رواج حسادت در ميان زنان و دختران
محمد رحمتي اظهار کرد: حسادت به‌معناي آرزو کردن زوال نعمت از کسي است که آن را در اختيار دارد. در واقع شخص حسود کسي است که از وجود شادکامي، موفقيت و پيشرفت ديگران در حيطه‌هاي مالي، تحصيلي و شغلي ناراضي است و دوست ندارد که ديگري از آسايش و راحتي برخوردار باشد.
کد خبر :
۴۰۱۳
بازدید :
۹۵۲۶
محمد رحمتي اظهار کرد: حسادت به‌معناي آرزو کردن زوال نعمت از کسي است که آن را در اختيار دارد. در واقع شخص حسود کسي است که از وجود شادکامي، موفقيت و پيشرفت ديگران در حيطه‌هاي مالي، تحصيلي و شغلي ناراضي است و دوست ندارد که ديگري از آسايش و راحتي برخوردار باشد.
اين روان‌شناس با بيان اينکه حسادت در نهايت به ناتواني و احساس کمبود در شخص تبديل مي‌شود، ادامه داد: در الگوي حسادت نوعي ترس هم وجود دارد و بيشتر افراد منفي‌باف از مرض حسادت هم رنج مي‌برند. در واقع بزرگ‌ترين مشکل اين دسته از افراد اين است که مفروضات مبالغه‌آميزي درباره زندگي و شرايط ديگران مي‌سازند، خوبي‌ها و شادکامي‌هاي آنان را بزرگ‌نمايي مي‌کنند و مشکلات و سختي‌هاي زندگي ديگران را ناديده مي‌گيرند و در مجموع افراد حسود تصويري صحيح و واقعي از زندگي خود و ديگران ندارند و با اطللاعات دريافتي از محيط اطرافشان خودآزاري مي‌کنند.
وي افزود: حسادت واکنشي هيجاني است که از قريب دوسالگي آغاز مي‌شود و با رشد کودک ممکن است تا بزرگسالي ادامه يابد. کودکان ابتدا از احساسات دروني خويش (حسادت)، علل پيدايش و پيامدهاي آن در رفتار خود آگاهي ندارند و نمي‌دانند که چرا رفتارهاي‌شان تغيير کرده است، ولي با رشد عقلي و در بزرگسالي اين رفتارها نيز آگاهانه شده و فرد بايد به‌گونه‌اي آن را مهار کند.
رحمتي تصريح کرد: خانواده‌اي که دائم در حال قياس کردن خود، زندگي و فرزندان‌شان با ديگران هستند قطعا کودکاني حسود تربيت مي‌کنند،از اين‌رو خانواده‌ها براي مقابله با حسادت مي‌توانند با ارضاي نيازهاي عاطفي و محبت به فرزندشان مانع ايجاد کمبودهاي عاطفي و نيازهاي معنوي برآورده نشده آنان شوند.
اين روان‌شناس خاطرنشان کرد: بعضي از والدين به کودک مي‌آموزند تا هميشه خود را با ديگران مقايسه کند و با تکرار اين بينش و درخواست، او را در مقايسه کردن شرطي مي‌کنند. در نتيجه حسادت که محصول جانبي شرطي‌شدگي مقايسه کردن است، در شخص متولد و تقويت مي‌شود.
رحمتي تصريح کرد: اگر فردي با توانايي‌هاي متوسط نهايت تلاشش را بکند و توانايي‌هاي خود را به اوج برساند، ميزان حسادتش به‌شدت کاهش خواهد يافت. ولي به‌طور عمده حسادت در اشخاصي ايجاد مي‌شود که بيشتر از اينکه تلاش‌شان را معطوف به پرورش توانايي‌هاي خود بکنند صرف توجه به زندگي ديگران مي‌کنند، تا ببينند اطرافيان‌شان چه نعمات و دستاوردهايي دارند. متاسفانه اين افراد منتظر اين هستند تا سعادت در خانه‌شان را بزند و از اينکه شانس در خانه ديگران را زده هميشه گله‌مند هستند.
اين روان‌شناس با بيان اينکه حسادت در نهايت به ناتواني و احساس کمبود در شخص تبديل مي‌شود، ادامه داد: در الگوي حسادت نوعي ترس هم وجود دارد و بيشتر افراد منفي‌باف از مرض حسادت هم رنج مي‌برند. در واقع بزرگ‌ترين مشکل اين دسته از افراد اين است که مفروضات مبالغه‌آميزي درباره زندگي و شرايط ديگران مي‌سازند، خوبي‌ها و شادکامي‌هاي آنان را بزرگ‌نمايي مي‌کنند و مشکلات و سختي‌هاي زندگي ديگران را ناديده مي‌گيرند و در مجموع افراد حسود تصويري صحيح و واقعي از زندگي خود و ديگران ندارند و با اطللاعات دريافتي از محيط اطرافشان خودآزاري مي‌کنند.
وي افزود: حسادت واکنشي هيجاني است که از قريب دوسالگي آغاز مي‌شود و با رشد کودک ممکن است تا بزرگسالي ادامه يابد. کودکان ابتدا از احساسات دروني خويش (حسادت)، علل پيدايش و پيامدهاي آن در رفتار خود آگاهي ندارند و نمي‌دانند که چرا رفتارهاي‌شان تغيير کرده است، ولي با رشد عقلي و در بزرگسالي اين رفتارها نيز آگاهانه شده و فرد بايد به‌گونه‌اي آن را مهار کند.
رحمتي تصريح کرد: خانواده‌اي که دائم در حال قياس کردن خود، زندگي و فرزندان‌شان با ديگران هستند قطعا کودکاني حسود تربيت مي‌کنند،از اين‌رو خانواده‌ها براي مقابله با حسادت مي‌توانند با ارضاي نيازهاي عاطفي و محبت به فرزندشان مانع ايجاد کمبودهاي عاطفي و نيازهاي معنوي برآورده نشده آنان شوند.
اين روان‌شناس خاطرنشان کرد: بعضي از والدين به کودک مي‌آموزند تا هميشه خود را با ديگران مقايسه کند و با تکرار اين بينش و درخواست، او را در مقايسه کردن شرطي مي‌کنند. در نتيجه حسادت که محصول جانبي شرطي‌شدگي مقايسه کردن است، در شخص متولد و تقويت مي‌شود.
رحمتي تصريح کرد: اگر فردي با توانايي‌هاي متوسط نهايت تلاشش را بکند و توانايي‌هاي خود را به اوج برساند، ميزان حسادتش به‌شدت کاهش خواهد يافت. ولي به‌طور عمده حسادت در اشخاصي ايجاد مي‌شود که بيشتر از اينکه تلاش‌شان را معطوف به پرورش توانايي‌هاي خود بکنند صرف توجه به زندگي ديگران مي‌کنند، تا ببينند اطرافيان‌شان چه نعمات و دستاوردهايي دارند. متاسفانه اين افراد منتظر اين هستند تا سعادت در خانه‌شان را بزند و از اينکه شانس در خانه ديگران را زده هميشه گله‌مند هستند.
۰
