مقایسه گلکسی A55 با پوکو X6 پرو؛ انتخاب بهترین میا‌ن‌رده‌ بازار

اگر قصد خرید یک گوشی جدید دارید و باید از بین میان‌رده‌ها بهترین مدل را انتخاب کنید، در ادامه می‌توانید با مقایسه‌ی جزء به جزء گلکسی A55 و پوکو X6 پرو همراه زومیت باشید تا با اطلاعات کامل‌تری گوشی بعدیتان را انتخاب کنید.

نگاهی به طراحی و کیفیت گلکسی A55 و پوکو X6 پرو به‌راحتی، استراتژی‌های متفاوت سامسونگ و شیائومی در ساخت گوشی میان‌رده را مشخص می‌کند.

از لحاظ طراحی، گلکسی A55 از DNA گوشی‌های رده‌بالا بهره می‌برد. کُره‌ای‌ها تلاش کرده‌اند تا از نظر زیبایی‌شناختی، گوشی‌های جدیدشان را با ظاهری مینیمال‌تر و با المان‌های مزاحم‌ کمتری طراحی کنند؛ اما شیائومی چنین اعتقادی ندارد. برخلاف A55 که در بخش پشتی‌اش تنها سه حلقه دوربین دیده می‌شوند، پنل پشتی پوکو X6 پرو مانند یک تابلوی اعلانات عمل می‌کند؛ علاوه‌بر سه حلقه دوربین، فلش هم درون حلقه‌ی مشابهی قرار گرفته است و کل این مجموعه‌ی چهارتایی، در یک قاب بزرگ مشکی رنگ جای داده شده‌اند.

سامسونگ بر خلاف روال رایج میان‌رده‌ها، برای ساخت پنل پشتی A55 از شیشه استفاده کرده که روی فریمی آلومینیومی سوار شده است؛ چنین تصمیمی باعث می‌شود گلکسی A55 دست‌کم تا زمان روشن شدن، بیشتر به گوشی‌های گران‌قیمت‌تر سامسونگ مانند گلکسی S24 شباهت داشته باشد.

در طرف دیگر،‌ پوکو X6 پرو از روند متداول‌تری استفاده می‌کند. پنل پشتی این دستگاه از جنس پلاستیک است و فریمی از جنس پلاستیک مات دارد؛ البته فریم، بسیار باکیفیت به‌نظر می‌رسد و شاید در نگاه اول نتوان تفاوت آن را از فریم‌های آلومینیومی تشخیص داد.

افزایش وزن، روی دیگر سکه‌ی استفاده از فلز و شیشه در ساخت بدنه گوشی به حساب می‌آید و درباره‌ی گلکسی A55 هم صدق می‌کند. این گوشی ۲۱۳ گرم وزن دارد که نه‌تنها برای یک میان‌رده، بلکه حتی برای گوشی‌های بسیار گران‌قیمت‌تر هم عدد زیادی است. برای مقایسه گلکسی S24 اولترا که جزو سنگین‌ترین و بزرگ‌ترین گوشی‌های بازار طبقه‌بندی می‌شود ۲۳۰ گرم وزن دارد. در سمت دیگر ماجرا، استفاده از پلاستیک در ساخت فریم و بدنه پشتی باعث شده وزن پوکو X6 پرو به ۱۸۶ گرم برسد.

به‌نظر می‌رسد تلاش‌های سامسونگ در بخش طراحی و ظاهر گوشی، در نهایت چندان هم موفقیت‌آمیز نبوده است؛ چراکه باوجود ضخامت تقریبا برابر با پوکو ایکس ۶ پرو، گلکسی A55 به‌هیچ‌وجه خوش‌دست به‌حساب نمی‌آید. دلیل آن را هم باید در عریض‌بودن بیش‌ازحد گوشی جست‌وجو کنیم.

رقابت نه‌چندان برابر نمایندگان سامسونگ و شیائومی، بلافاصله پس از روشن‌شدن گوشی‌ها تقریبا به‌صورت کامل به پایان می‌رسد. با توجه به سابقه‌ی طولانی و درخشان سامسونگ در ساخت نمایشگر، معمولا انتظار می‌رود گوشی‌های ساخت این شرکت هم در هر بازه‌ی قیمتی، به بهترین صفحه‌نمایش ممکن مجهز شوند؛ اما دست‌کم درباره‌ی گلکسی A55 چنین شرایطی صادق نیست.

