تأثیر مصرف دارچین بر تقویت حافظه و یادگیری

دارچین، ادویه معطر شناخته شده‌ای است که بسیاری از ما از آن برای پخت کیک و طبخ غذا‌های خوش طعم استفاده می‌کنیم، این ادویه از پوست داخلی درخت دارچین به دست می‌آید. این درخت همیشه سبز است و در هیمالیا و سایر مناطق کوهستانی و همچنین در جنگل‌های بارانی و دیگر جنگل‌های جنوب چین، هند و آسیای جنوب شرقی یافت می‌شود.

دارچین علاوه بر طعم بی‌نظیرش می‌تواند خواص مفید دیگری نیز برای انسان داشته باشد؛ به عنوان مثال مطالعات نشان می‌دهد دارچین دارای خواص ضد التهابی، آنتی اکسیدانی و ضد سرطانی است و می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تقویت کند.

برخی از کار‌ها همچنین نشان دادند که ترکیبات زیست فعال آن می‌تواند عملکرد مغز، به ویژه حافظه و یادگیری را تقویت کند، با این حال اعتبار این یافته‌ها هنوز با قطعیت ثابت نشده است.

تیمی از محققان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند اخیرا چندین مطالعه را در مورد تاثیر دارچین بر عملکرد‌های شناختی بررسی کردند. تجزیه و تحلیل آن‌ها که در Nutritional Neuroscience بیان شده است، ارزش بالقوه دارچین را برای پیشگیری یا کاهش حافظه یا اختلالات یادگیری برجسته می‌کند.

سمانه نخعی، علیرضا کوشکی و همکارانشان در مقاله خود عنوان کردند که این مطالعه با هدف مرور سیستماتیک مطالعات مربوط به رابطه بین دارچین و اجزای کلیدی آن در حافظه و یادگیری انجام شد. دو هزار و ششصد و پنج مطالعه از پایگاه‌های اطلاعاتی مختلف در سپتامبر ۲۰۲۱ جمع‌آوری شد و برای واجد شرایط بودن تحت بررسی قرار گرفت. چهل مطالعه معیار‌های ما را برآورده کردند و در این بررسی سیستماتیک گنجانده شدند.

نخعی، کوشکی و همکارانشان صد‌ها مطالعه ذخیره شده در چندین پایگاه تحقیقاتی آنلاین از جمله PubMed، Scopus، Google Scholar و Web of Science را بررسی کردند. آن‌ها سپس تحلیل خود را به ۴۰ مورد از این مطالعات محدود کردند، مطالعاتی که بیشتر مرتبط با موضوع مورد علاقه آن‌ها بود.

از میان این ۴۰ مطالعه، ۳۳ مورد در داخل بدن، به عنوان مثال، بررسی موجودات زنده واقعی، مانند انسان، جوندگان، یا حیوانات دیگر انجام شد. پنج مورد از آن‌ها در شرایط آزمایشگاهی به عنوان مثال، موجودات غیرزنده، به عنوان مثال با تجزیه و تحلیل سلول‌ها یا بافت پس از مرگ انجام شد، و دو مورد مطالعه بالینی با بیماران پزشکی صورت گرفت.

محققان داده‌های مربوط به همه این مطالعات را استخراج کردند، از جمله سال انتشار، ترکیب یا نوع دارچین مورد استفاده، جمعیت مطالعه و حجم نمونه، دوز دارچین یا اجزای زیست فعال آن، جنسیت و سن شرکت کنندگان، مدت زمان و روش؛ آن‌ها سپس کیفیت و پایایی مطالعات را با در نظر گرفتن طراحی، حجم نمونه، معیار‌های ورود و سایر جنبه‌های روش شناختی ارزیابی کردند.

در نهایت نتایج ۴۰ مقاله مرتبطی را که انتخاب کردند مورد تجزیه و تحلیل و مقایسه قرار دادند. به طور کلی، اکثر مطالعاتی که آن‌ها بررسی کردند، نشان دادند دارچین می‌تواند بر حافظه و عملکرد شناختی تاثیر مثبت بگذارد.

نخعی، کوشکی و همکارانشان در مقاله خود نوشتند: مطالعات in vivo نشان داد استفاده از دارچین یا اجزای آن، مانند اوژنول، سینامالدئید و اسید سینامیک، می‌تواند عملکرد شناختی را به طور مثبت تغییر دهد. مطالعات آزمایشگاهی همچنین نشان داد که افزودن دارچین یا سینامالدئید به یک محیط سلولی می‌تواند تجمع تاو، آمیلوئید β را کاهش و بقای سلولی را افزایش دهد.

از بین دو مطالعه بالینی که توسط محققان تجزیه و تحلیل شد، یکی بر روی نوجوانان و دیگری بر روی بزرگسالان پیش دیابتی که ۶۰ سال یا کمتر داشتند، انجام شد. مطالعه اول از نوجوانان خواسته شد که آدامس دارچینی بجوند و در مطالعه دوم از شرکت کنندگان خواسته شد ۲ گرم دارچین روی نان سفید بخورند.

مطالعه روی نوجوانان نتایج مثبتی به همراه داشت که نشان می‌دهد جویدن آدامس دارچین عملکرد حافظه را بهبود بخشیده و اضطراب را کاهش می‌دهد. در مقابل مطالعه بالینی بر روی بزرگسالان پیش دیابتی هیچ تغییر قابل توجهی در عملکرد شناختی پس از مصرف دارچین نشان نداد.

محققان اعلام کردندکه دارچین ممکن است برای پیشگیری و کاهش اختلال عملکرد شناختی مفید باشد. می‌توان از آن به عنوان کمکی در درمان بیماری‌های مرتبط استفاده کرد، البته باید مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شود.

به طور کلی، مقاله مروری سیستماتیک نخعی، کوشکی و همکارانشان نشان می‌دهد که دارچین و برخی از اجزای فعال آن می‌توانند تاثیرات مثبتی بر عملکرد مغز انسان، تقویت حافظه و یادگیری داشته باشند.

در آینده، این بررسی می‌تواند الهام بخش دیگر تیم‌های محققان برای بررسی بیشتر تاثیر دارچین بر مغز باشد که به طور بالقوه می‌تواند استفاده از آن را برای حفظ عملکرد مغز و کاهش اختلالات شناختی ترویج کند.