(تصاویر) کشف دوربینی در اعماق دریا و عکس‌هایی که یک ماجرای مرموز را برملا کرد!

وقتی به کشتی‌های به‌گل‌نشسته و لاشه‌ کشتی‌های غرق‌شده و اقلام گم‌شده در دریا فکر می‌کنیم، احتمالاً تصویری که به ذهنِ اکثرمان می‌رسد، تصویری شبیه به فیلم‌هایی مثل دزدان دریایی کارائیب و صندوقچه‌هایی مملو از طلا و جواهر است.

اما چیزهای بسیار شگفت‌انگیز و انواعِ مختلفی از اقلام گم‌شده و گنجینه‌های منحصربه‌فرد دیگری در عمیق‌ترین قسمت‌های دریا خفته‌ و درانتظار کشف‌شدن هستند.

یکی از این‌ گنجینه‌ها را اخیراً دانشجویان کانادایی پیدا کرده‌اند. آن‌ها با غواصی در عمق 40فوتی آب‌های ونکوور توانسته‌اند دوربینی قدیمی پیدا کنند. آن‌ها دوربین را که به‌سختی قابل شناسایی بود؛ به‌طور کامل دچار خوردگی و زنگ‌زدگی شده بود و اسرار حیاتِ دریایی آن را احاطه کرده بودند،  به آزمایشگاه منتقل کردند. آنچه آن‌ها‌ را شگفت‌زده کرد، دوربین نبود بلکه چیز‌هایی بود که آن‌ها در داخل دوربین پیدا کردند.

مارس 2014

ماه مه سال 2014 دو دانشجوی غواصی از مرکز علوم دریایی بم‌فیلد تصمیم گرفتند برای بخشی از برنامه درسی‌شان به غواصی در آب‌های ونکوور بپردازند. آن‌ها به ذهن‌شان هم نمی‌رسید که یک برنامه تحقیقاتی کاملاً معمولی به سرعت به ماجراجویی کشف گنجی تبدیل می‌شود که هرگز انتظارش را هم نداشتند.

آخرین غواصی بهار

دانشجویان به نام‌های بیو دورتی و تلا اوسلر، در آخرین ترم بهاری‌شان تصمیم گرفتند که به اعماق دریا بروند. آن‌ها مشتاقانه به دنبال پیدا کردن چند ستاره دریایی بودند و در حدود 40فوت به زیر سطح آب رفتند. بدیهی است که از مشاهده انواعی از حیاتِ دریایی در آب‌های سرد و رازهای اعماق دریا بسیار هیجان‌زده شده بودند اما هرگز انتظار نداشتند قطعه‌ای گنج پیدا کنند که گویی از فیلم‌برداری یک فیلم مدرن جا مانده است.

بررسی‌های اولیه

به‌محض آنکه دانشجویان شیء را به داخل قایق آوردند، کل تیم تحقیقاتی شروع به بررسی این گنج احتمالی کردند. براساسِ وضعیتی که شیء داشت نمی‌شد به طور دقیق ماهیت آن را مشخص کرد اما شبیه به یک دوربین عکاسی زنگ‌زده و فرسوده بود که با زنگار و انواعی از گونه‌های دریایی پوشیده شده بود.

حتی با‌اینکه به‌نظر می‌رسید دوربین کار نمی‌کند، گروه محققان غواصی تصمیم گرفتند که آن را برای تحقیقات بیش‌تر به آزمایشگاه ببرند. به‌خصوص به این علت که به‌نظر می‌رسید وضعیت دوربین بسیار خاص است.

پیدا کردن دوربین زیر دریا ممکن است در وهله اول گنجینه به نظر نرسد، اما اگر بپذیریم که تصویر می‌تواند هزاربار از واژگان ارزشمندتر باشد، آن‌وقت این یافته می‌توانست بسیار ارزشمند تلقی شود.

