اختلال در عملکرد مغز با کم تحرکی

بر اساس مطالعه‌ای که در روز دوشنبه در مجله «Epidemiology and Community Health» منتشر شد، نادیده گرفتن ورزش و صرف وقت برای فعالیت‌هایی همچون نشستن یا دراز کشیدن با کاهش جزئی حافظه و قدرت تفکر مرتبط است.

جان میچل (John Mitchell)، سرپرست تیم تحقیقاتی این مطالعه و محقق موسسه‌ ورزش و سلامت در بریتانیا، می‌گوید: تفاوت‌ها، هرچند کوچک نشان می‌دهند که چگونه حتی تغییرات جزئی در سطح فعالیت بدنی می‌تواند بر سلامت فرد از جمله سلامت مغز تاثیر بگذارد.

میچل و همکارانش از داده‌های یک مطالعه هم‌گروهی (Cohort Study) در بریتانیا متعلق به سال ۱۹۷۰ استفاده کردند. این مطالعه که همچنان ادامه دارد سلامت گروهی از افراد متولد سال ۱۹۷۰ در بریتانیا را ردیابی می‌کند. یافته‌های این مطالعه براساس داده‌های مربوط به حدود ۴۵۰۰ نفر بود که از سال ۲۰۱۶ تا سال ۲۰۱۸ مورد پیگیری قرار گرفتند.

شرکت کنندگان اطلاعاتی در مورد سلامت، پیشینه و شیوه زندگی خود ارائه کردند. همچنین از آن‌ها خواسته شد به مدت یک هفته برای حداقل ۱۰ ساعت متوالی در روز، حتی هنگام خواب و حمام کردن، از ردیاب فعالیت استفاده کنند.

در طول این مطالعه، شرکت کنندگان تحت مجموعه‌ای از آزمایش‌ها قرار گرفتند که توانایی آن‌ها را در پردازش و به خاطر آوردن اطلاعات ارزیابی می‌کرد.

شرکت کنندگان، به طور متوسط، هر روز ۵۱ دقیقه ورزش متوسط یا شدید انجام دادند. حدود شش ساعت فعالیت سبک، مانند پیاده‌روی آهسته و حدود ۹ ساعت بی‌تحرکی، مانند نشستن یا دراز کشیدن داشتند. آن‌ها همچنین به طور متوسط حدود هشت ساعت خواب داشتند.

میچل خاطرنشان کرد: فعالیت متوسط تا شدید در این مطالعه، هر آنچه که ضربان قلب را بالا ببرد یا باعث احساس گرما در فرد شود، در نظر گرفته شد.

پس از تجزیه و تحلیل داده‌های مربوط به فعالیت شرکت‌کنندگان، محققان دریافتند افرادی که ورزش را برای داشتن هشت دقیقه بی‌تحرکی رها کردند، بین یک تا دو درصد کاهش در نمرات مربوط به عملکرد شناختی داشتند.

هنگامی که افراد ورزش شدید را با شش دقیقه فعالیت بدنی سبک یا هفت دقیقه خواب جایگزین کردند، کاهش مشابهی در عملکرد شناختی مشاهده شد.

برعکس آن نیز صادق بود. انجام ورزش به جای نشستن عملکرد شناختی را افزایش داد. این مطالعه نشان داد که جایگزین کردن نشستن یا دراز کشیدن با ۹ دقیقه ورزش شدید با افزایش بیش از یک درصدی نمرات در عملکرد شناختی همراه است.

اویروپ بیسواز (Aviroop Biswas)، استادیار اپیدمیولوژی و استادیار موسسه کار و سلامت در تورنتو، می‌گوید: یافته‌ها باید افراد را تشویق به تحرک بیشتر کند.

بیسواز که در این تحقیق دخالتی نداشته، افزود: فعالیت بدنی با طیف وسیعی از فواید مرتبط است، بنابراین شما باید تا حد امکان فعالیت بدنی منظم را بهبود بخشید.

وزارت بهداشت و خدمات انسانی به بزرگسالان توصیه می‌کند که حداقل ۱۵۰ دقیقه فعالیت بدنی متوسط تا شدید در هر هفته علاوه بر دو روز تمرین تقویت عضلانی داشته باشند.

بیسواز گفت که ارتباط میان ورزش بیشتر و عملکرد بهتر مغز هنوز مشخص نیست، اما احتمالاً علت آن نتیجه نحوه عملکرد سیستم قلبی عروقی بدن است.

او افزود: وقتی فعال هستید، قدرت قلب خود را بهبود می‌بخشید و توانایی قلب برای پمپاژ خون در سراسر بدن و یکی از مهم‌ترین اندام‌ها یعنی مغز بهبود می‌یابد.

مارک رویگ (Marc Roig)، پروفسور فیزیوتراپی و کاردرمانی در دانشگاه مک گیل در مونترال، گفت: وقتی افراد به اندازه کافی ورزش نمی‌کنند، این موضوع به طور بالقوه می‌تواند باعث ایجاد مشکلاتی در سلامتی از جمله مواردی که بر مغز تاثیر می‌گذارند مانند زوال عقل شود.

رویگ افزود که شدت ورزش نیز مهم است و اشاره کرد که افرادی که در این مطالعه به جای فعالیت شدیدتر به فعالیت بدنی سبک می‌پرداختند نیز شاهد کاهش عملکرد شناختی بودند.

او گفت که دانشمندان هنوز در تلاشند تا مشخص کنند کدام ورزش برای بهبود سلامت کلی افراد و پیشگیری از بیماری‌های مزمن بهترین گزینه است.

میچل، نویسنده این مطالعه، خاطرنشان کرد که فعالیت سبک همچنان به نشستن و بی تحرکی ارجحیت دارد.

او گفت: به نظر می‌رسد که فعالیت سبک برای بسیاری از جنبه‌های سلامتی بهتر از نشستن است.