از داشتن رویاهای واقعا بزرگ نترسید
پژمان نوزاد، در سال 2012 توسط فوربس به‌عنوان یکی از سرمایه‌گذاران فرشته موفق انتخاب شد، او 15 سال تجربه سرمایه‌گذاری در استارت‌آپ‌های های‌تک که در اول راه هستند را دارد.
کد خبر :
۱۶۰۹۲
بازدید :
۱۲۷۲
پژمان نوزاد، در سال 2012 توسط فوربس به‌عنوان یکی از سرمایه‌گذاران فرشته موفق انتخاب شد، او 15 سال تجربه سرمایه‌گذاری در استارت‌آپ‌های های‌تک که در اول راه هستند را دارد.
او در بیش از 100 استارت‌آپ سرمایه‌گذاری کرده و در شرکت‌هایی مثل دراپ‌باکس، زوسک و لندینگ‌کلاب چندین میلیارد دلار سرمایه‌گذاری اولیه ریسک‌پذیر کرده است. نوزاد با مجله پرسپکتیو صحبت کرده تا به برخی از پرسش‌های ما در مورد تجربه‌اش در سیلیکون‌ولی پاسخ دهد.
تجربه شما به‌عنوان یک مهاجر چگونه روی مسیر شما اثر گذاشت؟
شما به‌عنوان یک مهاجر به مکان ناشناخته‌ای می‌روید؛ جایی که فرهنگ، غذا و زبان متفاوتی دارد و باید خود را با آن وفق دهید. این پروسه هماهنگ کردن خود با محیط چیزهای زیادی به شما یاد می‌دهد. برای من که در اوایل دهه بیست زندگی خود از ایران به آمریکا آمدم، این مساله واقعا در شکل‌گیری شخصیتم به من کمک کرد.
کمک کرد تا با چالش‌ها روبه‌رو شوم و آنها را شکست دهم. هر مهاجری به شما خواهد گفت که وقتی زندگی راحت خود را رها می‌کنید و به مکان جدیدی می‌آیید، باعث می‌شود تبدیل به شخص جدیدی شوید. امروزه همه کارآفرینان متحمل ریسک می‌شوند.
آنها فقط افرادی که شغل‌های راحتی در شرکت‌های بزرگ دارند نیستند، بلکه آنها بیشتر افرادی هستند که می‌خواهند مشکل واقعی را حل کنند. احساس می‌کنم که من هم جزئی از آنها هستم، چراکه این افراد متحمل ریسک می‌شوند، می‌خواهند به بیشتر از آن چیزی که دارند، برسند و در رویاهای آنها محدودیتی وجود ندارد.
الان که بیشتر در مورد تجربه خود به‌عنوان یک مهاجر صحبت کردید، به‌خصوص در مورد اینکه چطور ایرانی بودن شما حرفه شما را تحت‌تاثیر قرار داده، شگفت‌زده شدم. آیا فکر می‌کنید که فرهنگ ایرانی مسیر شما را تحت‌تاثیر قرار داده؟
بله به دو صورت این کار را برای من انجام داده است، اول اینکه فکر می‌کنم همه ایرانیان بسیار مهربان هستند و من وقتی که وارد کار سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر شدم، با وقف خودم برای بنیان‌گذاران و مهندسان، در هر کاری که از عهده‌ام برمی‌آمد شروع به کمک کردن به آنها کردم. این به ریشه ایرانی بودن من برمی‌گردد، به پدربزرگ و مادربزرگم که می‌گفتند همیشه باید کاری که درست است را انجام دهی و با بقیه مهربان باشی.
دومین مساله هم این است که اگر از دید تاریخی به ایران نگاه کنید، می‌بینید ایران جایی است که علوم پایه و ریاضی نقش بسیار مهمی در جامعه آن ایفا کرده است. برخی از بهترین ریاضی‌دانان و فیزیکدانان مثل فارابی، ایرانی بوده‌اند. این ریشه در جامعه ما و حتی می‌توانم بگویم در DNA ما دارد. با نگاهی به آنچه ایرانیان در 2000 سال گذشته انجام داده‌اند می‌بینید که نوآوری و تکنولوژی واقعا از ایرانیان الهام گرفته شده‌اند.