وضعیت دوربین

 با‌اینکه دوربین کار نمی‌کرد اما از‌آنجایی که انواعی از موجودات دریایی آن را احاطه کرده بودند، تبدیل به یک معدنِ طلای دریایی شده بود.

محققان توانستند دو نوع قلمرو kingdom  و حداقل هفت نوعِ مختلف از گیاهان دریایی Phyla را که در اطراف دوربین ساکن شده بودند مشاهده کنند.

اما این تمام ماجرا نبود.

یک زیستگاهِ مینیاتوری آبی

محققان در طی تحقیقات خود توانستند انواعی از گونه‌های دریایی مثل خیار دریایی، جلبک‌های کُند-رشد و حتی یک زوج از ستاره‌های دریایی شکننده را پیدا کنند.

باز داستان به همین‌جا هم ختم نشد. چیز شگفت‌انگیزتر دیگری در این دوربین وجود داشت. درحالیکه دوربین از بیرون کاملاً زنگ زده بود و به زیستگاه جانوران دریایی تبدیل شده بود، اما وقتی داخلش را باز کردند، یک کارت حافظه را پیدا کردند که با نوعی ماده سیاه‌رنگ پوشیده شده بود.

یک شگفتیِ دیگر در داخل دوربین

محققان کارت حافظه را با دقت و به کمک موچین از داخل دوربین بیرون آوردند و حتی قبل‌از‌آنکه بخواهند به محتوای داخل کارت حافظه فکر کنند، در همان ابتدا دو چیز را درباره دوربین کشف کردند.

دو راز کارت حافظه

مشخص شد که کارت حافظه داخل دوربین از نوعِ Lexar Platinum II 8 GB  است که یعنی ظرفیتِ ذخیره تعداد زیادی تصویر را داشته است. دوم، کارت حافظه نشان می‌داد که صاحب دوربین آن را اخیراً گم کرده است ـ  حداکثر در حدود 15سال قبل ـ زیرا کارت‌های SD در سال 1999 به بازار آمدند.

دو یافته شگفت‌انگیز

کارت حافظه دوربین می‌توانست اطلاعات تاریخی خوبی در اختیار محققان بگذارد. می‌توانست به پرسش‌هایی نظیر اینکه دوربین متعلق به چه کسی بوده است؟ چه مدت در دریا گم شده؟ و چه اسرار مخفی‌ای دارد که باید کشف شود؟ پاسخ دهد.

آیا کارت حافظه کار کرد؟

محققان بعد از آنکه کارت SD را با دقت از داخل دوربین بیرون آوردند، آن را به دستگاه کامپیوتر وصل کردند و در کمال شگفتی کارت کار کرد!

تیم تحقیقاتی نمی‌توانست آنچه با چشم می‌بیند را باور کند و به سرعت متوجه شد که دوربین حداقل دو سال در داخل آب بوده است!

دوربین پر از تصویر و دو ویدیو بود و آخرین چیزی که ثبت شده بود متعلق به 30جولای سال 2012 بود.

چه فایل‌هایی در دوربین بود؟

باور می‌کنید که کارت حافظه دوربین بعد از 2سال قرار گرفتن در زیر اعماق آب‌های دریا رازهای خود را فاش کرد؟

این دوربین تعداد زیادی عکس از یک گروه از آدم‌ها داشت که به‌نظر می‌رسید اعضای خانواده‌ای بودند که بعد از مدت‌ها دور هم جمع شده‌ بودند.  دو مورد از محتواهای دوربین توجه محققان را بیش‌تر به خود جلب کرد: یکی تصویری بود که به نظر می‌رسید از یک خانواده ثبت شده و دومی، ویدیویی بود که در روز 30جولای سال 2012 ثبت شده و به‌نظر می‌رسید آخرین فایل دوربین است.

تیم تحقیقاتی به محض آنکه متوجه شد این دوربین پر از تصاویر خانوادگی است، تصمیم گرفت صاحب آن‌ را پیدا کند.

