کی‌روش: رابطه مستقیمی با سران قدرت در ایران ندارم

کارلوس کی‌روش، سرمربی پرتغالی تیم ملی ایران به تازگی گفت‌وگویی‌ با نشریه پرتغالی «bench» داشته و به موارد متعدد و زیادی اشاره کرده که هرکدام به نوبه خود اهمیت دارد.

به گزارش شرق، بااین‌حال بخشی از این گفت‌وگوی بسیار طولانی مربوط به شرایط حضور این مربی در ایران و صحبت درباره جام جهانی آینده است که برای مخاطب ایرانی مهم‌تر به نظر می‌رسد.

در ادامه اشاره مختصری به این گفت‌وگوی بسیار طولانی شده است.

چطور سرمربی ایران شدم؟
بعد از اتفاقات دوپینگ، کمیته انضباطی در پرتغال من را جریمه کرد و همین باعث شد شرایط کار‌کردن برای من در آنجا از بین برود. هشت ماه من را از فعالیت محروم کردند. اگر به خاطر دوپینگ من را جریمه می‌کردند و قوانین آن را رعایت نمی‌کردم، از نظر بین‌المللی من را جریمه می‌کردند. تلاش زیادی کردم که این محرومیت پاک شود و از بین برود. در آن برهه از زمان چند پیشنهاد از کشورهای مختلف داشتم و من بايد خودم را اثبات می‌کردم.

از واسکودوگاما پیشنهاد کار داشتم، از قطر هم همین‌طور... وقتی به قطر رفتم، پیشنهاد ایران به دستم رسید. به ایرانی‌ها گفتم منتظر رأی دادگاه اروپا برای پرونده دوپینگ هستم. بعد از آن رئیس فدراسیون ایران به من گفت: «تو مربی‌اي هستی که ما به دنبال آن هستیم. اگر رأی به سود تو باشد، خیلی خوب خواهد بود. اگر رأی به سود تو نباشد، باز هم خوب است. یکی را در ظاهر روی نیمکت می‌نشانیم ولی در اصل خود تو سرمربی خواهی بود». این جواب رئیس فدراسیون فوتبال ایران یک نمونه بارز از ایجاد اعتمادبه‌نفس بود.

از طرفی برای من حضور در جام جهانی اهمیت بسیار زیادی داشت. به نظر من هیچ تورنمنتی با جام جهانی مقایسه نمی‌شود حتی لیگ ‌قهرمانان هم نمی‌تواند با جام جهانی مقایسه شود چون لیگ ‌قهرمانان هر سال برگزار می‌شود ولی جام جهانی هر چهار سال یک‌ بار برگزار می‌شود. انگیزه دومم برای انتخاب ایران، رسیدن به جام جهانی بود.

می‌خواستم از ایران بروم ولی...
بعد از سه سال کار در ایران، بعد از جام جهانی برزیل، تصمیم گرفتم ایران را ترک کنم ولی یکباره شرایط عوض شد. شرایط کاری در فدراسیون و البته بازیکن‌هایی که در اختیار داشتم، تغییر کرد و من احساس کردم شرایط خوبی برای ادامه کار وجود دارد. بازیکنان جوان خیلی خوبی به تیم ملی معرفی شده بودند که من خوشحال بودم بتوانم با آنها کار کنم.

آن بازیکنان با وجود سن کمی که داشتند، بسیار باهوش و پخته بودند و این همان چیزی است که یک مربی می‌خواهد. البته حس دیگری که باعث شد به ادامه کار در تیم ملی ایران ترغیب شوم، حس نتیجه‌گرفتن بود. وقتی اول به ایران رفتم فقط یک لژیونر در تیم ملی ایران بود ولی در ادامه این تعداد به ١٤ بازیکن رسید.

با الجزایر به توافق هم رسیدم
وقتی تصمیم گرفتم در ایران کار کنم، هم‌زمان چهار پیشنهاد از تیم‌های خوب فوتبال دنیا به من رسید. از آفریقای جنوبی پیشنهاد جدی داشتم. همچنین تیم ملی الجزایر به سراغ من آمده بود و با آنها توافق هم کردیم. با الجزایری‌ها در لیسبون حتی پیش‌قرارداد هم نوشتیم ولی شرایط کمی احساساتی شد. تصمیم کمی برای من احساساتی شده بود.

اولین‌باری که از اروپا جدا شدم، صحبت‌های فرگوسن را به خوبی به یاد می‌آورم که به من گفت آنجا چه کار می‌کنی؟ تو‌ داری وقت و استعدادت را هدر می‌دهی و من به او گفتم حضور در جام جهانی تا چقدر برای من اهمیت دارد. من از تیم تاتنهام هم برای مربیگری پیشنهاد داشتم که می‌توانستم پول خوبی آنجا به دست بیاورم.

