(تصاویر) ۹ قمر زیبا و درخشان منظومه شمسی که تا به حال ندیده‌اید!

فرادید | ماه زمین به زیبایی در آسمان ما می‌درخشد، اما این تنها ماه در منظومه شمسی نیست. کارشناسان تخمین می‌زنند که بین ۱۷۰ تا ۱۸۰ قمر به دور هشت سیاره از کهکشان ما می‌چرخند. همچنین ماه به عنوان ماهواره‌ای تعریف می‌شود که به دور یک سیاره می‌چرخد.

به گزارش فرادید؛ قمرها با الهام از نام خدایان و نیمه خدایان باستانی رومی و یونانی نامگذاری شده اند و با رنگ‌ها و مناظر اسرارآمیز که ظاهری خیالی به آن‌ها می‌دهند مطابقت دارد. در این مطلب نگاهی انداخته ایم به زیباترین و درخشان‌ترین قمرهای منظومه شمسی. برای مثال تصویر زیر یک عکس رنگی کمیاب از قمر زحل به نام رئا است.

اروپای مشتری

این تصویر جزئیات سطح یخ زده اروپا، یکی از ۶۹ قمر شناخته شده مشتری را نشان می‌دهد. اروپا از نام عاشق زئوس، همتای یونانی مشتری گرفته شد. ناسا این تصویر را که با رنگ تقویت‌شده از فضاپیمای گالیله گرفت که تا سال ۲۰۰۳ دور بزرگ‌ترین سیاره منظومه شمسی می‌چرخید.

ناسا می‌گوید خطوط قرمز ترک هستند و برجستگی‌ها به احتمال زیاد توسط کشش گرانشی شدید مشتری ایجاد می‌شوند. همانطور که ناسا می‌نویسد، «تغییرات رنگ در سراسر سطح با تفاوت در نوع ویژگی و موقعیت زمین شناسی مرتبط است. برای مثال، مناطقی که آبی یا سفید به نظر می‌رسند حاوی آب یخ زده نسبتاً خالص هستند، در حالی که مناطق قرمز و قهوه‌ای شامل سطح غیر یخی در غلظت‌های بالاتر هستند.» اروپا یکی از بزرگترین قمر‌های مشتری است.

بر اساس گزارش یک پژوهش در سال ۲۰۱۸، سطح اروپا ممکن است با "خوشه‌های یخی" عظیم به ارتفاع ۵۰ فوت پوشیده شده باشد. سنبله‌ها شبیه به یخچال‌های زمینی هستند، یک مجموعه عظیم برفی که در ارتفاعات بالا دیده می‌شوند. در حالی که هیچ شواهد بصری از یخچال‌ها در اروپا وجود ندارد، دانشمندان می‌گویند داده‌های راداری و حرارتی از این ایده حمایت می‌کند که شرایط در اروپا می‌تواند امکان تشکیل این یخ‌ها را فراهم کند.

تریتون نپتون

این عکس که توسط ناسا با استفاده از فیلتر‌های سبز، بنفش و فرابنفش گرفته شده است، نیمکره جنوبی درخشان تریتون را نشان می‌دهد. تریتون از نام خدای دریای یونان، تریتون، پسر پوزیدون (خدای یونانی قابل مقایسه با نپتون رومی) گرفته شده است.

تریتون تنها قمر نپتون است که فعالیت‌های زمینی داخلی دارد. محققان معتقدند که تریتون آبفشان‌ها و آتشفشان‌های فعالی دارد. این یکی از معدود قمر‌های منظومه شمسی است. کارشناسان بر این باورند که تریتون احتمالا قمری است که از کمربند کویپر، جایی که سیاره کوتوله پلوتو و سایر اجرام در آن قرار دارند، گرفته شده است. تریتون بزرگترین قمر نپتون و تنها جرمی است که به دور هر سیاره‌ای در مدار وارونه می‌چرخد. درست مانند ماه خودمان، در یک چرخش همزمان به سیاره خود قفل شده است.

آیو مشتری

آیو نزدیکترین قمر بزرگ مشتری است و به نام کاهن هرا که یکی از عاشقان زئوس شد نامگذاری شده است. آیو بیشترین فعالیت آتشفشانی را در بین قمر‌های منظومه شمسی دارد و تمام سطح آن هر چند هزار سال یک بار با گدازه‌های آتش پوشیده می‌شود. ناسا خاطرنشان می‌کند که این عکس بر اساس تصاویر واقعی مادون قرمز، سبز و نور فرابنفش است و فقط برای نشان دادن کنتراست تنظیم شده است. آیو دارای مدار بیضی شکل نامنظمی است و کمی بزرگتر از ماه خودمان است. این ماه زیبا در سال ۱۶۱۰ توسط گالیله کشف شد.

