جایگاه فراموش‌شده
خانه تئاتر تنها تشکل تئاتری مهم است، اما، نه خودش را باور دارد و نه باورش دارند. خانه تئاتر تنها تشکل موجود هنرمندان حوزه تئاﺗﺮ محسوب می‌شود که اخیرا با عملکرد خود جایگاهش را فراموش کرده، به ظاهر تعهدات صنفی این تشکل، رنگ باخته و به محفلی برای دورهمی‌های انتخاباتی انجمن‌ها و مجامع عمومی تکراری، تبدیل شده است.
کد خبر :
۴۴۹۴۱
بازدید :
۱۱۰۷
صنف یا رسته، انجمنی است که از سوی گروهی از افراد دارای یک حرفه و پیشه تشکیل می‌شود تا از این راه به بهبود کیفیت و بالابردن سطح کیفی زیرمجموعه‌ها، در کنار تعیین تدابیری برای مقابله با تخلفات و همچنین انجام وظیفه اطلاع‌رسانی درباره اتفاقات حوزه‌های مرتبط با حرفه موردنظر، یاری رساند.
مؤسسه فرهنگی- هنری خانه تئاتر در زمستان سال ٧٨ ازسوی عده‌ای از هنرمندان و مسئولان وقت تئاتری پایه‌گذاری شد.
هیئت مؤسس خانه تئاتر برای تدوین اساسنامه عبارت بودند از: ١ - مجید شریف‌خدایی ٢ - ایرج راد ٣ - اصغر همت ٤ - آتیلا پسیانی ٥ - حسن قرائی.
این هیئت مؤسس پس از عضوگیری موقت خانه تئاتر، در جلسه مجمع عمومی که به منظور تصویب اساسنامه و انتخابات هیئت‌مدیره موقت خانه تئاتر برگزار شد، ادامه فعالیت این تشکیلات صنفی را به آن هیئت‌مدیره واگذار کرد. بر اساس این تصمیم‌گیری مجمع عمومی، هیئت مدیره موقت شش‌ماه فرصت داشت تا اشکالات و ایرادات اساسنامه را برطرف کرده و پس از برگزاری مجمع عمومی فوق‌العاده، این اساسنامه را به تأیید نهایی اعضای خانه تئاتر برساند.
هیئت‌مدیره موقت با برگزاری این مجمع عمومی در مهرماه ٧٩ پس از تأیید نهایی اساسنامه خانه تئاتر ازسوی اکثریت اعضای حاضر در مجمع، نخستین هیئت‌مدیره خانه تئاتر را به مدت دو سال برگزید.
در این انتخابات، ایرج راد، آتیلا پسیانی، اصغر همت، دکتر محمدرضا خاکی، بهزاد فراهانی، بهروز غریب‌پور، رؤیا تیموریان، داوود فتحعلی‌بیگی، دکتر فرشید ابراهیمیان و داوود آریا، به‌ترتیب به‌عنوان هفت عضو هیئت‌مدیره، دو عضو علی‌البدل هیئت‌مدیره، بازرس و بازرس علی‌البدل خانه تئاتر انتخاب شدند و امور این نهاد صنفی را به آن‌ها سپردند.
این هیئت‌مدیره پس از انتخابات و کسب مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، خانه تئاتر را در اداره ثبت شرکت‌ها به ثبت رساندند و سپس مقدمات هشت انجمن صنفی تئاتر را شامل: انجمن بازیگران، کارگردانان، نمایش‌نامه‌نویسان، منتقدان، نمایشگران عروسکی، طراحان صحنه و لباس، کارکنان و طراحان فنی و هنری و انجمن تئاتر خیابانی را فراهم کردند که به همت تعدادی از اعضای این انجمن‌ها تأسیس شد.
در اساسنامه، تشکیل ١١ صنف پیش‌بینی شده است که اکثر این صنوف با تدوین اساسنامه و تشکیل مجمع عمومی و انتخاب هیئت‌مدیره کار خود را آغاز کردند و درحال‌حاضر خانه تئاتر دارای ١٤ صنف است.
در ابتدای عضوگیری، از تمام کسانی که در حوزه تئاتر فعالیت داشتند، دعوت به عمل آمد و با هر تعداد ﺭﺯﻭﻣﻪ، عضو انجمن‌های مختلف این خانه شدند. حال با این گستردگی کمیت اعضا، خواسته‌های بدنه که همان اعضاست، به‌مراتب گسترده‌تر و توقعات نیز بیشتر شده است.
با توجه به این گسترش و حجم زیاد خروجی دانشگاه‌ها و نبود فضای کار، از یک طرف به درخواست عضویت این خانه افزوده شده، اما از طرفی با خارج‌شدن تعداد زیادی از اعضای کارکشته و قدیمی، این احتمال می‌رود که این خانه جای خود را به افراد تازه‌وارد بی‌تجربه واگذارد که در این صورت ضربه‌ای مهلک و جبران‌ناپذیر به پایه‌هایی که به‌سختی بنیان گذاشته شده، وارد خواهد شد.
هرچند تاکنون حضور همیشگی تعدادی از هیئت‌مدیره‌ها که حس مالک و صاحب این خانه را دارند، عده‌ای را نیز از خانه دور کرده است. حال بعد از گذشت ١٨ سال از تأسیس خانه تئاتر، با وجود تنها تشکل موجود تئاتری‌ها، با طیف گسترده‌ای از اعضا، بودونبود این خانه هیچ تأثیری بر اتفاقات مهم تئاتری مانند جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، حضور نماینده در مرکز هنرهای نمایشی و... ندارد که هیچ، گاهی مواقع با خشم و غضب هم به این خانه می‌نگرند.
خواسته اعضای دلسوز و با اخلاق و شعور اجتماعی، این است که خانه تئاتر با اعتباربخشی به اعضا، و هویت خود، در تصمیمات و اتفاقات مهم تئاتری به وزنه مهمی تبدیل شود، اما با نگاهی به عملکرد این خانه، پس روی است که روزبه‌روز به عقب گام برداشته و جایگاه اصلی خود را به عده‌ای برای مسائلی دیگر محول کرده است.
همچنین در بعضی مواقع نیز نقش اصلی خود را که جلوگیری از تخلفات بی‌قانونی در حوزه تئاتر کشوری و دفاع از حضور تئاتر به‌عنوان هنری واجب و لازم‌الاجرا در قانون اساسی کشور و پیشنهاد پذیرش تئاﺗﺮ در فهرست شغل‌های رسمی وزارت کار است را فراموش کرده و تنها به قضاوت و داوری دعواهای بین هنرمندان پرداخته است.
۰