گم‌کردنِ شئی احساسی

اگر قبلاً چیزی را گم کرده باشید، می‌دانید که فکر کردن به اینکه دیگر هرگز پیدایش نمی‌کنید، تاچه‌اندازه می‌تواند قلب‌تان را به درد آورد. اما شیء گم‌شده فقط یک شیء نبود، ارزش آن به دلیل تصاویر احساسی و عاطفی‌ای بود که از یک گردهم‌آیی خانوادگی ثبت کرده بود. بنابراین تیم تحقیقاتی می‌خواست اطمینان حاصل کند که همه این خاطرات دوباره راهی خانه اصلی‌شان خواهند شد. اما چطور می‌شد صاحبِ این دوربین و کارت حافظه را پیدا کرد؟

آخرین تصویر دوربین 

نقشه

پیشرفت تکنولوژی به ما امکان داده تا به هزاران طریقِ غیرقابل تصور با هم ارتباط برقرار کنیم. داستان به همین‌جا ختم نمی‌شود، ما می‌توانیم به معنای واقعی کلمه در یک لحظه با میلیون‌ها میلیون آدم از طریق ضرباتِ انگشتان دست‌مان ارتباط برقرار کنیم.  این دقیقاً کاری بود که اعضای تیم برای پیدا کردنِ صاحبِ واقعی دوربین انجام داد.

محققان تصمیم گرفتند از هر دو روش مدرن و سنتی برای پیدا کردنِ صاحبِ دوربین در کوتاه‌ترین زمان ممکن استفاده کنند.

روش قدیمی و روش جدید

در روش مدرن چند مورد از تصاویری که دوربین ثبت کرده بود در یک حساب توئیتری به نمایش گذاشته شد. در روش سنتی، تصاویر چاپ شد و در اطراف شهر و در محله‌های مختلف پخش شد.

یک گاردساحلی محلی

تیم امیدوار بود که تا یکی دو روز آینده فردی در آن شهر کوچک یکی از چهره‌های موجود در عکس‌ها را شناسایی کند. اما خبری نشد. تااینکه در حدود یک هفته بد، مردی که انتظارش را نداشتند با آن‌ها تماس گرفت.

یکی از نیروهای گارد ساحلی بعد از مشاهده پیام در تابلوی اعلانات محلی توانسته بود یکی از افراد داخل عکس‌ها را شناسایی کند. مشخص شد که این فرد روزی که دوربین مفقود شده بوده را به خاطر دارد.  

تلفن‌زدن به پُل

تیم تحقیقاتی که حالا چهره یکی از افراد را شناسایی کرده بود برای شناسایی نام‌اش به برخی فایل‌های گارد ساحلی مرتبط با سال 2012 مراجعه کرد تا ببیند آیا می‌تواند نامی مرتبط با آن چهره پیدا کند، یا خیر. بخت با آن‌ها یار بود، آن‌ها به نام فردی به اسمِ پُل برگوئِن رسیدند و بدونِ معطلی اطلاعات تماس او را پیدا کردند و به او زنگ زدند.

پُل تماس گرفت

پُل به تلفن‌ها پاسخ نداد اما محققان برایش پیغام گذاشتند و خیلی زود پل با آن‌ها تماس گرفت و خیلی زود همه را در حیرت فرو برد. مشخص شد که دوربین متعلق به او بوده است! او در کمال شگفتی گفت: «همه ما شگفت‌زده‌ایم اما واقعاً کسانی که تا این حد تلاش کردند تا دوباره عکس‌های ما را به ما برگردانند بسیار تحسین می‌کنیم...این نهایت لطف است.»

دوربین اصلاً چگونه سر از اعماق آب درآورده بود؟

پیدا کردنِ شئی مفقود‌شده آن هم بعد از سال‌ها، همیشه مایه دلگرمی و آسودگی خاطر است و وقتی شخصِ دیگری آن را پیدا می‌کند و سالم به شما برمی‌گردارند، این احساسات چندبرابر می‌شود.