فوبوس مریخ

فوبوس یکی از دو قمر مریخی است که چیزی بیش از یک صخره کوچک توصیف شده است. ناسا اشاره می‌کند که فوبوس در مسیر برخورد با مریخ قرار دارد. همانطور که ناسا می‌نویسد: «به آرامی به سمت مریخ در حال حرکت است و در حدود ۵۰ میلیون سال آینده به سیاره برخورد می‌کند یا از هم می‌پاشد.» این قمر یک گودال شش مایلی به نام دهانه استیکنی دارد که کارشناسان معتقدند در اثر برخورد شهاب سنگ ایجاد شده است. فوبوس به خاطر یکی از پسران اسطوره‌ای خدای یونانی آرس، که معادل یونانی خدای رومی مریخ است، نامگذاری شده است.

گانیمد مشتری

گانیمد بزرگترین قمر منظومه شمسی است. در واقع، این سیاره از سیاره عطارد و سیاره کوتوله پلوتو بزرگتر است و تقریباً سه چهارم اندازه مریخ است. ناسا توضیح می‌دهد که اگر گانیمد به جای مشتری به دور خورشید می‌چرخد، یک سیاره بود نه یک ماه. شواهدی مبنی بر وجود اتمسفر نازک اکسیژن در گانیمد وجود دارد، اما کارشناسان معتقدند این جو به قدری نازک است که نمی‌تواند حیات را پشتیبانی کند. گانیمد دارای یک میدان مغناطیسی نازک هم است. مطالعات بیشتر در مورد این ماه می‌تواند چیز‌های زیادی راجع به منظومه شمسی به ما بیاموزد.

اوبرون اورانوس

اوبرون به خاطر یک شخصیت به نام «شاه پری» در نمایشنامه «رویای یک شب نیمه تابستان» از شکسپیر نامگذاری شده است. این دومین قمر بزرگ اورانوس است و اولین بار زمانی که وویجر ۲ ناسا در سال ۱۹۸۶ به فضا پرتاب شد مورد مطالعه قرار گرفت.

این عکس که توسط وویجر ۲ گرفته شده است، «چند دهانه بزرگ در سطح یخی اوبرون را نشان می‌دهد که توسط پرتو‌های درخشانی شبیه به آنچه در قمر مشتری (کالیستو) دیده می‌شود احاطه شده اند.» مانند بقیه قمر‌های بزرگ اورانوس، اوبرون بیشتر از یخ و سنگ ساخته شده است. این قمر اولین بار در سال ۱۷۸۷ توسط ستاره شناس ویلیام هرشل کشف شد. در حال حاضر اورانوس حدود ۲۷ قمر نامگذاری شده دارد.

کالیستو مشتری

ناسا گزارش می‌دهد که کالیستو سومین ماهواره بزرگ منظومه شمسی و تقریباً به اندازه عطارد است. تصویر رنگی ناسا در اینجا نشان می‌دهد که جزئیات متعدد آن تاریخ آشفته‌ای از برخورد با اجرام فضایی را به تصویر می‌کشد. در واقع، کالیستو به عنوان سنگی‌ترین شی در منظومه شمسی شناخته می‌شود. در حالی که کالیستو دهانه‌هایی به طور یکنواخت دارد، اما رنگ سطح آن یکنواخت نیست. کارشناسان معتقدند رنگ‌های مختلف از فرسایش یخ ناشی می‌شود. کالیستو تاریک‌ترین قمر از چهار قمر بزرگ مشتری است که به عنوان ماهواره‌های گالیله شناخته می‌شود. با آنکه تاریکترین نام گذاری شده، اما دو برابر ماه ما روشن است.

میماس زحل

این تصویر نمای تقویت‌شده با رنگ‌ها از میماس است. کارشناسان درباره منشأ و ماهیت نوار‌های آبی این قمر مطمئن نیستند، اگرچه ناسا حدس می‌زند که می‌تواند ارتباطی با الکترون‌های پرانرژی داشته باشد که در جهت مخالف جریان پلاسما در حباب مغناطیسی اطراف زحل حرکت می‌کنند. همانطور که ناسا گزارش می‌دهد، میماس با الهام از غولی که توسط مریخ در جنگ بین تایتان‌ها و خدایان المپ کشته شد اینچنین نام گذاری شده است. این قمر کوچک‌ترین و درونی‌ترین قمر زحل است. برخی خاطر نشان می‌کنند که دهانه برخوردی غول پیکر، آن را شبیه به ستاره مرگ می‌کند که در مجموعه «جنگ ستارگان» به نمایش درآمد.

قمر زمین در حال عبور از خورشید

قمر ما یکی از بزرگترین ماهواره‌های منظومه شمسی است که با توجه به کوچکتر بودن زمین در مقایسه با مشتری یا زحل، قابل توجه است. قطر آن ۲۱۶۰ مایل است و در مقابل قطر گانیمد مشتری که ۳۲۸۰ مایل است کوچک به نظر می‌رسد. اکثر کارشناسان موافقند که ماه در چند میلیارد سال پیش در برخورد سیاره‌ای به اندازه مریخ با زمین شکل گرفت. ابر تشکیل شده به دنبال این برخورد به ماه تبدیل شد. در اینجا ماه در یک تصویر ترکیبی ناسا در حال عبور از خورشید از فضاپیمای STEREO-B دیده می‌شود.

ترجمه: فرادید