ما در زمینه تکنولوژی در مورد ایرانیان مقیم آمریکا زیاد شنیده‌ایم، به نظر شما جامعه ایرانیان مقیم آمریکا در سیلیکون‌ولی چه نقشی دارد؟
فکر می‌کنم که این یک جامعه موفق منحصربه‌فرد است. اگر الان به ایرانیان مقیم آمریکا نگاه کنید می‌بینید که آنها برخی از بهترین دانشجویان Ph.D هستند که در بهترین دانشگاه‌ها پذیرش شده‌اند. در طول تاریخ هم ایرانیان خارق‌العاده‌ای بوده‌اند که در شرکت‌های بزرگ تکنولوژی واقعا تاثیرگذار بوده‌اند مثل فرزاد ناظم، رئیس دفتر تکنولوژی یاهو، امید کردستانی بنیان‌گذار تجاری گوگل و بسیاری افراد دیگر که تا به امروز این مسیر را طی کرده‌اند و امروز شما آرش فردوسی را می‌بینید که مدیر ارشد فنی دراپ‌باکس است (فکر می‌کنم او یکی از افراد خارق‌العاده است که در آینده بیشتر در مورد او خواهید شنید). به خاطر همین فکر می‌کنم که ایرانیان در سیلیکون‌ولی، گروه بسیار قوی هستند که همه آنها یکدیگر را می‌شناسند.
در مورد چالش استارت‌آپ‌های UC Berkeley بگویید. از کجا الهام گرفته شده و چه چیزی باعث می‌شود شما به انجام آن امیدوار باشید؟
ما استارت این برنامه را در استنفورد زدیم و آن زمان آن را «گاراژ» نامیدیم، هر سال 15 تا 20 دانشجو از استنفورد انتخاب می‌کردیم و توسط مربی آنها را آماده و با فضای اداری آشنا می‌کردیم؛ آنها را جزئی از جامعه خود می‌دانستیم و هر هفته با آنها ملاقات داشتیم. در پیدا کردن مشکلات به آنها کمک می‌کردیم و آنها از این مساله خوشحال بودند و امیدوار بودند تا به‌زودی بتوانند شرکت خود را بسازند، اما هیچ سهامی برای آنها ایجاد نمی‌کردیم. Berkeley در تابستان به ما پیوست و گفت می‌تواند کار مشابهی انجام دهد. جامعه سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر خیلی به Berkeley توجه نمی‌کند، ولی اگر شما سابقه UC Berkeley را دیده باشید حتما متوجه شده‌اید که آن جلودار نوآوری و تکنولوژی است، به خاطر همین ما هم گفتیم که باید در آنجا کاری انجام دهیم.
افراد خارق‌العاده و با استعداد زیادی در Berkeley وجود دارند، پس چرا ما برای انجام کاری هدفمند قدم اول را برنداریم؟ اینکه سایر افراد بیایند و چنین کاری انجام دهند جزو آرزوهای ما است. ما می‌توانیم تکنولوژی ابداعی را پرورش دهیم و امیدواریم که افراد آموزش‌دیده شرکت‌های واقعا خوبی را بسازند. همین‌جا بود که چالش Berkeley را راه انداختیم. 100 درخواست دریافت کردیم و در آخر هم DotDashPay را به‌عنوان برنده انتخاب کردیم.
ما کاملا در مورد آینده هیجان داریم. این واقعا یک گروه استثنایی با تصور یک بازار بزرگ است؛ فکر می‌کنم که در آینده در مورد DotDashPay بیشتر خواهید شنید و این تازه شروع کار ما با UC Berkeley است. در UC Berkeley فرصت‌های شگفت‌انگیزی وجود دارد.
