دانشمندان احتمالا آجرهای سازنده حافظه را کشف کردند
حافظه برای انسان‌ها و موش‌ها یک ابزار حیاتی است و تحقیقات برای فهم نحوه ساز و کار آن همچنان ادامه دارد.
کد خبر :
۲۶۰۴۰
بازدید :
۲۸۶۱
دانشمندان بالاخره چیزی را کشف کرده‌اند که احتمال دارد آجرهای سازنده حافظه باشد.
این آجرهای سازنده نورون‌هایی هستند که اطلاعات مربوط به مکان ما و مکان‌هایی را که به آنجا سفر کرده‌ایم، کنترل می‌کنند.
ما و همچنین جوندگان، در مغزمان سلول‌هایی داریم که مکان ما و مسافتی که سفر کرده‌ایم را زیر نظر می‌گیرند.
ما می‌دانیم که وقتی موش استراحت می‌کند، این نورون‌ها با توالی خاصی سیگنال می‌فرستند، گویا که این جانور به طور ذهنی دوباره مسیرش را طی می‌کند. «رزا کاسارت» از موسسه عصب‌زیست‌شناسی مدیترانیه در فرانسه می‌گوید احتمالا این فرایند به تشکیل حافظه کمک می‌کند.
محققان می‌گویند ما امیدواریم که با روشن کردن این آجرهای سازنده در مغز موش‌ها بتوانیم درباره نحوه تشکیل حافظه در مغزمان اطلاعات بیشتری بفهمیم.
تیمی از این موسسه فرانسوی با اضافه کردن پروتئین فلورسنت به نورون چهار موش به این اکتشاف رسید. وقتی یون‌های کلسیوم وارد سلول می‌شوند، این پروتئین خاص روشن می‌شود. این نشان می‌دهد که نورون‌ها سیگنال می‌فرستند.
وقتی موش‌ها روی یک تردمیل می‌دویدند، نورون‌ها روشن شده و در یک الگوی متوالی فعال شدند. این نشان می‌دهد که نورون‌ها مسافت طی شده را زیر نظر می‌گیرند.
وقتی این موش‌ها در حال استراحت بودند، همین نورها نمایان شدند، اما سریع‌تر. نورون‌ها در قسمت‌های خاصی فعال می‌شدند که ظاهرا نمایانگر قسمت‌های مختلف دویدن بودند.
دانشمندان می‌گویند سلول‌هایی که سیگنال می‌فرستادند همه به طور فیزیکی در اسبک مغز، کنار هم قرار نداشتند. اما آنها نشان دادند که با دیگر نورون‌های دخیل در ثبت دوندگی ارتباط دارند.
البته این موضوع مورد بحث است. دیگر کارشناسان معتقدند این شواهد برای اینکه نشان دهد این نورون‌ها آجرهای سازنده حافظه هستند، کافی نیست.
طبق گفته «کامران دیبا» از دانشگاه ویسکناسین، هیچ دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم یک تجربه پیوسته مثل دویدن موش روی تردمیل به بخش‌های مختلف سلولی تقسیم شود. او می‌گوید: «سلول‌ها در طول دویدن، به ترتیب سیگنال می‌فرستند، پس چرا باید به قسمت‌های مجزا تجزیه شوند.»
گرچه ما جزییات نحوه ساز و کار حافظه را حداقل در مغز موش‌ها می‌دانیم، اما درباره الگوی این سلول‌ها در فرستادن سیگنال اطلاعات دقیقی نداریم. علاوه بر این، نمی‌دانیم که این سلول‌ها در مغز چگونه به کار می‌روند.
تکنیک پروتئین فلورسنت که این تیم به کار گرفته، می‌تواند واقعا مفید واقع شود، چون به آنها این امکان را می‌دهد تا بیش از ۱۰۰۰ نورون را در هر موش زیر نظر بگیرند.
حافظه برای انسان‌ها و موش‌ها یک ابزار حیاتی است و تحقیقات برای فهم نحوه ساز و کار آن همچنان ادامه دارد.
منبع: Science Alert | ترجمه: دیجی مگ
این آجرهای سازنده نورون‌هایی هستند که اطلاعات مربوط به مکان ما و مکان‌هایی را که به آنجا سفر کرده‌ایم، کنترل می‌کنند.
ما و همچنین جوندگان، در مغزمان سلول‌هایی داریم که مکان ما و مسافتی که سفر کرده‌ایم را زیر نظر می‌گیرند.
ما می‌دانیم که وقتی موش استراحت می‌کند، این نورون‌ها با توالی خاصی سیگنال می‌فرستند، گویا که این جانور به طور ذهنی دوباره مسیرش را طی می‌کند. «رزا کاسارت» از موسسه عصب‌زیست‌شناسی مدیترانیه در فرانسه می‌گوید احتمالا این فرایند به تشکیل حافظه کمک می‌کند.
محققان می‌گویند ما امیدواریم که با روشن کردن این آجرهای سازنده در مغز موش‌ها بتوانیم درباره نحوه تشکیل حافظه در مغزمان اطلاعات بیشتری بفهمیم.
تیمی از این موسسه فرانسوی با اضافه کردن پروتئین فلورسنت به نورون چهار موش به این اکتشاف رسید. وقتی یون‌های کلسیوم وارد سلول می‌شوند، این پروتئین خاص روشن می‌شود. این نشان می‌دهد که نورون‌ها سیگنال می‌فرستند.
وقتی موش‌ها روی یک تردمیل می‌دویدند، نورون‌ها روشن شده و در یک الگوی متوالی فعال شدند. این نشان می‌دهد که نورون‌ها مسافت طی شده را زیر نظر می‌گیرند.
وقتی این موش‌ها در حال استراحت بودند، همین نورها نمایان شدند، اما سریع‌تر. نورون‌ها در قسمت‌های خاصی فعال می‌شدند که ظاهرا نمایانگر قسمت‌های مختلف دویدن بودند.
دانشمندان می‌گویند سلول‌هایی که سیگنال می‌فرستادند همه به طور فیزیکی در اسبک مغز، کنار هم قرار نداشتند. اما آنها نشان دادند که با دیگر نورون‌های دخیل در ثبت دوندگی ارتباط دارند.
البته این موضوع مورد بحث است. دیگر کارشناسان معتقدند این شواهد برای اینکه نشان دهد این نورون‌ها آجرهای سازنده حافظه هستند، کافی نیست.
طبق گفته «کامران دیبا» از دانشگاه ویسکناسین، هیچ دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم یک تجربه پیوسته مثل دویدن موش روی تردمیل به بخش‌های مختلف سلولی تقسیم شود. او می‌گوید: «سلول‌ها در طول دویدن، به ترتیب سیگنال می‌فرستند، پس چرا باید به قسمت‌های مجزا تجزیه شوند.»
گرچه ما جزییات نحوه ساز و کار حافظه را حداقل در مغز موش‌ها می‌دانیم، اما درباره الگوی این سلول‌ها در فرستادن سیگنال اطلاعات دقیقی نداریم. علاوه بر این، نمی‌دانیم که این سلول‌ها در مغز چگونه به کار می‌روند.
تکنیک پروتئین فلورسنت که این تیم به کار گرفته، می‌تواند واقعا مفید واقع شود، چون به آنها این امکان را می‌دهد تا بیش از ۱۰۰۰ نورون را در هر موش زیر نظر بگیرند.
حافظه برای انسان‌ها و موش‌ها یک ابزار حیاتی است و تحقیقات برای فهم نحوه ساز و کار آن همچنان ادامه دارد.
منبع: Science Alert | ترجمه: دیجی مگ
۰
