اس‌تی‌اس‌- ۶۳ ماهواره کالیبراسیون زباله مداری را پرتاب کرد

۴ فوریه ۱۹۹۵ فضانوردان شاتل فضایی دیسکاوری یک ماهواره کوچک را برای کالیبراسیون زباله مداری پرتاب کردند.

۴ فوریه ۱۹۹۵ فضانوردان شاتل فضایی دیسکاوری یک ماهواره کوچک به نام ODERACS (مخفف کره کالیبراسیون زباله مداری) را در مدار زمین پرتاب کردند.

مأموریت اس‌تی‌اس- ۶۳

اس‌تی‌اس- ۶۳ دومین مأموریت برنامه شاتل- میر ایالات متحده آمریکا و روسیه بود. هدف اولیه آن دیدار شاتل فضایی دیسکاوری با ایستگاه فضایی میر بود. این پرواز به عنوان مأموریت نزدیکی میر شناخته می‌شود و از شاتل فضایی دیسکاوری استفاده کرد تا در ۳ فوریه ۱۹۹۵ از مرکز فضایی کندی، فلوریدا بلند شود.

بیستمین مأموریت دیسکاوری، اولین‌باری بود که یک شاتل فضایی خلبانی زن به‌نام آیلین کالینز داشت. استقرار و بازیابی موفقیت‌آمیز سکو را همراه با قرار ملاقات و پرواز برنامه‌ریزی شده انجام داد.

پس از اینکه دیسکاوری در نزدیک‌ترین نقطه قرار گرفت، اعلام شد: «همانطور که ما سفینه‌های فضایی خود را به‌هم نزدیک می‌کنیم، کشور‌های خود را هم به یکدیگر نزدیک‌تر می‌کنیم. دفعه بعدی که نزدیک شدیم، دست شما را می‌فشاریم و باهم جهان خود را به هزاره بعدی هدایت خواهیم کرد.»

فضانوردان مأموریت اس‌تی‌اس- ۶۳ نشسته از چپ به راست: جانیس وس (متخصص)، آیلین کالینز (خلبان)، جیمز وتربی (فرمانده) و ولادیمیر تیتوف (کیهان‌شناس) ایستاده: برنارد هریس و مایکل فوئل (فضانورد)

کره کالیبراسیون زباله مداری

فضانوردان در مأموریت اس‌تی‌اس- ۶۳ شش کره را در مدار مستقر کردند. این کره‌ها به ناسا کمک کردند تا تجهیزاتی مانند تلسکوپ‌ها و رادار‌هایی را که برای ردیابی و اندازه‌گیری زباله‌های فضایی شناور در مدار زمین طراحی شده بودند، کالیبره کند.

هرکدام از ماهواره‌های کالیبراسیون زباله مداری دارای شش گوی بودند و قطر ماهواره به ۱۶ سانتی‌متر می‌رسید.

این کره‌ها در اندازه‌های متفاوتی بودند. دانستن اندازه آن‌ها در حین مشاهده از زمین به دانشمندان ناسا این امکان را داد که ابزار‌های خود را کالیبره کنند تا بتوانند اندازه سایر اجسام شناور در فضا را محاسبه کنند.

منبع: دیجیاتو