اگر می‌توانستید فقط یک توصیه برای نسل هزاره ایرانیان مقیم آمریکا داشته باشید، آن چه بود؟
تنها محدودیت‌های موجود در رویاهای ما آنهایی است که توسط خودمان ساخته می‌شود. پس از داشتن رویاهای واقعا بزرگ نترسید و از شکست هم نترسید. به‌عنوان یک ایرانی، فکر می‌کنم که باید همیشه با دیگران بسیار مهربان باشیم. باورتان نمی‌شود که این کار تا چه اندازه تاثیرگذار است.
او در بیش از 100 استارت‌آپ سرمایه‌گذاری کرده و در شرکت‌هایی مثل دراپ‌باکس، زوسک و لندینگ‌کلاب چندین میلیارد دلار سرمایه‌گذاری اولیه ریسک‌پذیر کرده است. نوزاد با مجله پرسپکتیو صحبت کرده تا به برخی از پرسش‌های ما در مورد تجربه‌اش در سیلیکون‌ولی پاسخ دهد.
تجربه شما به‌عنوان یک مهاجر چگونه روی مسیر شما اثر گذاشت؟
شما به‌عنوان یک مهاجر به مکان ناشناخته‌ای می‌روید؛ جایی که فرهنگ، غذا و زبان متفاوتی دارد و باید خود را با آن وفق دهید. این پروسه هماهنگ کردن خود با محیط چیزهای زیادی به شما یاد می‌دهد. برای من که در اوایل دهه بیست زندگی خود از ایران به آمریکا آمدم، این مساله واقعا در شکل‌گیری شخصیتم به من کمک کرد.
کمک کرد تا با چالش‌ها روبه‌رو شوم و آنها را شکست دهم. هر مهاجری به شما خواهد گفت که وقتی زندگی راحت خود را رها می‌کنید و به مکان جدیدی می‌آیید، باعث می‌شود تبدیل به شخص جدیدی شوید. امروزه همه کارآفرینان متحمل ریسک می‌شوند.
آنها فقط افرادی که شغل‌های راحتی در شرکت‌های بزرگ دارند نیستند، بلکه آنها بیشتر افرادی هستند که می‌خواهند مشکل واقعی را حل کنند. احساس می‌کنم که من هم جزئی از آنها هستم، چراکه این افراد متحمل ریسک می‌شوند، می‌خواهند به بیشتر از آن چیزی که دارند، برسند و در رویاهای آنها محدودیتی وجود ندارد.
الان که بیشتر در مورد تجربه خود به‌عنوان یک مهاجر صحبت کردید، به‌خصوص در مورد اینکه چطور ایرانی بودن شما حرفه شما را تحت‌تاثیر قرار داده، شگفت‌زده شدم. آیا فکر می‌کنید که فرهنگ ایرانی مسیر شما را تحت‌تاثیر قرار داده؟
بله به دو صورت این کار را برای من انجام داده است، اول اینکه فکر می‌کنم همه ایرانیان بسیار مهربان هستند و من وقتی که وارد کار سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر شدم، با وقف خودم برای بنیان‌گذاران و مهندسان، در هر کاری که از عهده‌ام برمی‌آمد شروع به کمک کردن به آنها کردم. این به ریشه ایرانی بودن من برمی‌گردد، به پدربزرگ و مادربزرگم که می‌گفتند همیشه باید کاری که درست است را انجام دهی و با بقیه مهربان باشی.
دومین مساله هم این است که اگر از دید تاریخی به ایران نگاه کنید، می‌بینید ایران جایی است که علوم پایه و ریاضی نقش بسیار مهمی در جامعه آن ایفا کرده است. برخی از بهترین ریاضی‌دانان و فیزیکدانان مثل فارابی، ایرانی بوده‌اند. این ریشه در جامعه ما و حتی می‌توانم بگویم در DNA ما دارد. با نگاهی به آنچه ایرانیان در 2000 سال گذشته انجام داده‌اند می‌بینید که نوآوری و تکنولوژی واقعا از ایرانیان الهام گرفته شده‌اند.
