آیا عکاس این عکس ها افسرده شده است؟

عکسی که باعث افسردگی عکاسش شد! دو چیتا در حال تعقیب آهوی مادر و بچه‌هایش بودند که ناگهان آهوی مادر ایستاد و خود را فدا کرد تا بچه‌هایش فرصت فرار داشته باشند! این روایت واقعی یا تخیلی است؟ اگر قلب شما هم از شنیدن این داستان به درد آمده و این خبر را با شگفتی و تاثر دست به دست کرده‌اید، باید بدانید که فریب جنجال‌های دنیای مجازی را خورده‌اید.

آلیسون باتیگیگ (Alison Buttigieg) عکاس این عکس شگفت‌انگیز نه‌تنها دچار افسردگی نشده بلکه هشدار می‌دهد که داستان تخیلی که از عکس وی ساخته‌اند، به هیچ مورد تاییدش نیست. وی در مصاحبه با سایت DNA کلیه فریم‌هایی را که از این اتفاق ثبت کرده، به معرض نمایش گذاشته و متذکر شده: «من اصلا دچار افسردگی نشده‌ام و این شایعه را کسانی ساخته‌اند که هدفی جز لایک‌های بیش‌تر برای صفحات مجازی‌شان نداشته‌اند. مردم همیشه عکس‌ها را می‌دزدند تا توجه بیش‌تری جلب کنند اما این کار خیلی گستاخانه و زیان‌بار است.»

این عکاس در ادامه صحبت‌های خود می‌گوید: «صدها نفر برای من پیغام می‌فرستند و از وضعیت سلامتی‌ام جویا می‌شوند یا حتی می‌پرسند که چرا من این ایمپالا Impala (یک نوع آنتلوپ که در نواحی شرقی و جنوبی آفریقا زیست می‌کند) را از دست چیتاها (یوزها) نجات نداده‌ام و به جای آن ایستاده و عکس گرفته‌ام. از نظر من همه این‌ها وحشتناک است، من واقعا نمی‌دانم چه کسی این داستان را آغاز کرده اما ای کاش می‌دانستم.»

روایت واقعی از زبان عکاس

در سال ۲۰۱۳ آلیسون باتیگیگ در پارک ملی ماسای مارا (Maasai Mara) کنیا شاهد تصویر خارق‌العاده‌ای بود. اما او نمی‌دانست که چه داستان‌ عجیب و غریبی از عکس‌های وی ساخته خواهد شد.

آلیسون باتیگیگ در مصاحبه‌ با سایت DNA، داستان واقعی عکس را این‌طور تشریح می‌کند: «در سپتامبر سال ۲۰۱۳ میلادی در پارک ملی ماسای مارا (Maasai Mara)، شاهد صحنه شکار یوزپلنگ‌های آفریقایی بودم. ناراشا (Narasha)، نام یوزپلنگ ماده‌ای است که در این تصاویر مشغول آموزش نحوه شکار به فرزندانش است. فرزندان این یوز ماده کمی در گرفتن شکار کند بودند و به جای شکار به نظر می‌رسید که داشتند با ایمپالای بیچاره بازی می‌کردند. ناراشا، مادر این خانواده همان یوزی است که در تصویر گردن ایمپالا را گرفته و یوزهای جوان‌تر در حال تمرین مهارت‌هایی نظیر حمله با پنجه و برهم زدن تعادل شکار هستند. چنانچه از ظواهر امر پیداست، فرزندان ناراشا نمی‌دانستند که چطور باید ایمپالا را از پشت گردن بگیرند، به زمین بزنند و آن را بکشند.»

در این تصویر ناراشا مادر خانواده را در سمت چپ می‌بینید که گردن شکار را گرفته و فرزند بی‌تجربه‌اش بر روی ایمپالا پریده و به درستی نمی‌داند که چه کاری را باید انجام دهد.

