جان بخشیدن به نت‌ها در حضور آهنگسازان
ستاره بهشتی و پانیذ فریوسفی دوئت زهی خود را در تالار رودکی روی صحنه بردند.
کد خبر :
۱۱۷۲۰
بازدید :
۱۹۹۴
ستاره بهشتی و پانیذ فریوسفی دوئت زهی خود را در تالار رودکی روی صحنه بردند.
در این اجرا که بیشتر آهنگسازان قطعات نیز در آن حضور داشتند، بهشتی و فریوسفی نت‌هایی را اجرا کردند که توسط هنرمندان معاصر و در قید حیات برای این کنسرت نوشته شده بود.
در این کنسرت، هر آهنگساز پیش از اجرای قطعه‌اش چند جمله‌ای با حاضران سخن گفت و بیشتر آن‌ها به این نکته اشاره کردند که اجرای قطعات ساخته‌شده توسط آهنگسازان ایرانی در جشنواره‌ی موسیقی فجر، اتفاق خوبی است و به‌خاطر آن باید سپاسگزار دو نوازنده‌ای بود که با تلاش خود و دادن سفارش برای خلق این آثار، چنین برنامه‌ی پرزحمتی را تدارک دیدند.
در همین راستا شاهین فرهت - آهنگساز - نیز گفت: این دو هنرمند با اقدامی که کردند، آهنگسازان را سر ذوق آورده‌اند تا کارهای جدیدی خلق کنند.
قدیمی‌ترین کار در رپرتوآر این کنسرت، نوشته «هرمز فرهت» بود که در سال 1963 (1342) خلق شده و جدیدترین کار نیز به آهنگسازان معاصری مربوط بود که در سال 2015 آن‌ها را نوشته‌اند.
شاهین فرهت همچنین پیش از اجرای قطعه‌ی نوشته‌شده توسط هرمز فرهت، توضیح داد: این قطعه برای اجرا در دانشگاهی در خارج از کشور نوشته شده بود و اجرای امروز، دومین اجرای آن به‌شمار می‌رود.
سپس دو ویلن‌نواز با کوک کردن سازهای‌شان این قطعه را برای نخستین‌بار در ایران نواختند.
علیرضا مشایخی، امین هنرمند، کیانوش صاحب‌نسق، مهرداد پاکباز، علی بیرنگ، شاهین فرهت، هرمز فرهت، صنم قراچه‌داغی، علی رادمان و محمدرضا تفضلی آهنگسازان قطعات این اجرا بودند.
پایان‌بخش این کنسرت نیز یکی از کارهای علی بیرنگ بود. او هم در سخنانی با اشاره به نام این قطعه (این روزها، تهران، مردم در دو دقیقه) توضیح داد: این بخش نگاهی به تهران با سرعت زیاد دارد؛ مثلا تصور کنید شهر، مردم، اتفاق‌ها و ... داخل یک حباب است که در آخر می‌ترکد و می‌بینید همه‌ی این‌ها در نهایت چیزی نیست و می‌تواند به‌سادگی فقط یک نت باشد.
در انتهای برنامه به دعوت نوازندگان، هفت آهنگساز روی سن رفتند و مخاطبان دقایقی آن‌ها را تشویق کردند.
پانیذ فریوسفی پیش از این گفته بود که اجرای او و ستاره بهشتی، احتمالا مهم‌ترین اتفاق در حوزه‌ی سازهای زهی است که البته این موضوع، جای تأسف دارد.
او تأکید کرده بود که نگاه به موسیقی کلاسیک باید جدی‌تر باشد، چون هنرمندان توانمند و با استعدادی در این حوزه مشغول کار هستند و قطعا با توجه به هنرشان تشویق خواهند شد و می‌توانند مسیر رشد و پیشرفت را که نهایتا به نفع موسیقی کشور است، پی گیرند.
این نوازنده ویولن همچنین درباره «محمدرضا تفضلی» که یکی از آهنگسازان این کنسرت بود نیز اعتقاد دارد که آثار بسیاری از استادان موسیقی کلاسیک مانند آقای تفضلی در حال فراموش شدن هستند. این وضعیت در شرایطی است که کارهای برخی آهنگسازها در طول سال‌های اخیر بارها و بارها اجرا شده است؛ اما کارهای تفضلی که آهنگساز با سواد و زبردستی است، در سال‌های اخیر منتشر نشده است.
