۷۱ سال با کاپیتان‌های شگفت‌انگیز سرخابی

امروز روز خاصی در فوتبال ایران است، روز تولد دو کاپیتان شگفت انگیز استقلال و پرسپولیس، مهدی رحمتی و سیدجلال حسینی.

چهاردهم بهمن روز ویژه‌ای برای فوتبال ایران است. امروز تولد دو تا از بهترین‌های فوتبال ایران در سال‌های اخیر است. ۱۴ بهمن روز تولد سید مهدی رحمتی کاپیتان استقلال و روز تولد سید جلال حسینی کاپیتان پرسپولیس است.

تابلوی کاپیتان‌ها
آخرین لحظات دربی ۸۴ نمونه‌ای از قدرت کاپیتان‌های دو تیم بزرگ پایتخت را به نمایش می‌کشد. خاصیت زندگی این است که وقتی در گذر زمان قرار می‌گیرد تازه روح اساطیری اش را نشان می‌دهد و از لا به لای خشونت و درگیری احساسات شبه هنری جوانه می‌زنند.

مثل صحنه آخر بازی دربی ۸۴ که کاپیتان‌های دو تیم چشم در چشم هم دوختند و با هم درگیر شدند. این صحنه امروز نه به آن زشتی لحظاتی است که اتفاق افتاد و نه خشونتی از آن متبادر می‌شود، این صحنه امروز اثری هنری مانده از یک مسابقه پر گل است، یک تابلو از جنگ تا آخرین نفس برای بردن و برای نباختن. یک تصویر که مثل تابلو‌های نقاشی از جنگ می‌ماند. خشونت و درگیری با رنگ روغن زمان یک قاب تصویر هنری ساخته اند که در آن قوی‌ترین مردان هر گروه برای پیروزی می‌جنگند.

بزرگ‌تر و کوچک‌تر
براساس تقویم موجود سید جلال حسینی کاپیتان پرسپولیس دقیقا یک سال از سیدمهدی رحمتی کاپیتان استقلال بزرگتر است. هر دو «سید» هستند با همان ویژگی‌هایی که در فرهنگ ما از آن یاد می‌شود و هر دو متولد بهمن. حضور توامان این دو در دوره‌ای که در سپاهان همبازی بودند دوران شکوه و افتخار این باشگاه هم به حساب می‌آید. در تیم ملی نیز بخش مهمی از بازی هایشان را در کنار هم انجام داده اند. امروز را نمی‌دانیم، اما تا مدتی قبل این دو همسایه هم در یکی از بهترین برج‌های پایتخت بودند و...

سیدجلال حسینی
سید جلال حسینی وقتی از پرسپولیس رفت شاید فکرش را نمی‌کرد بازگشت به این تیم آنقدر‌ها هم دشوار باشد که بود. ماجرای سید جلال و پرسپولیس به روز‌های حضور علی پروین برمی گردد زمانی که او گفته بود حسینی را می‌خواهم و به جای سیدجلال، سیدمحمد حسینی به تمرین رفته بود عاقبت هم سلطان گفته بود: «نچ... من اون حسینی کچل رو می‌خوام.»

البته سیدجلال امروز دیگر تاس نیست و دیگر آن جوانی هم نیست که حضور در سایپا را به بودن در پرسپولیس ترجیح بدهد. سیدجلال چندبار دیگر به پرسپولیس نزدیک شد؛ اما هرگز این اتفاق نیفتاد تا بالاخره در لیگ دوازدهم لباس این تیم را پوشید. او بعد از دو فصل بازی در پرسپولیس به قطر رفت و بعد به نفت تهران بازگشت.

با وجود آنکه گفته می‌شد برانکو به او اعتقادی ندارد؛ اما او ایستاد و به پرسپولیس بازگشت و یک قهرمانی لیگ برتر را هم همراه تیمش به دست آورد. او ۱۱۴ بازی ملی نیز در کارنامه اش دارد و با قهرمانی با سه تیم مختلف در لیگ ایران یکی از پرافتخارترین‌ها به شمار می‌آید. سیدجلال امروز صخره و ستون پرسپولیس است، بازیکنی که حضورش می‌تواند ضامن گل نخوردن و نباختن تیم باشد.

سید مهدی رحمتی
فصلی از این دشوارتر برای رحمتی نمی‌شد تصور کرد؛ اما خاصیت بازیکنان بزرگ این است که از دل سختی‌ها اتفاقا پخته‌تر و آبدیده‌تر بیرون می‌آیند. هجمه‌ای که در این فصل علیه رحمتی به راه افتاد آنقدر زیاد بود که مربیان استقلالی تمام مشکلات تیمی را از چشم او دیدند و کاپیتان ناگهان نیمکت نشین شد.

آن فریم عکس‌هایی که از چشم‌های کبود شده در چند هفته منتشر شد، برنامه‌های تلویزیونی که به بهانه‌های مختلف سوتی‌های او را نشان می‌دادند و بسیاری از تیتر‌ها در جهت این بود که عصر رحمتی در استقلال پایان یافته است؛ اما سید مهدی برگشت و کار را از دروازه بانی که رکورد‌های گل نخوردن متوالی را زده بود گرفت. سید حسین حسینی آنقدر در استقلال خوب بود که خیلی‌ها برای رحمتی نسخه جدایی را تجویز می‌کردند؛ اما سید مهدی ماند و دوباره شماره یک شد و در بازی با پارس جنوبی پنالتی حریف را گرفت تا نشان دهد هنوز هم شگفت انگیز است.