باتیگیگ در ادامه می‌گوید: «چیزی که در همه این تصاویر عجیب است، آرامش نامتعارف ایمپالاست که نشان می‌دهد چه کار شاقی بر گردن وی گذاشته شده است. احتمالا ایمپالا در آن لحظه شوکه شده و ترس او را بی‌حرکت ساخته کرده بود. فیگورهای وی در بعضی از این تصاویر آزاردهنده است مخصوصا در یکی از آن‌ها که واقعا تمام تلاشش را کرده تا زیبا جلوه کند. این حیوان تا لحظه آخر همان‌طور زیبا و مغرور بود. آن حس مبارزه‌طلبی که در چشمان این حیوان دیده می‌شود، به وضوح با عدم تمایلش برای دفاع از خود در تعارض است. مجموع این شرایط بود که به من اجازه داد تا عکس‌های منحصر به فردی از یک صحنه شکار بگیرم که البته مراحل مختلف آن هم به نوعی یادآور افسون‌گری‌های بازیگران این صحنه است. هدف من این بود که بیننده با ایمپالا همدردی کند و در ضمن همزمان با من شاهد یک صحنه شکار غیرمعمول که طبیعتا کمی هم آزاردهنده است، باشد.»

در این تصویر، ناراشا یوز مادر در سمت راست، جلوی گردن ایمپالا را گرفته و فرزندانش مشغول بالا رفتن از سر و گردن حیوان بی‌نوا هستند.

در این تصویر هم که فریم بعدی است، فشار هرچه بیش‌تر مادر را بر گردن ایمپالا و تلاش فرزندانش را برای خاک کردن او مشاهده می‌کنید.

باتیگیگ در خاتمه می‌گوید: «در نهایت ماجرا تمام شد و ایمپالا بر زمین افتاد. کل این اتفاق در ظرف کم‌تر از چند دقیقه رخ داد. یوزپلنگ آفریقایی مادر، ایمپالا را از زجر کشیدن خلاص کرد و این گربه‌سانان زیبا شروع به لذت بردن از وعده غذایی خوشمزه‌شان کردند.»

این تصویر از لحظه مرگ ایمپالا گرفته شده است. یوزپلنگ‌ها برخلاف پلنگ‌ها شکار را به این صورت خفه می‌کنند.

تفاوت‌های شکار در یوزپلنگ‌ها

اکنون وعده غذایی خوشمزه خانواده آماده است.

یوزپلنگ‌ها نسبت به سایر گربه‌سانان بسیار آسیب‌پذیر هستند و نحوه شکار آن‌ها نیز با سایر گربه‌سانان تفاوت‌هایی دارد. در آفریقا یوزها اغلب مقهور قدرت پلنگ‌ها و کفتارها می‌شوند چرا که آن‌ها قدرت و زور بیش‌تری دارند و می‌توانند به راحتی شکار را از دست یوزها خارج کنند. یوزها معمولا از درگیری با شکارچیان قدرتمند پرهیز می‌کنند.

در حالی که اغلب گربه‌سانان شب فعال هستند، یوزها معمولا در روز فعالیت می‌کنند و شکارشان را هم در اوایل روز یا اواخر عصر انجام می‌دهند. از آن‌جایی که شکار کردن در یوزها بیش از بویایی به دیدن بستگی دارد، بنابراین آن‌ها یا از بالای درخت یا بر فراز تپه‌های مرتفع عادت به نگهبانی دارند. در حالی که سایر گربه‌سانان تنها چند صد متر شکار را تعقیب می‌کنند، یوزها می‌توانند نزدیک به ۵.۵۰۰ متر شکارشان را با متوسط سرعت ۷۲ کیلومتر در ساعت تعقیب کنند.

یوزها طعمه‌شان را درست در جهت باد دنبال می‌کنند بنابراین شکار آن‌ها اغلب تا لحظه آخر از حضورشان مطلع نمی‌شود. برخی از یوزپلنگ‌ها در آفریقا پیش از لحظه مرگ طعمه شروع به خوردن آن می‌کنند و علت هم این است که می‌خواهند به هر شکل ممکن از تقابل با شکارچیان بزرگ‌تر نظیر کفتارها پرهیز کنند. در گذشته تصور می‌شد که یوزها در شکار کردن تنها به سرعت‌شان تکیه می‌کنند، اما تحقیقات دانشمندان دانشگاه کویینز (Queens University) بلفاست (Belfast) در سال ۲۰۱۳ میلادی نشان داد که سریع‌ترین دونده خشکی تمامی تاکتیک‌های فرار طعمه‌های مختلف را بررسی و پیش‌بینی می‌کند و بر مبنای آن استراتژی‌های شکارش را تنظیم می‌کند.