ردپای ایسلندی در فوتسال زنان

یک: صدای بوق، سوت، دست‌زدن‌های مداوم ایسلندی و جیغ، سالن پیامبر اعظم دانشگاه آزاد را پر کرده است. فقط «روبه‌رویی» وجود ندارد که «آماده» باشد و بساط کری‌خوانی هم این وسط داغ شود.

آن روبه‌رو اعضای برگزارکننده بازی نشسته‌اند و خبرنگاران و البته صندلی‌های خالی پرشمار. بازی هنوز شروع نشده، اما تماشاگران تشویق را شروع کرده‌اند تا فضا رنگ‌و‌بوی جدی به خود بگیرد و ایتالیایی‌ها متوجه شوند هیچ‌چیز شوخی نیست.

آن‌ها آمده‌اند با تیم ملی فوتسال زنان ایران مسابقه‌ای دوستانه برگزار کنند، اما فضای سالن و تشویق بی‌امان تماشاگران می‌گوید فضا کاملا جدی است. فضا پرشور است، حتی با وجود تماشاگران آماتور که کمتر این فضا‌ها را تجربه کرده و دیده‌اند.

با وجود تماشاگرانی که گاهی حتی نمی‌دانند معنای سوت داور چیست، چرا بازی قطع شده، چرا بازیکنان رفته‌اند کنار زمین ایستاده‌اند به هوای تایم‌اوت و.... آن‌ها فقط تشویق می‌کنند؛ بی‌امان و پرشور. آن‌ها ایسلندی‌هایشان را بدون طبل و با بوق اجرا می‌کنند.

دو: اغلب تماشاگران از تمام تیم فوتسال زنان ایران، فقط فرشته کریمی را می‌شناسند؛ شاید به‌خاطر حضورش در برنامه نود، شاید به‌خاطر دست‌به‌دست‌شدن تصاویر گل‌های زیبایش.

آن‌ها حتی زمانی که فرشته کریمی در میدان نیست و بازی‌اش چنگی به دل نمی‌زند، او را تشویق می‌کنند، اما وسط میدان کسی دیگر است که نامش را سر زبان‌ها می‌اندازد؛ طاهره مهدی‌پور.

دروازه‌بان تیم ملی فوتسال ایران با سیوهای پیاپی‌اش چه در نیمه اول و چه در نیمه دوم، اندک تماشاگران حرفه‌ای را وادار می‌کند برایش شعار «عقاب آسیا» بخوانند و نامش را فریاد بکشند و بخش دیگر سالن را بشورانند و همراه خود کنند.

تماشاگران حرفه‌ای حاضر در سالن، آنهایی هستند که سفت‌وسخت مسابقات فوتبال لیگ را دنبال می‌کنند و با شعارهای استادیومی که از پای تلویزیون شنیده‌اند، آشنا هستند.

سه: تشویق تماشاگران تأثیر خودش را روی بازی هر دو تیم گذاشته است. بازیکنان ایرانی بعید است حدود ٦٠٠ نفر تماشاگر را یک‌جا برای بازی‌هایشان دیده باشند. متأثرشدن آن‌ها عجیب نیست، اما جالب اینکه فضای سالن و سروصدای بوق و سوت، بازیکنان ایتالیایی را هم گرفته است.

شاید به این دلیل است که اولین گل ایران را بازیکنان ایتالیا به خودشان می‌زنند. به نظر می‌رسد آن‌ها نمی‌توانند میان بوق هشدار پایان وقت یا وقت استراحت سالن و بوق تماشاگران تفاوتی قائل شوند.

آن‌ها گاهی حتی با شنیدن سوت تماشاگران هم بازی را ر‌ها می‌کنند و منتظر دستور داور می‌مانند! شاهد این ادعا درخواست از مسئولان سالن برای قطع‌کردن صدای سوت و بوق تماشاگران است. مسئولان حراست سالن مدام از تماشاگران می‌خواهند سوت و بوق نزنند تا بازیکنان اشتباه نکنند!

نکته اینجا است چرا این درخواست را به صورت واضح و روشن به وسیله بلندگوهای سالن به گوش تماشاگران نمی‌رسانند؟ ایتالیا گل دوم را هم می‌خورد. تماشاگران از جایشان بلند می‌شوند و فضا را هیجانی‌تر می‌کنند.

٤. نیمه که تمام می‌شود، تماشاگران حرفه‌ای برای بغل دستی‌های خود توضیح می‌دهند زمان در فوتسال چگونه محاسبه می‌شود، قوانین به چه شکل است و. با آغاز نیمه دوم و با کنارگذاشتن بوق، فضای سالن آرام‌تر است و شور و هیجان کمی فروکش می‌کند.

ایتالیا باز هم گل‌به‌خودی می‌زند! بعد از این اتفاق، ایتالیایی‌ها فشار می‌آورند، اما هنرنمایی‌های مهدی‌پور اجازه نمی‌دهد دروازه‌اش بیشتر از یک بار باز شود. بازی با نتیجه ٣ بر یک به‌نفع ایران تمام می‌شود.

٥. بازیکنان هر دو تیم به سمت تماشاگران می‌آیند و تشکر می‌کنند، اما کسی نمی‌تواند تقاضای عکس یادگاری کند. خبری از سلفی نیست. تماشاگران گوشی‌های خود را پیش از ورود به سالن تحویل داده‌اند!