میان‌رده‌ی سامسونگ از صفحه‌ای ۶٫۶ اینچی OLED با نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز، پشتیبانی از HDR10+ و حداکثر روشنایی اعلامی ۱۰۰۰ نیت در حالت High Brightness استفاده می‌کند. این صفحه ۸۵٫۸ درصد از نمای روبه‌رویی گوشی را پوشش می‌دهد، تراکم پیکسلی‌اش به ۳۹۰ پیکسل‌براینچ می‌رسد و روکش گوریلاگلس ویکتوس‌پلاس هم از آن محافظت می‌کند؛ همین مورد آخر، احتمالا تنها برتری صفحه‌نمایش A55 نسبت به پوکو X6 پرو خواهد بود.

نماینده‌‌ی شیائومی از صفحه‌ی ۶٫۶۷ اینچی OLED استفاده می‌کند که اندکی بزرگ‌تر از نمایشگر رقیب است و تقریبا در هر زمینه‌ای به صفحه‌نمایش گلکسی A55 برتری محسوسی دارد؛ پشتیبانی از دالبی‌ویژن علاوه‌بر HDR10+، روشنایی ۱۲۰۰ نیت در حالت High Brightness و حداکثر روشنایی قابل دسترسی ۱۸۰۰ نیت، استفاده از فناوری FRC و پنل بومی ۱۰بیتی برای نمایش ۶۸ میلیارد رنگ (درمقایسه‌با نمایشگر ۸‌بیتی A55 با توانایی تولید ۱۶ میلیون رنگ) و تراکم پیکسلی ۴۴۶ پیکسل‌بر اینچ، همگی به‌خوبی نشان می‌دهند نماینده‌ی سامسونگ نبرد نمایشگرها را به شکل غیرقابل باوری به رقیب چینی واگذار می‌کند.

فارغ از اعداد و ارقام اعلام‌شده از سوی شرکت‌ها در مورد روشنایی صفحه‌نمایش پوکو X6 پرو و گلکسی A55، در تست‌های استاندارد زومیت با معیار شطرنجی ۵۰درصدی، روشنایی هر دو صفحه در حالت خودکار، تقریبا ۱۵۰۰ نیت به‌دست آمد؛ این عدد هنگام پخش محتوای HDR نیز به محدوده‌ی ۲۰۰۰ نیت می‌رسد.

پوکو X6 پرو در زمینه‌ی نمایش رنگ‌ها برتری محسوسی به گلکسی A55 دارد؛ درحالی‌که نماینده‌ی سامسونگ صرفا حدود ۸۳ درصد از فضای رنگی وسیع DCI-P3 را پوشش می‌دهد، میان‌رده‌ی پوکو با پوشش بیش‌از ۹۶ درصدی همین فضا و نمایش رنگ‌های زنده و باطراوت‌تر، گوی رقابت را به‌کلی از A55 می‌رباید.

علاوه‌بر نمایش تصاویر درخشان‌تر و چشمگیرتر، ۹۰ درصد از نمای روبه‌روی گوشی پوکو X6 پرو با نمایشگر پوشانده شده که نشان می‌دهد حاشیه‌های پوکو به‌مراتب باریک‌تر و در نتیجه، نمای جلویی آن مدرن‌تر از A55 است. متاسفانه بدون درنظر گرفتن اعداد و ارقام و حتی اگر هیچ‌چیز در مورد «نسبت نمایشگر به بدنه» ندانیم، باز هم حاشیه‌های بسیار عریض نمایشگر A55 از همان نگاه نخست، ناامیدکننده به‌نظر می‌رسد و به‌اصطلاح، «توی ذوق می‌زند.»

تمام برتری‌هایی گه برای گوشی پوکو در بخش نمایشگر برشمردیم، دقیقا مواردی هستند که انتظار داشتیم برای گلکسی A55 فهرست شوند؛ اما در کمال ناباوری، سامسونگ، تولیدکننده‌ی شناخته‌شده‌ی پنل‌های نمایشگر، در زمین خودی، رقابت را به رقیبش واگذار می‌کند.

نمایشگر هر دو گوشی را اسپیکرهای استریو با عملکرد تقریبا یکسان همراهی می‌کنند؛ اما چنانچه کمی سخت‌گیرتر باشیم، می‌توانیم بگوییم که پوکو ایکس ۶ پرو، حجم صدای بیشتری دارد و بیس‌ها را اندکی کوبنده‌تر پخش می‌کند. پوکو از پسِ تولید صدای Hi-Res با نرخ نمونه‌برداری ۱۹۲ کیلوهرتز و عمق ۲۴بیت نیز برمی‌آید؛ این گوشی برخلاف A55، از کُدِک صوتی پیشرفته‌‌ی AptX HD نیز پشتیبانی می‌کند.