پل واقعاً هیجان‌زده شده بود و از خوش‌شانسی خود و همسرش می‌گفت. به‌خصوص اینکه به نظرش این پایانی خوش برای یک داستانِ غم‌انگیز بود.

داستانی غم‌انگیز

تصاویر و ویدیوهایی که در دوربین پل ثبت شده بود، مربوط به یک دورهمی غم‌انگیز بود. درواقع اعضای خانواده دورهم جمع شده بودند تا خاکستر مادر پل را که همان اواخر فوت کرده بود، به آب بسپارند.

اما پل در هنگام بازگشت به خانه با کشتیِ تفریحی‌اش، دچار سانحه می‌شود. پل می‌گوید حتی با آنکه روزهای تلخی را گذرانده بود و در کنار اعضای خانواده عزادار مادر عزیزش بود، اما چندساعت قبل از وقوع سانحه قایق، هنوز در اعماق وجودش احساس خوش‌بختی می‌کرد.  

پل می‌گوید: «اقیانوس آرام بود، من هم عقب قایق یکه‌وتنها دراز کشیده بودم و مشغول فکر بودم. چه چیز از این بهتر است؟» اما فقط چندلحظه بعد «جهنم به‌پا شد.»

پل قبل‌ازآنکه بتواند کاری بکند، در طوفان گیر افتاد و قایق‌اش در آب‌های خروشان متلاشی شد.  

مشخص شد که پل، به خیال اینکه قایق‌اش در وضعیتِ خلبان خودکار است، در حرکت بوده اما درواقع این وضعیت برقرار نبوده و پل با گم کردنِ مسیر به سمتِ آب‌های خروشان در حرکت بوده که ناگهان با شدت به صخره‌ها برخورد می‌کند.

هوا تاریک و سرد بود و پل چاره‌ای نداشته تا قایقِ زیبایش را که جلوی چشمانش غرق شد، ترک کند و به داخل آب بپرد. او شنا می‌کند و از صخره‌ها بالا می‌رود و بعد با فریاد کمک می‌خواهد.

یکه‌وتنها

پل 6ساعت روی صخره‌ها و در شبی سرد تنها می‌ماند. اما به‌نظر می‌رسد که پل آن‌قدرها هم که فکر می‌کرد تنها نبود. نیروی گارد ساحلی صدای پل را می‌شنود و او را نجات می‌دهد.

پایانی خوش

خوشبختانه، پل توسط نیروی گارد نجات پیدا می‌کند. فردای آن روز پل به محل سانحه باز می‌گردد تا شاید بتواند برخی از متعلقاتش را در آن‌جا پیدا کند اما متأسفانه همه‌چیز از دست رفته است.

نسخه‌ای متفاوت از داستان

پل و همسرش حتی تصورش را نمی‌کردند که این تصاویر روزی، صحیح و سالم، به آن‌ها بازگردد. تیم تحقیقاتی هم نمی‌دانست که با کشف این دوربین دقیقاً چه چیزی در انتظارش است.

پل می‌گوید: «داستانی که من در ذهنم داشتم این بود که با مادر طبیعت به سختی جنگیدم و تقریباً داشتم می‌مردم.»

همیشه بک‌آپ بگیرید

تیم تحقیقاتی با آنکه چیزی منحصربه‌فرد ـ یک دوربینِ فرسوده شده مملو از حیات و اسرار دریایی ـ پیدا کرده بود اما از اینکه توانست به صاحب دوربین کمک کند تا دوباره به عکس‌های احساس‌برانگیزش دسترسی پیدا کند، بسیار خرسند بود.

آن‌ها به سرعت کارت حافظه را برای پل پست کردند؛ البته قبل‌ازآن، محض احتیاط، از تصاویر بک‌آپ گرفته بودند که اگر وسطِ راه برای کارت اتفاقی افتاد، تصاویر از دست نرود! اتفاق است دیگر!

منبع: راهنماتو