این کارگاه را یک ایتالیایی ساخته؛ سوله بدون ستون با طراحی ویژه

او داستان تغییر کاربری این کارگاه را این گونه تعریف می کند: «این مکان در دهه ۱۳۳۰ توسط یک آقای ایتالیایی و همسر ایرانی‌اش تأسیس شد. خانم هنرآموخته دوره شیشه‌گری از ایتالیا بود و قصد داشت در ایران یک کارگاه شیشه گری راه اندازی کند. او با کمک همسرش این کارگاه را با طراحی خاص و طاق‌های زیبا و امکاناتی مانند کوره‌های شیشه‌گری ساختند که انصافا کارگاه زیبایی شده بود.»

به گفته عالمی، این ساختمان نه تنها به دلیل طراحی خاصش، بلکه به خاطر مقاومت در برابر زلزله‌های شدید نیز شهرت داشت. آن زمان، این کارگاه یکی از معدود ساختمان‌های بدون ستون در محله صفاییه بود که می توانست به محلی برای تولید آثار هنری و ظروف شیشه‌ای زیبا تبدیل شود. اما به دلیل نوع خاص بعضی از کوره های شیشه گری امکان کار در این گارگاه میسر نشد و این زوج مجبور به فروش کارگاه شدند. بعد از آن، این کارگاه تبدیل به سوله نجاری شد و بسیاری از درها و پنجره و صندلی و میز و مبل های و... خانه اهالی محله صفائیه از دل همین کارگاه بیرون آمد.

امروزه، کارگاه نجاری همچنان به عنوان یک مرکز فعالیت‌های اقتصادی و هنری در محله صفائیه شناخته می‌شود. این ریش سفید محله صفاییه با افتخار از فعالیت هایش در کارگاه یاد می کند و امیدوار است که این مکان همچنان به عنوان محلی برای خلاقیت و همکاری اهالی محله باقی بماند. او معتقد است که هر گوشه از این محله داستانی برای گفتن دارد و کارگاه نجاری یکی از آنهاست.