یک ماه قبلش هم فرگوسن به من گفت وقت و استعدادم را در ایران هدر می‌دهم. من به او گفتم در سال ۲۰۰۸ قراردادی چهارساله داشتم و می‌توانستم در منچستریونایتد باقی بمانم ولی فرصت کار در تیم ملی پرتغال باعث شد یونایتد را ترک کنم و در جام جهانی با تیم ملی‌ام حضور داشته باشم. این تصمیم‌ها، تصمیم‌های احساساتی هستند. شاید تصمیمی که آنجا گرفتم و یونایتد را ترک کردم تصمیم خیلی عاقلانه و خوبی نبود ولی بعد از سال‌ها این تصمیمی که گرفتم، الان به نظرم نشان داده که تصمیم خوبی بوده و من از آن راضی هستم.

به آینده ایران امیدوارم
خیلی به آینده تیم ملی ایران و حضور در جام جهانی روسیه با این ۱۴، ۱۵ بازیکنی که در اروپا بازی می‌کنند، امید دارم. فکر می‌کنم می‌توانیم نسبت به دوره قبل آرزوهای بزرگ‌تری کنیم و بیشتر جاه‌طلب شویم و این می‌تواند یک رکورد تاریخی برای ما باشد. فراموش نکنید برای اولین‌بار در تاریخ ایران توانستیم به دو صعود پیاپی به جام جهانی برسیم.

ایران در چهار بار قبلی در جام جهانی هیچ‌گاه از مرحله گروهی پا را فراتر نگذاشته و ما می‌خواهیم تاریخ‌سازی و از دور گروهی صعود کنیم. این اصلا قابل‌قبول نیست که ایران فقط برای حضورداشتن در جام جهانی به روسیه برود بلکه باید بتوانیم عملکرد قابل قبول و خوبی در جام جهانی داشته باشیم. باید با هدف به جام جهانی برویم. تیم الان به پختگی لازم رسیده چون بعضی از بازیکنان قبلا در جام جهانی بوده‌اند. نسبت به جام جهانی برزیل تیم بهتری در اختیار دارم.

فکر می‌کنم تفاوت این دو تیم مثل تفاوت روز و شب باشد. الان در هر پست دو بازیکن آماده دارم. با این حال موفقیت در جام جهانی به عواملی بستگی دارد؛ اول از همه آمادگی و نحوه حضور در جام جهانی اهمیت زیادی دارد.

اگر ما می‌خواهیم در جام جهانی عملکرد خوبی داشته باشیم باید تمرین‌های خیلی بهتري داشته باشیم و آمادگی خیلی بیشتری پیدا کنیم و البته دومین عامل موفقیت ما در جام جهانی مسئله قرعه‌کشی است که امیدوارم خوش‌شانس باشیم.

چه قبول کنیم و چه نکنیم، ما می‌توانیم این دو عامل را به‌عنوان دو عامل موفقیت‌آمیز برای خودمان در نظر بگیریم. اگر شانس داشته باشیم و در یک گروه متعادل قرار بگیریم، قطعا می‌توانیم به دور دوم جام جهانی هم برسیم.

نه زمین به‌دردبخوری داریم نه پول درست و حسابی
ایران از نظر شرایط کاری یکی از ضعیف‌ترین شرایط را در جهان دارد و اصلا نباید به رده‌بندی فیفا در این مورد توجه کرد. فکر نمی‌کنم کشوری در نیمه دوم رده فیفا در دنیا وجود داشته باشد که شرایط ضعیف ما را داشته باشد. زمین تمرین‌های نامساعد، مشکلات اقتصادی و مشکلاتی از قبیل مراکز تمرینی که اصلا مساعد نیستند.

همه اینها به خاطر تحریم‌هایی است که علیه ایران صورت گرفته است و به جامعه ایران هم سرایت کرده و در ورزش نیز اجتناب‌ناپذیر نبوده و این بحران را حس کرده است ولی نکته مقابل همه اینها این است که شور، شوق و علاقه زیادی به فوتبال وجود دارد. برای فوتبال در بین علاقه‌مندان در ایران دیوانگی وجود دارد و این علاقه بسیار زیاد است و همه از تیم نتیجه می‌خواهند. در چنین کشورهایی بازار مالی و اسپانسر وجود ندارد به‌همین‌دلیل برای تیم زیر ۲۰ سال بدون حمایت دولت امکان‌پذیر نیست که به جام جهانی برود.

در آفریقا و آسیا فوتبال خیلی به ساختار دولت وابسته نیست و شما کمبود منابع مالی را به خوبی احساس می‌کنید. بگذارید یک نکته را کاملا مشخص کنم؛ من اصلا رابطه مستقیمی با سران قدرت در ایران ندارم و درباره این سطح نمی‌توانم صحبتی کنم.