سامسونگ از سال‌ها پیش روی رابط کاربری اختصاصی خود برای گوشی‌های اندرویدی کار می‌کند. این رابط کاربری زمانی TouchWiz نام داشت و انبوه امکاناتی که در آن قرار داده‌شده بود در کنار دسترسی پیچیده و بعضا غیرممکن به این امکانات، یکی از متناقض‌ترین تجربه‌های کاربری را ارائه می‌داد. One UI چند سالی است که جایگزین TouchWiz شده و خوشبختانه یکی از استانداردترین پوسته‌های مبتنی بر اندروید به‌حساب می‌آید.

One UI 6.1 جدیدترین نسخه از رابط کاربری سامسونگ برپایه‌ی اندروید ۱۴ به‌شمار می‌رود که به دلیل سفارشی‌سازی سنگین پوسته و منوها، به‌سختی می‌توان متوجه تغییرات اعمال‌شده روی هسته‌ی اندروید شد؛ شاید این موضوع در نگاه برخی کاربران یک نقطه‌قوت به‌شمار برود؛ اما به‌عقیده‌ی بسیاری دیگر، یکی از نقاط ضعف اصلی رابط کاربری سامسونگ است. تضمین چهار سال به‌روزرسانی سیستم‌عامل و پنج‌سال به‌روزرسانی امنیتی، گلکسی A55 را از این نظر پس از پیکسل‌‌های میان‌‌رده، در بالاترین جایگاه پشتیبانی نرم‌افزاری بین اندرویدی‌ها قرار می‌دهد.

پوکو X6 پرو جزو اولین گوشی‌های شیائومی به‌حساب می‌آید که از رابط کاربری HyperOS استفاده می‌کند. HyperOS برخلاف آنچه شیائومی تبلیغ می‌کرد، نه‌تنها یک سیستم‌عامل جدید نیست بلکه حتی یک تغییر بسیار چشمگیر هم به‌حساب نمی‌آید. به زبان ساده‌تر HyperOS را باید تغییری جزئی روی MIUI دانست که به جز جزئیات قابل چشم‌پوشی مانند تغییر پالت‌های رنگی و آیکون‌ها، هنوز هم از بزرگ‌ترین نقطه‌ضعف رابط‌های کاربری شیائومی یعنی انبوه اپلیکیشن‌های زائد و ناخواسته و بدتر از آن، تبلیغات درون‌سیستمی رنج می‌برد.

دیدن تبلیغات درون منوهای سیستم‌عامل آنقدر عجیب و زشت است که نمی‌توان تحت هیچ شرایطی آن را توجیه کرد. به گفته‌ی شیائومی، پوکو X6 پرو سه سال به‌روزرسانی سیستم‌عامل و چهار سال آپ‍دیت‌های امنیتی را دریافت خواهد کرد.

با تمام اوصاف، پوکو ایکس ۶ پرو چه از نظر تجربه‌ی کاربری، چه از نظر پشتیبانی نرم‌افزاری، کاملا زیر سایه‌ی گلکسی A55 قرار می‌گیرد.

سامسونگ در سال‌های اخیر تلاش کرده فاصله‌ی عملکردی تراشه‌های اگزینوس با نمونه‌های مطرح و محبوب مانند سری اسنپدراگون کوالکام را کمتر کند؛ اما در عمل نه‌تنها به موفقیت چندانی دست پیدا نکرده است؛ بلکه به‌نظر می‌رسد حتی از مدیاتک هم عقب مانده باشد. با این توضیح، زمانی که ببینیم گلکسی A55 از تراشه‌ی Exynos 1480 و پوکو X6 پرو از تراشه‌ی Dimensity 8300 اولترا استفاده می‌کند، دیدن نتایج بنچمارک‌ها هم چندان متعجب‌مان نخواهد کرد.

تراشه‌ی به‌کاررفته در دل گلکسی A55، با لیتوگرافی ۴نانومتری سامسونگ و تراشه‌ی استفاده‌شده در پوکو X6 پرو با لیتوگرافی N4P (پنج نانومتر بهبودیافته) TSMC تولید می‌شود؛ اما اگزینوس ۱۴۸۰ در بنچمارک‌های استاندارد حدود ۲۰ درصد و در تست‌های عملکرد گرافیکی تقریبا ۶۰ درصد ضعیف‌تر از دیمنسیتی ۸۳۰۰ اولترا ظاهر می‌شود؛ شکاف عملکردی به‌اندازه‌‌ای عمیق است که گویی گوشی‌هایی از دو سطح کاملا متفاوت؛ مثلا میان‌رده با پرچم‌دار اقتصادی را مقایسه می‌کنیم!

