کدام سیاره‌ها برای زندگی بهتر از زمین هستند؟!
وجود آب مایع مناسب برای زندگی است، بنابراین چنین سیاراتی می‌توانند شرایط قابل سکونت و زیستگاه‌های عجیب و غریب را برای شاید حتی ۸ میلیارد سال فراهم کنند.
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که ابرزمین‌های خارج از منظومه شمسی که غنی از هیدروژن یا هلیوم هستند، ممکن است حتی از سیاره خودمان قابل سکونت‌تر باشند.
به گزارش دیلی‌میل، محققان می‌گویند سیارات فراخورشیدی صخره‌ای با اتمسفر تحت سلطه هیدروژن و هلیوم، سطوحی به اندازه کافی گرم دارند که میزبان آب مایع باشند.
وجود آب مایع مناسب برای زندگی است، بنابراین چنین سیاراتی می‌توانند شرایط قابل سکونت و زیستگاه‌های عجیب و غریب را برای شاید حتی ۸ میلیارد سال فراهم کنند. مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه زوریخ سوئیس مدیریت و امروز (دوشنبه) در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.
آن‌ها می‌گویند که این سیارات به احتمال زیاد شباهت بسیار کمی به سیاره ما دارند و ممکن است در فشار‌های بسیار بالا میزبان موجودات زنده باشند.
نویسندگان گفتند: «زندگی در نوع سیاره‌ای که در این اثر توضیح داده شده است، در شرایط بسیار متفاوتی از زندگی روی زمین است.» فشار‌های سطحی در نتایج ما در حدود ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ بار (یکا) بوده که این میزان فشار در کف اقیانوس‌ها است.
میلیارد‌ها سال پیش، کیهان اولیه تنها حاوی گاز‌های هیدروژن و هلیوم بود که به آسانی در مواد تشکیل‌دهنده سیاره اطراف ستارگان جوان، مانند خورشید ما، در دسترس بودند. بنابراین، تمام سیارات اتمسفر‌هایی را ایجاد کردند که تحت سلطه این دو عنصر بود، از جمله زمین.
راویت هلد، نویسنده این مطالعه در دانشگاه زوریخ می‌گوید: «زمانی که این سیاره برای اولین بار از گاز و غبار کیهانی شکل گرفت، جوی متشکل از هیدروژن و هلیوم را جمع‌آوری کرد؛ جوی به اصطلاح اولیه.»
با این حال، سیارات صخره‌ای از جمله زمین در طول توسعه خود این جو اولیه را به نفع عناصر سنگین‌تری مانند اکسیژن و نیتروژن از دست دادند. سیارات دیگر پرجرم‌تر، می‌توانند اتمسفر اولیه بسیار بزرگ‌تری را جمع‌آوری کنند که در برخی موارد آن‌ها قادر هستند به طور نامحدود آن را حفظ کنند.
هلد در این باره می‌گوید: «چنین جو‌های اولیه عظیم می‌توانند اثر گلخانه‌ای ایجاد کنند؛ بسیار شبیه جو زمین امروزی؛ بنابراین ما می‌خواستیم بدانیم که آیا این جو‌ها می‌توانند به ایجاد شرایط لازم برای آب مایع کمک کنند، یا خیر.»
برای این مطالعه، تیم نزدیک به ۵۰۰۰ سیاره فراخورشیدی را مدل‌سازی کرد که برخی از آن‌ها محدود به ستاره خود و برخی شناور بودند و توسعه آن‌ها را در طول میلیارد‌ها سال شبیه‌سازی شدند.
محققان نه تنها ویژگی‌های جو سیارات، بلکه شدت تابش ستارگان مربوطه و همچنین گرمای داخلی سیارات را که به بیرون تابش می‌کنند، در نظر گرفتند. در حالی که روی زمین، این گرما تنها نقشی جزئی برای شرایط روی سطح دارد، اما می‌تواند در سیاراتی با اتمسفر اولیه عظیم‌تر، سهم بیشتری داشته باشد.
یافته‌ها نشان می‌دهد که بسته به جرم سیاره و فاصله آن از ستاره‌اش، این سیارات می‌توانند محیطی سطحی معتدل را تا ۸ میلیارد سال حفظ کنند؛ به شرطی که جو به اندازه کافی ضخیم باشد؛ بین ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ برابر ضخیم‌تر از زمین.
ماریت مول لوس، دانشجوی دکترا و نویسنده اصلی این مطالعه گفت: «آنچه که ما دریافتیم این است که در بسیاری از موارد، جو‌های اولیه به دلیل تشعشعات شدید ستارگان، به ویژه در سیاراتی که نزدیک به ستاره خود هستند، از بین رفته است.
اما در مواردی که اتمسفر باقی می‌ماند، شرایط مناسب برای آب مایع می‌تواند ایجاد شود. شاید مهم‌تر از همه، نتایج ما نشان می‌دهد که این شرایط می‌تواند برای دوره‌های زمانی بسیار طولانی مثلا تا ده‌ها میلیارد سال ادامه داشته باشند.»
محققان می‌گویند ابزار‌هایی مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب که در حال حاضر در فضا است و تلسکوپ بسیار بزرگ (ELT) که در حال توسعه است، باید اطلاعات بیشتری در مورد نشانگر‌های زیستی در جو سیارات فراخورشیدی به ما نشان دهد.
منبع: همشهری آنلاین
