از کنار هتاکی‌ها می‌گذرم

مریم خدارحمی، بازیگری است که بتازگی با بازی در نقش نازنین در سریال «دوردست‌ها» بیش از پیش دیده شد. خدارحمی کارش را از سیمای اصفهان آغاز کرده و در سریال‌ها و تله‌فیلم‌هایی همچون خانه شش در، سایه‌ای در تاریکی، یک وجب خاک، سه پنج دو، شاید برای شما اتفاق بیفتد، تاوان عشق و پدر کاغذی به ایفای نقش پرداخته است.

او از جمله بازیگرانی است که در اینستاگرام فعال است و عکس‌ها و نوشته‌هایی را با مخاطبانش به اشتراک می‌گذارد. با او درباره حضورش در شبکه‌های اجتماعی مجازی گفت‌وگو کردیم.

چقدر در روز برای حضور در فضای مجازی وقت می‌گذارید؟
خیلی کم. شاید روزی 20 دقیقه، چون فقط یک صفحه اینستاگرام دارم و فیسبوک و... ندارم.

حضور در شبکه‌های اجتماعی برای شما چه جذابیتی دارد؟
جذابیتش برای من ارتباط با مخاطب است. از طریق همین اینستاگرام توانستم درباره آخرین اثرم یعنی سریال دوردست‌ها برای کسانی که کارهایم را دنبال می‌کنند‌ اطلاع‌رسانی کنم و تبلیغات خودم را داشته باشم. در واقع این صفحات یک جور جنبه اطلاع‌رسانی فردی دارد و من هر لحظه که اراده کنم می‌توانم نظرات را بخوانم و بی‌واسطه با مخاطبانم در تماس باشم.

بسیاری از هنرمندان در شبکه‌های اجتماعی مجازی حضوری پررنگ دارند، اما وقتی با آنها صحبت می‌کنی چندان از فضای موجود در شبکه‌های اجتماعی دلخوش نیستند. شما چه احساسی دارید؟
کسی که با مخاطب روبه‌رو می‌شود باید خودش را برای انواع و اقسام نظرات آماده کند. بسیاری تو را دوست دارند و تشویقت می‌کنند و خیلی‌ها هم تو را به هزار و یک علت دوست ندارند و با کامنت‌هایشان تخریبت می‌کنند. در نتیجه کسی که وارد این میدان می‌شود باید پذیرای هر دو طیف باشد. به نظرم کسی که این فضا آزارش می‌دهد باید صفحه‌اش را ببندد. من اگر خودم هم از کامنت‌ها خیلی ناراحت بشوم صفحه‌ام را می‌بندم. این که به خاطر حضور در فضای مجازی اذیت بشوم و حرص بخورم، فایده‌ای ندارد.

به شخصه با خشونت کلامی که می‌گویند در شبکه‌های اجتماعی وجود دارد روبه‌رو شده‌اید؟
خدا را شکر خیلی کم بوده و شاید هنوز برای من اتفاق نیفتاده است. هر شب بعد از پخش سریال، نظرات را چک می‌کردم و مثلا از مجموع کامنت‌ها شاید یک نظر منفی بود که آن هم بی‌احترامی و توهین نبود، بلکه گفته بود از بازی من یا قیافه‌ام در فلان عکس خوشش نیامده است، اما می‌دانم به خیلی از دوستان حتی فحش‌های رکیک می‌دهند.

راه مقابله با این گونه کامنت‌ها و بازخوردها از نظر شما چیست؟
سلیقه‌ها متفاوت است. دوستان در این گونه موارد بلاک می‌کنند. به نظر من می‌توان گذشت. ما همان قدر که از تعریف لذت می‌بریم باید از تخریب هم آزرده نشویم. پیش آمده است به نوع بازی از یکی از همکارانم انتقاد کرده‌اند و او منتقدان را بلاک کرده است و آن افراد در صفحه من می‌نویسند که فلانی چقدر بی‌ظرفیت است! به من و نوع بازی‌ام هم انتقاد می‌کنند، اما من پاک و بلاک نمی‌کنم و از کنارش می‌گذرم. معتقدم هر کس نظر خودش را دارد. لابد مخاطبان با بیان نظراتشان در این فضا ارضا می‌شوند و از این که می‌توانند ایده‌ خود را بگویند لذت می‌برند. دلیل نمی‌شود همه دنیا، ما را دوست داشته باشند. من هم سلیقه خودم را دارم و مثلا عاشق بازی خانم پانته‌آ بهرام هستم و از بازی یکی دیگر از خانم‌ها خوشم نمی‌آید. البته ناگفته نماند برخی مغرضانه نظر می‌دهند و دست روی مسائل خاص می‌گذارند. این دسته از افراد حتما باید بلاک بشوند تا از شرشان برای همیشه خلاص بشوی.

