سخنان روحانی درباره ابر‌های باران زا، علمی بود یا طنز؟

دشت‌های کویری امکان بالارفتن هوا برای تبدیل آن‌ها به ابر‌های باران‌زا را مشکل می‌کند. به همین خاطر در سال‌های گذشته برخی از کشور‌های منطقه که اکثرا در کویر واقع شده‌اند، به امید تقویت توسعه ابر‌های باران‌زا به‌دنبال ساخت کوه و جنگل‌های مصنوعی با اندازه واقعی هستند.

اینکه عده‌ای سخنان رئیس‌جمهور درباره بارش باران، قطع درختان و تشکیل ابر را به سخره گرفته‌اند، شاید دقت و اشراف علمی لازم را ندارند.

اجزای هوایی درختان همواره از محیط‌های سیال هوای جو اطراف که بخشی از آن‌ها را بخار‌های آب تشکیل می‌دهد، تأثیر می‌گیرد. روشن است که این تأثیر‌ها به‌طور متقابل روی توده‌های آب‌وهوای در حال حرکت یا مستقر روی جنگل‌های وسیع نیز انجام می‌شود. این ارتباط موجب بهبود باران‌زایی ابر‌ها و ریزش‌های جوی بیشتر در محیط‌های جنگلی نسبت به سایر مناطق می‌شود.

با توجه به این موضوع اثر‌های سوء ازبین‌بردن جنگل یا تغییر کاربری آن‌ها به زراعت و مرتع، نه‌تنها در کاهش نفوذپذیری، ظرفیت ذخیره رطوبت و به دنبال آن کاهش مقاومت مکانیکی و برشی خاک‌ها بر اثر عوامل فرساینده آب و باد ایجاد اشکال می‌کند بلکه در کمیت عرضه طبیعی آب اختلال‌هایی ایجاد می‌کند که از این طریق رژیم‌های رطوبتی از طولانی‌شدن دوره خشک‌سالی در خاک متأثر می‌شود.

ارتباط بین نابودی جنگل‌های بارانی و خشک‌سالی در یک شهر، رابطه‌ای مستقیم و حیاتی است؛ برای مثال در آمریکای لاتین (سائوپائولو). نقطه آغاز این جریان جنگل‌زدایی در آمازون است. با قطع درختان در جنگل بارانی، توانایی جنگل برای انتشار رطوبت در هوا کاهش می‌یابد.

جریانات هوا که عامل رطوبت هستند و به رودخانه‌های پرنده شهرت دارند، از حرکت به‌سوی جنوب بازمی‌مانند و این امر به تغییر آب‌وهوا در منطقه جنوب منجر می‌شود و باعث ایجاد و گسترش خشک‌سالی می‌شود؛ بنابراین اینکه همه‌چیز را به طنز برگزار کنیم، چندان شایسته مردم فرهیخته ما نیست.