با درونگراهای "سوپرموفق" آشنا شوید

فرادید | آبراهام لینکلن و اما واتسون یک ویژگی مشترک دارند. النور روزولت و کریستینا آگوییلرا هم همینطور. آنها همچون یک سوم تا نیمی از مردم جامعه که تخمین زده می‌شود درونگرا باشند، درونگرا هستند.

به گزارش فرادید به نقل از هافینگتون پست؛ در حالی که برونگراها از طریق حضور در موقعیت‌های اجتماعی انرژی به دست می‌آورند، درونگراها از طریق تنهایی انرژی خود را بازیابی می‌کنند و با کنش زیاد دچار بی‌حال می‌شوند. شاید به نظر برسد کسانی که به سمت شهرت پیش می‌روند، برونگرا هستند، اما حقیقت این است که بسیاری از مطرح ترین چهره‌ها در گذشته و حالا، در واقع افرادی درونگرا بوده‌اند.

درونگراها را نمی‌توان یک مشت آدم خجالتی فرض کرد، برخی از آنها رهبرانی بوده‌اند که سخنرانی‌‌های عالی‌ای داشته‌اند. باور نمی‌کنید؟ در زیر با برخی از این درونگراها آشنا می‌شوید. توجه داشته باشید که چهره‌های زیر تنها مشتی نمونۀ خروار هستند، و اشخاصی چون مایکل جردن، گوینث پالترو، هریسون فورد، چارلز داروین، دیوید لترمن، بیل گیتس و بسیاری دیگر نیز می‌توانستند در این فهرست جای بگیرند:

جی کی رولینگ
بارها به درونگرا بودن خالق هری پاتر اشاره شده است. کسانی که درونگرا شناخته می‌شوند، اغلب گزارش کرده‌اند که در مواقع تنهایی با افکارشان بیشترین خلاقیت را دارند. رولینگ در وبسایتش گفته است که ایدۀ هری پاتر اولین بار در سال 1990 زمانی که در با قطاری که تاخیر داشت به تنهایی از منچستر به لندن می‌رفت به ذهنش رسیده است.

او نوشته است: "من تقریباً از سن شش سالگی به طور مستمر می‌نویسم و هرگز اینقدر برای یک ایده هیجان زده نشده بودم. در اوج بدشانسی، خودکاری که بنویسد همراه نداشتم و از اینکه از کسی قرض بگیرم خجالت می‌کشیدم. خودکار سالم همراهم نبود، اما به نظرم شاید هم این اتفاق خوبی بوده باشد. فقط نشستم و چهار ساعت فکر کردم، در حالی که کم کم جزییات این پسربچۀ لاغر، موسیاه عینکی که هنوز نمی‌دانستم جادوگر است در مغزم شکل می‌گرفت، و بیشتر و بیشتربرایم واقعی می‌شد."


کریستینا آگوییلرا
ستارۀ موسیقی پاپ و تلویزیون ممکن است روی صحنه نماد برونگرایی به نظر برسد، اما در زندگی واقعی کاملاً برعکس این شخصیت را دارد. گابی وود، در مورد مصاحبه‌اش با او اینگونه می‌نویسد: "اگر به خاطر موهای شدیداً بلوندش نبود، او را نمی‌شناختم. چرا که علاوه بر این که خیلی کوچولو است، ظاهراً خیلی هم خجالتی است. او به من گفت که همیشه "جدی و درونگرا" بوده است و در نتیجه در کل زندگی در مواجهه با دیگران حس غیر صمیمی بودن به او دست می‌داده است."

النور روزولت
النور روزولت رکود طولانی‌ترین زمانی که زنی بانوی اول آمریکا بوده است را داراست و به عنوان شخصی که حضور فراوانی در عرصۀ عمومی داشته و کنفرانس خبری برگزار و سخنرانی می‌کرده و حتی مدتی سخنگوی آمریکا در سازمان ملل بوده، شناخته می‌شود، اما در عین حال او را یک فرد درونگرا هم می‌دانند. در بیوگرافی رسمی او در وبسایت کاخ سفید آمده است: "او در کودکی خجالتی و دست و پا چلفتی بود و مشتاق عشق محبت بود، و وقتی که بزرگ شد به زنی بدل شد که به وضعیت همۀ محرومان از هر آیین، نژاد و ملت حساسیت به خرج می‌داد... مناعت طبع و خلوص او در هدفش باعث عزت او در میان بسیاری شده بود- از روسای کشورهای گرفته تا سربازان که در طول جنگ جهانی دوم به آنها سرکشی می‌کرد."

اغلب از او نقل قول می‌شود که: "دوستی با خود بسیار مهم است، چرا که بدون این مهم، فرد نمی‌تواند با کس دیگری در جهان دوست شود."


آلبرت انیشتین
فیزیکدان مشهور که فرضیۀ نسبیت را طرح کرد را اغلب فردی درونگرا دانسته‌اند. همچون بسیاری از درونگراها او بهترین تفکراتش را در زمان تنهایی انجام می‌داد. این نقل قول از او شهرت بسیاری دارد: "یکنواختی و تنهایی یک زندگی آرام، ذهن خلاق را تحریک می‌کند."


ماهاتما گاندی
کاری که گاندی کرد به خوبی نشان می‌دهد که برای اینکه یک رهبر موثر باشید، نیازی نیست که برونگرا باشید. او گفته است: "به ملایمت، می‌توانید جهان را تکان دهید."


آدری هیپبورن
با وجود شخصیتش در نزد عموم، این بازیگر انگلیسی، خود را درونگرا می‌دانست. از او اغلب نقل می‌شود که گفته: "من یک درونگرا هستم... من عاشق تنها بودن هستم، عاشق بیرون رفتن هستم، عاشق اینم که با سگهایم یک مسیر طولانی را قدم بزنم و به درختها، گلها و آسمان نگاه کنم."


وارن بافت
وارن بافت، یک سرمایه‌گذار افسانه‌ای و یکی از ثروتمندترین مردان جهان است. بافت به این معروف است که زمانی که دیگران دچار تشویش و سردرگمی می‌شوند، این قابلیت را دارد که با دقت فکر کند. او گفته است: "موفقیت در سرمایه‌گذاری به IQ وابسته نیست. اگر هوش عادی داشته باشید، تنها چیزی که نیاز دارید داشتن ظرفیت کنترل هوسهایی است که دیگر سرمایه‌گذاران را به دردسر می‌اندازد."


آبراهام لینکلن
در سالهای اولیۀ تشکیل آمریکا، کسب اعتبار و احترام برای درونگراها آسانتر بود. فرهنگ آمریکا زمانی تجلی چیزی بود که وارن ساسمن، تاریخ‌نگار، به آن "فرهنگ شخصیت" می‌گوید، و در آن برای قدرت درونی، یکپارچگی و ثبات شخصیت، و کارهای نیکی که فرد در خفا و دور از چشم دیگران انجام می‌داد، ارزش قایل می‌شدند. شما اگر آدمی آرام، خوددار، و آبرودار بودید، می‌توانستید دیگران را مجذوب خود کنید. آنطور که امرسون، متفکر همعصر لینکلن، او را مردی می‌داند که "با برتریش" موجب وهن سایرین نمی‌شد.


منبع: Huffington Post
ترجمه: وبسایت فرادید