در این اجرا که بیشتر آهنگسازان قطعات نیز در آن حضور داشتند، بهشتی و فریوسفی نت‌هایی را اجرا کردند که توسط هنرمندان معاصر و در قید حیات برای این کنسرت نوشته شده بود.
در این کنسرت، هر آهنگساز پیش از اجرای قطعه‌اش چند جمله‌ای با حاضران سخن گفت و بیشتر آن‌ها به این نکته اشاره کردند که اجرای قطعات ساخته‌شده توسط آهنگسازان ایرانی در جشنواره‌ی موسیقی فجر، اتفاق خوبی است و به‌خاطر آن باید سپاسگزار دو نوازنده‌ای بود که با تلاش خود و دادن سفارش برای خلق این آثار، چنین برنامه‌ی پرزحمتی را تدارک دیدند.
در همین راستا شاهین فرهت - آهنگساز - نیز گفت: این دو هنرمند با اقدامی که کردند، آهنگسازان را سر ذوق آورده‌اند تا کارهای جدیدی خلق کنند.
قدیمی‌ترین کار در رپرتوآر این کنسرت، نوشته «هرمز فرهت» بود که در سال 1963 (1342) خلق شده و جدیدترین کار نیز به آهنگسازان معاصری مربوط بود که در سال 2015 آن‌ها را نوشته‌اند.
شاهین فرهت همچنین پیش از اجرای قطعه‌ی نوشته‌شده توسط هرمز فرهت، توضیح داد: این قطعه برای اجرا در دانشگاهی در خارج از کشور نوشته شده بود و اجرای امروز، دومین اجرای آن به‌شمار می‌رود.
سپس دو ویلن‌نواز با کوک کردن سازهای‌شان این قطعه را برای نخستین‌بار در ایران نواختند.
علیرضا مشایخی، امین هنرمند، کیانوش صاحب‌نسق، مهرداد پاکباز، علی بیرنگ، شاهین فرهت، هرمز فرهت، صنم قراچه‌داغی، علی رادمان و محمدرضا تفضلی آهنگسازان قطعات این اجرا بودند.
پایان‌بخش این کنسرت نیز یکی از کارهای علی بیرنگ بود. او هم در سخنانی با اشاره به نام این قطعه (این روزها، تهران، مردم در دو دقیقه) توضیح داد: این بخش نگاهی به تهران با سرعت زیاد دارد؛ مثلا تصور کنید شهر، مردم، اتفاق‌ها و ... داخل یک حباب است که در آخر می‌ترکد و می‌بینید همه‌ی این‌ها در نهایت چیزی نیست و می‌تواند به‌سادگی فقط یک نت باشد.
در انتهای برنامه به دعوت نوازندگان، هفت آهنگساز روی سن رفتند و مخاطبان دقایقی آن‌ها را تشویق کردند.
پانیذ فریوسفی پیش از این گفته بود که اجرای او و ستاره بهشتی، احتمالا مهم‌ترین اتفاق در حوزه‌ی سازهای زهی است که البته این موضوع، جای تأسف دارد.
او تأکید کرده بود که نگاه به موسیقی کلاسیک باید جدی‌تر باشد، چون هنرمندان توانمند و با استعدادی در این حوزه مشغول کار هستند و قطعا با توجه به هنرشان تشویق خواهند شد و می‌توانند مسیر رشد و پیشرفت را که نهایتا به نفع موسیقی کشور است، پی گیرند.
این نوازنده ویولن همچنین درباره «محمدرضا تفضلی» که یکی از آهنگسازان این کنسرت بود نیز اعتقاد دارد که آثار بسیاری از استادان موسیقی کلاسیک مانند آقای تفضلی در حال فراموش شدن هستند. این وضعیت در شرایطی است که کارهای برخی آهنگسازها در طول سال‌های اخیر بارها و بارها اجرا شده است؛ اما کارهای تفضلی که آهنگساز با سواد و زبردستی است، در سال‌های اخیر منتشر نشده است.
۰