یکی از دلایل چنین اختلاف فاحشی در عملکرد تراشه‌ها را می‌توان در مشخصات فنی آن‌ها جست‌وجو کرد؛ درحالی‌که Exynos 1480 هسته‌های قدیمی Cortex A78 و Cortex A55 را با حداکثر فرکانس ۲٫۷۵ و ۲٫۰ گیگاهرتز به‌عنوان CPU به‌کار می‌گیرد، تراشه‌ی Dimensity 8300 Ultra از ترکیب هسته‌های جدیدترِ Cortex A715 و Cortex A510 در فرکانس‌های ۳٫۳۵-۳٫۲ و ۲٫۲ گیگاهرتز استفاده می‌کند.

پوکو X6 پرو در نسخه‌ی پایه به ۸ گیگابایت رم و ۲۵۶ گیگابایت فضای ذخیره‌سازی مجهز شده است؛ درحالی‌که نسخه‌ی پایه‌ی گلکسی A55 تنها ۱۲۸ گیگابایت فضای ذخیره‌سازی دارد و از ۶ گیگابایت رم استفاده می‌کند. بالاترین کانفیگ هردو گوشی هم ۱۲ گیگابایت رم در اختیارتان قرار می‌دهند. در بازار ایران عمدتا می‌توان مدل ۸ | ۲۵۶ یا ۱۲ | ۵۱۲ گیگابایت پوکو X6 پرو و مدل ۸ | ۱۲۸ گیگابایت گلکسی A55 را یافت.

خوشبختانه با گذر از عملکرد سخت‌افزاری ناامیدکننده، گلکسی A55 از نظر عملکرد باتری کمی دلگرم‌کننده‌تر ظاهر می‌شود. هم A55، هم پوکو X6 پرو از باتری‌هایی با ظرفیت ۵۰۰۰ میلی‌آمپرساعت استفاده می‌کنند. در تست‌ پخش ویدیوی زومیت، گلکسی A55 رکوردی نزدیک به ۳۰ ساعت را به ثبت رساند و عملکردش در تست کاربری روزمره هم به محدوده ۱۴ ساعت نزدیک شد؛ اما پوکو X6 پرو نتوانست عملکردی بهتر از ۲۰ ساعت در تست پخش ویدیو و ۱۲٫۵ ساعت در تست کاربری روزمره داشته باشد.

عملکرد خوب سامسونگ در شارژدهی به‌این‌معنی نیست که نماینده‌ی شرکت کُره‌ای حرف و حدیث دیگری در این بخش ندارد. مطابق انتظار از شارژر درون بسته‌بندی گلکسی A55 خبری نیست و حتی در صورت خرید شارژر جداگانه هم حداکثر از شارژ ۲۵ وات پشتیبانی می‌شود؛ درحالی‌که با خرید پوکو X6 پرو به هزینه‌ی اضافه برای خرید شارژر نیازی ندارید و ضمنا، شارژر درون بسته‌بندی گوشی ۶۷ وات است و می‌توانید گوشی را با همین توان شارژ کنید. گلکسی ظرف ۶۰ دقیقه و پوکو ظرف ۴۵ دقیقه به‌طور کامل شارژ می‌شود.

به‌صورت سنتی و با تجربه‌ای که از سری پوکو داریم، دوربین را باید یکی از نقاط ضعف گوشی‌های این سری به‌حساب بیاوریم؛ اما با دید مقایسه‌ای و در مقابل A55، اوضاع چندان هم برای نماینده‌ی پوکو بد پیش نمی‌رود. پیش از بررسی عملکرد گوشی‌ها در عکاسی بد نیست سخت‌افزار دوربین‌ هر دو گوشی را مرور کنیم.

متاسفانه طبق سنت نه‌چندان حسنه‌ی گوشی‌های میان‌رده، شاهد استفاده از همان ترکیب دوربین اصلی(واید) + دوربین اولتراواید + دوربین ماکرو هستیم. به‌نظر می‌رسد فعلا شرکت‌ها توان دل کندن از دوربین نه‌چندان کارامد ماکرو را ندارند.