۵ سوال کلیدی، اما بی پاسخ درباره غرق شدن کشتی تایتانیک

بیش از ۱۰۰ سال از غرق شدن کشتی تایتانیک هنگام عبور از اقیانوس اطلس در اولین سفر خود می‌گذرد، اما هنوز این کشتی به عنوان مشهورترین کشتی تاریخ در نظر گرفته می‌شود. این کشتی اقیانوس پیمای لوکس متعلق به شرکت انگلیسی وایت استار لاین، در ساعات اولیه ۱۵ آوریل ۱۹۱۲ پس از برخورد با یک کوه یخ غرق شد و ۱،۵۱۷ نفر از ۲،۲۲۴ سرنشین آن کشته شدند.

بقایای آن اکنون در بستر دریا در حدود ۵۶۰ کیلومتری دریایی دورتر از سواحل نیوفاندلند کانادا قرار دارد، اگرچه این کشتی ظریف به قدری در زیر آب رو به زوال است که می‌تواند ظرف ۴۰ سال آینده به طور کامل ناپدید شود.

اگرچه بسیاری از تئوری‌های پیرامون شرایط غرق شدن تایتانیک درگیر توهم توطئه است، در اینجا پنج سوال مطرح شده در خصوص غرق شدن تایتانیک را مرور می‌کنیم که برخی از آن‌ها ممکن است هرگز جواب درستی پیدا نکنند.

چرا تایتانیک اینقدر سریع پیش می‌رفت؟

تایتانیک تقریباً با سرعت کامل به کوه یخ برخورد کرد. این کشتی با سرعتی در حدود ۲۲.۵ گره دریایی یا ۴۰ کیلومتر در ساعت حرکت می‌کرد که فقط ۰.۵ گره کمتر از حداکثر سرعت یعنی ۲۳ گره دریایی خود بود. کاپیتان تایتانیک، ادوارد اسمیت، حتی با وجود هشدار‌هایی برای یخ از سوی کشتی‌های اطراف، با بالاترین سرعت کشتی را هدایت می‌کرد.

کاپیتان ادوارد اسمیت

در فیلم «تایتانیک» ساخته جیمز کامرون در سال ۱۹۹۷، بروس اسمای، رئیس وایت استار لاین، به تصویر کشیده شده است که از کاپیتان اسمیت می‌خواهد سرعتش را افزایش دهد تا زودتر از موعد مقرر وارد نیویورک شود و تیتر اخبار شوند.

این صحنه بر اساس یک مکالمه واقعی که توسط الیزابت لیندزی لاین، یا بازمانده و مسافر درجه یک شنیده شد که پس از غرق شدن شهادت داد. شهادت او نشان می‌دهد که اسمای می‌خواست رکوردی را که کشتی خواهر تایتانیک، المپیک، در اولین سفر خود از ساوتهمپتون به نیویورک در سال قبل ثبت کرده بود، شکست دهد. با این حال، موزه‌های سلطنتی گرینویچ ادعا می‌کند که داستان‌های کاپیتانی که تلاش می‌کند رکورد سرعت را ثبت کند، علی‌رغم شهادت خانم لاینز، بی اساس است.

رابرت اسنهایگ یک مهندس آمریکایی در دانشگاه ایالتی اوهایو، نظریه دیگری را در سال ۲۰۰۴ مطرح کرد. سوابق تایتانیک نشان می‌دهد که در یکی از پناهگاه‌های زغال سنگ تایتانیک، پناهگاه شماره ۶ آتش سوزی شده است که کنترل کارگان بر سرعت را کم کرده بود و همین امر باعث افزایش سرعت کشتی می‌شد. اسنهایگ ادعا کرد که خدمه تایتانیک نمی‌توانستند برای شکستن رکوردی در عبور از اقیانوس اطلس تلاش کنند، زیرا کشتی برای راحتی و نه سرعت ساخته شده است، و قبل از سفر به این شکل تبلیغ می‌شد.

آیا SS CALIFORNIAN درخواست‌های کمک تایتانیک را نادیده گرفت؟

پس از اینکه تایتانیک به کوه یخ برخورد کرد و مشخص شد کشتی در حال غرق شدن است، کاپیتان اسمیت به امید دریافت کمک از خدمه خود خواست تا منور پرتاب کنند و پیام‌های رادیویی را به کشتی‌های اطراف ارسال کنند. نزدیکترین کشتی در مجاورت تایتانیک، SS Californian بود، یک کشتی بخار کوچکتر که عازم بوستون، ماساچوست، کاپیتان آن استنلی لرد بود. این کشتی هیچ مسافری را حمل نمی‌کرد و فضای زیادی برای افراد تایتانیک داشت.

کشتی SS Californian

به دلیل خطر یخ ها، لرد کشتی را برای اواخر شب حوالی ساعت ۱۰:۲۰ شب در ۱۴ آوریل متوقف کرده بود، یعنی حدود ۸۰ دقیقه قبل از برخورد تایتانیک به کوه یخ. این کشتی از کشتی کارپاتیا، که به کمک تایتانیک رفت به محل غرق شدن نزدیک‌تر بود.