ما در زمینه تکنولوژی در مورد ایرانیان مقیم آمریکا زیاد شنیده‌ایم، به نظر شما جامعه ایرانیان مقیم آمریکا در سیلیکون‌ولی چه نقشی دارد؟
فکر می‌کنم که این یک جامعه موفق منحصربه‌فرد است. اگر الان به ایرانیان مقیم آمریکا نگاه کنید می‌بینید که آنها برخی از بهترین دانشجویان Ph.D هستند که در بهترین دانشگاه‌ها پذیرش شده‌اند. در طول تاریخ هم ایرانیان خارق‌العاده‌ای بوده‌اند که در شرکت‌های بزرگ تکنولوژی واقعا تاثیرگذار بوده‌اند مثل فرزاد ناظم، رئیس دفتر تکنولوژی یاهو، امید کردستانی بنیان‌گذار تجاری گوگل و بسیاری افراد دیگر که تا به امروز این مسیر را طی کرده‌اند و امروز شما آرش فردوسی را می‌بینید که مدیر ارشد فنی دراپ‌باکس است (فکر می‌کنم او یکی از افراد خارق‌العاده است که در آینده بیشتر در مورد او خواهید شنید). به خاطر همین فکر می‌کنم که ایرانیان در سیلیکون‌ولی، گروه بسیار قوی هستند که همه آنها یکدیگر را می‌شناسند.
در مورد چالش استارت‌آپ‌های UC Berkeley بگویید. از کجا الهام گرفته شده و چه چیزی باعث می‌شود شما به انجام آن امیدوار باشید؟
ما استارت این برنامه را در استنفورد زدیم و آن زمان آن را «گاراژ» نامیدیم، هر سال 15 تا 20 دانشجو از استنفورد انتخاب می‌کردیم و توسط مربی آنها را آماده و با فضای اداری آشنا می‌کردیم؛ آنها را جزئی از جامعه خود می‌دانستیم و هر هفته با آنها ملاقات داشتیم. در پیدا کردن مشکلات به آنها کمک می‌کردیم و آنها از این مساله خوشحال بودند و امیدوار بودند تا به‌زودی بتوانند شرکت خود را بسازند، اما هیچ سهامی برای آنها ایجاد نمی‌کردیم. Berkeley در تابستان به ما پیوست و گفت می‌تواند کار مشابهی انجام دهد. جامعه سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر خیلی به Berkeley توجه نمی‌کند، ولی اگر شما سابقه UC Berkeley را دیده باشید حتما متوجه شده‌اید که آن جلودار نوآوری و تکنولوژی است، به خاطر همین ما هم گفتیم که باید در آنجا کاری انجام دهیم.
افراد خارق‌العاده و با استعداد زیادی در Berkeley وجود دارند، پس چرا ما برای انجام کاری هدفمند قدم اول را برنداریم؟ اینکه سایر افراد بیایند و چنین کاری انجام دهند جزو آرزوهای ما است. ما می‌توانیم تکنولوژی ابداعی را پرورش دهیم و امیدواریم که افراد آموزش‌دیده شرکت‌های واقعا خوبی را بسازند. همین‌جا بود که چالش Berkeley را راه انداختیم. 100 درخواست دریافت کردیم و در آخر هم DotDashPay را به‌عنوان برنده انتخاب کردیم.
ما کاملا در مورد آینده هیجان داریم. این واقعا یک گروه استثنایی با تصور یک بازار بزرگ است؛ فکر می‌کنم که در آینده در مورد DotDashPay بیشتر خواهید شنید و این تازه شروع کار ما با UC Berkeley است. در UC Berkeley فرصت‌های شگفت‌انگیزی وجود دارد.
اگر می‌توانستید فقط یک توصیه برای نسل هزاره ایرانیان مقیم آمریکا داشته باشید، آن چه بود؟
تنها محدودیت‌های موجود در رویاهای ما آنهایی است که توسط خودمان ساخته می‌شود. پس از داشتن رویاهای واقعا بزرگ نترسید و از شکست هم نترسید. به‌عنوان یک ایرانی، فکر می‌کنم که باید همیشه با دیگران بسیار مهربان باشیم. باورتان نمی‌شود که این کار تا چه اندازه تاثیرگذار است.
۰