حریم خصوصی برای همه بخصوص ما ایرانیان اهمیت خاصی دارد. در فضای مجازی به دلیل غیرقابل کنترل بودن محتوا و نظرات، گاهی حدود این حریم تغییر می‌کند. شما با این اتفاق مواجه شده‌اید؟
من معتقدم می‌توانیم یک صفحه شخصی داشته باشیم و عکس‌های خصوصی‌تر را با دوستان صمیمی و اقوام نزدیک به اشتراک بگذاریم. این صفحات قفل هستند و هر کسی نمی‌تواند عکس‌های آن را ببیند. یک صفحه دیگر مخصوص کار است که مردم آزادند در آن صفحه بروند. عکس‌هایی که در صفحات عمومی گذاشته می‌شوند خیلی مهم هستند. من و دیگران ممکن است در زندگی شخصی و محیط خارج از کار به گونه‌ای دیگر باشیم، اما با هرعقیده‌ای باید بدانیم در یک کشور اسلامی زندگی می‌کنیم. به نظرم افراد اگر مواظب خط قرمزهای مردم باشند و چیزهایی را که مردم دوست ندارند ببینند در این صفحات نگذارند، شاید کمتر فحش بخورند. بیشتر مواردی که می‌دانم مورد توهین و تحقیر قرار گرفته‌اند کسانی بوده‌اند که حجابشان مورد پسند عامه نبوده است. در واقع زندگی خصوصیشان را وارد حیطه عام کردند که غلط است.

پس خود گردانندگان صفحه‌ها را در نظراتی که می‌گیرند، موثر می‌دانید؟
صددرصد. باید بدانی چه چیزی را جلوی چشم مخاطب می‌گذاری. من پا روی خط قرمزهای مردم و چیزهایی که برایشان مهم است، نمی‌گذارم. می‌گویند: خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو. اینجا اروپا نیست که عکس‌های فشن خود را به اشتراک بگذارم. لااقل من نمی‌پسندم. اگر کسی می‌خواهد کمتر فحش بخورد این کارها را نکند.

با توجه به برخوردهایی که در فضای مجازی و واقعی داشته‌اید به نظرتان آدم‌ها در کدام یک از این محیط‌ها خود واقعی‌شان را نشان می‌دهند؟
به نظر من در فضای مجازی واقعی‌ترند چون راحتند. در اینستاگرام صرفا یک عکس و نوشتار می‌گذارند و تو نمی‌توانی به این افراد دسترسی داشته باشی و آنها را پیگیری کنی. هزار و یک نفر می‌توانند با عکس‌ها و اسامی جعلی با تو ارتباط برقرار کنند. افراد وقتی شناخته می‌شوند ممکن است بترسند و تردید کنند، اما به صورت پنهانی هیچ کس ابایی از شناخته شدن و زیر سوال رفتن ندارد. آدم‌ها در محیط بیرون خود را کنترل می‌کنند، ولی در فضای مجازی به تو نشان می‌دهند که در واقع درباره‌ات چه فکر می‌کنند و شخصیت واقعی خود را بروز می‌دهند.

به نظراتی که برایتان می‌گذارند پاسخ می‌دهید؟
اهمیت می‌دهم، اما جواب نمی‌دهم چون نمی‌توانی به تک تک آدم‌ها پاسخ بدهی. اوایل به دوستان نزدیک‌تر جواب می‌دادم، ولی یک عده اعتراض کردند که چرا جواب ما را نمی‌دهی و کم‌کم سوالات بی‌ربط شروع شد. الان به این نتیجه رسیده‌ام که جواب هیچ کس را ندهم. در واقع تو فقط مطلب را می‌گذاری و طرز فکرت را نشان می‌دهی و بقیه‌اش با مخاطب است. به کامنت‌هایی که در مورد مسائل شخصی است، اهمیت نمی‎دهم؛ اما از کامنت‌هایی که درباره کارم می‌گیرم برای بهتر شدنم استفاده می‌کنم.

بازخورد سریال «دوردست‌ها» که بتازگی پخش اش به اتمام رسید در فضای مجازی چگونه بوده است؟
مثبت بوده است و باعث شده فالوئرهایم بیشتر شود. سریال در شرایط سخت و زمان طولانی ضبط شد و ما برایش خیلی زحمت کشیدیم. از نقشم و حضور در کنار یگ گروه حرفه‌ای مثل آقای حکیمی و برق نورد و خانم سرابندی خیلی لذت بردم. سریال قرار بود زمستان پخش شود، ولی موکول شد به بعد از عید و در زمان خوبی پخش نشد برای همین من خیلی نگران بودم دیده نشود. ما رقبایی مثل سریال‌های ترکی داریم که باید برای رقابت با آنها خیلی قوی باشیم تا دیده شویم، اما خدا را شکر در کامنت‌هایی که گرفته‌ام مردم می‌گویند همه بازیگران سریال را دوست داشته‌اند و دلشان برای آدم‌های قصه تنگ می‌شود.

پیشنهاد جدیدی برای کار دارید؟
نه متاسفانه. من بعد از دو سال سر این سریال رفتم. خیلی دوست داشتم دوباره بازی کنم و با مردم در ارتباط باشم. همه می‌گفتند چرا دیگر بازی نمی‌کنی؟ اما نمی‌دانستند پیشنهادها کم است و عده‌ای از یک کار به کار دیگر می‌روند و عده‌ای دیگر در خانه‌هایشان نشسته‌اند!