولیس برای گرفتن ابتدایی‌ترین حقوق‌شان مقابل وزارت ورزش تجمع نکنند.

اگر آقای تاج و تیم همراهشان برای احقاق حقوق قانونی فوتبال در زمینه اسپانسرینگ هم این‌قدر پیگیر و فعال بودند، هرگز شاهد قرارداد ترکمانچای «برهان‌مبین» نبودیم و سازمان لیگ مجبور نمی‌شد به اسپانسر یک فصل لیگ برتر فوتبال ایران غرامت پرداخت کند.

اگر مهدی تاج و دوستانش در فدراسیون همین پیگیری و اهمیت را برای گرفتن حق تامین البسه تیم‌های ملی فوتبال هم داشتند، امروز شاهد این مشکل نبودیم که آدیداس، جیووا و آل‌اشپورت برای اینکه لباس‌های‌شان را در جام جهانی بپوشیم برای فدراسیون پیش‌فاکتور و بعدتر فاکتور بفرستند.

آقای تاج حتما بلد است که با سرمربی تیم ملی هم مذاکراتی داشته باشد و کی‌روش را مجبور کند در چارچوب قرارداد و قانون صحبت کند. اما چرا جناب تاج این کار‌ها را نمی‌کند؟ تاج اگر نگران تعلیق فوتبال ایران است، چرا استعفا نمی‌دهد تا فوتبال‌مان این روز‌ها این‌قدر معلق نباشد؟