سیریل ایوانز؛ اپراتور بی سیم SS Californian

ظاهرا، اوایل همان شب، قبل از برخورد تایتانیک به کوه یخ، سیریل ایوانز، اپراتور بی سیم SS Californian با تایتانیک تماس گرفته بود و درخصوص خطر یخ‌ها به آن‌ها هشدار داده بود. این پیام توسط اپراتور بی‌سیم تایتانیک، جک فیلیپس، دریافت شد که به ایوانز گفت: «خفه شو». ایوانز که شاید از بی ادبی او آزرده خاطر شده بود، تجهیزات بی سیم خود را خاموش کرد و به رختخواب رفت، بنابراین نتوانست پیام‌های رادیویی فوری را از سوی تایتانیک دریافت کند.

بارسازی اتاق مخابرات کشتی تایتانیک

با این حال، این دلیل بی اعتنایی خدمه SS Californian به منور‌ها نمی‌شود، به‌ویژه وقتی می‌دانستند تایتانیک در نزدیکی آنهاست. ظاهرا چند نفر به کاپیتان شلیک منور‌ها را اطلاع داده بودند، اما در نهایت هیچ اقدامی از سوی کاپیتان انجام نشد؛ تصمیمی که مطمئناً به قیمت جان انسان‌ها تمام شد.

نانوا چگونه زنده ماند؟

یکی از جذاب‌ترین داستان‌های بازماندگان کشتی تایتانیک، داستان چارلز جوگین ۳۳ ساله متولد چشایر، نانوای اصلی کشتی است. جوگین که به کارکنانش دستور داده بود تا قایق‌های نجات را به نان تجهیز کنند، درست تا لحظه‌ای که تایتانیک به زیر سطح آب رفت روی کشتی بود.

چارلز جوگین

در فیلم کامرون، او به تصویر کشیده شده است که روی نرده‌های عقب ایستاده است، درست در کنار قهرمان‌های داستانی جک (لئوناردو دی کاپریو) و رز (کیت وینسلت). به طور شگفت انگیزی، جوگین علیرغم اینکه حدود دو ساعت در آب بود، توانست زنده بماند. اکثر افرادی که وارد آب می‌شدند در عرض ۳۰ دقیقه بر اثر هیپوترمی جان خود را از دست می‌دادند، پس چگونه او زنده ماند؟

نانوا بعداً گفت که قبل از غرق شدن کشتی لیکور می‌نوشیده است و یک نظریه این است که این به او کمک کرد تا در آب گرم بماند، اما یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ نشان می‌دهد که چنین چیزی بعید است. در حقیقت مصرف الکل دمای بدن را در هوای سرد کاهش می‌دهد و در نتیجه خطر هیپوترمی را تشدید می‌کند. جوگین پس از حدود دو ساعت، دست و پا زدن در آب، به قایق نجات واژگون شده B رسید و هیچ عارضه بدی به جز پا‌های متورم نداشت. جوگین در سال ۱۹۵۶ در سن ۷۸ سالگی درگذشت.

چرا قایق‌های نجات به اندازه کافی وجود نداشت؟

معروف است، تایتانیک قایق‌های نجات کافی برای نجات ۲،۲۲۴ نفر در کشتی نداشت. تایتانیک در مجموع ۲۰ قایق نجات داشت که مجموعاً می‌توانستند ۱،۱۷۸ نفر را در خود جای دهند در ابتدا، گفته شد که طراحان تایتانیک احساس می‌کردند که تعداد زیادی قایق نجات روی عرشه، منظره دریا را برای مسافران درجه یک به هم می‌ریزد.

نمایی از مکان نگهداری قایق‌های نجات بر عرشه تایتانیک

علاوه بر این، پیش بینی نمی‌شد که تایتانیک به قایق‌های نجات خود نیاز داشته باشد تا همه مسافران را به طور همزمان در خود جای دهد. آن‌ها گمان می‌کردند اگر تایتانیک با مشکلی مواجه شود، از قایق‌های نجات برای انتقال مسافران از تایتانیک و سوار شدن به یک کشتی نجات دیگر استفاده می‌شود. به طرز غم انگیزی، بسیاری از قایق‌های نجات تایتانیک که پرتاب شدند به اندازه کافی پر نشدند، زیرا برخی از خدمه به اشتباه فکر کردند که قایق‌ها نمی‌توانند وزن آن‌ها را تحمل کنند.

خود کاپیتان اسمیت گفته بود: «نمی‌توانم شرایطی را تصور کنم که فاجعه‌ای حیاتی برای این کشتی رخ دهد. کشتی سازی مدرن فراتر از آن رفته است.»

چه اتفاقی برای کاپیتان اسمیت افتاد؟

کاپیتان ادوارد اسمیت شبی که کشتی تایتانیک سقوط کرد درگذشت، اما اینکه دقیقاً چه اتفاقی برای او افتاده است بیشتر یک راز است. اما چندین روایت متفاوت از بازماندگان در مورد اینکه او آخرین بار کجا دیده شده و چگونه درگذشت، وجود دارد. همانطور که نویسنده وین کریگ وید در سال ۱۹۹۲ در کتاب خود «تایتانیک: پایان یک رویا» نوشت، کاپیتان اسمیت حداقل پنج مرگ مختلف داشت، از قهرمانانه تا شرم آور. با این حال، جسد اسمیت هرگز پیدا نشد.

منبع: روزیاتو