پیروزی خیره‌کننده ناسیونالیست هندو

او خود را نگهبان می‌خواند، اما اقلیت‌ها می‌گویند از اینکه زیرنظر او هستند، احساس ناامنی می‌کنند. او با افتخار از ریشه و تبار فقرزده‌اش می‌گوید، اما در حق میلیاردر‌ها لطف می‌کند. او از کسب و کار حرف می‌زند، اما هنوز قادر نیست که شغل کافی برای زندگی بهتر هندی‌ها فراهم کند.

به‌رغم این تضادها، نارندرا مودی، نخست وزیر فعلی هند، روز پنج‌شنبه حزب خود را مجددا به یک پیروزی خیره‌کننده رساند.

به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، این پیروزی دست بالا را به ناسیونالیست‌های هندی در تاریخ مدرن این کشور داده است. معجون مودی که با ناسیونالیسم هندو، عوام‌فریبی و اقدامات بزرگ برای فقرا مانند ساختن میلیون‌ها توالت جدید همراه بوده است، به وی کمک کرد تا برای نخستین‌بار در ۵۰ سال اخیر تبدیل به نخست‌وزیری شود که توانسته است اکثریت مجلس را با قدرت بالایی به‌دست آورد. او در سخنرانی پیروزی خود در روز پنج‌شنبه گفت: «این پیروزی اشتیاق مادر برای توالت است.»

او افزود: «این پیروزی کشاورزانی است که زحمت می‌کشند تا شکم دیگران را پر کنند.» احداث توالت در هندوستان بسیار حائز اهمیت است، چراکه در بیشتر خانه‌های هندی‌ها توالت وجود ندارد. حالا بسیاری از هندی‌ها مودی ۶۸ ساله را بت ناسیونالیسم این کشور می‌دانند. او در مقابل چین ایستاد، تقریبا تا آستانه جنگ با پاکستان پیش رفت و هند را متحد نزدیک ایالات‌متحده کرد. در دوران کارزار انتخاباتی نیز وی خود را «چوکیدار» یعنی نگهبان خواند.

بسیاری از هندی‌ها احساس کردند که وی بهترین رهبر برای خیزش هند در سطح جهانی است. پیروزی او انعکاس‌دهنده خیزش راست‌های پوپولیست در دنیا است. اما معترضان به سیاست‌های مودی می‌گویند که تعهد او به قدرت دادن بیشتر به اکثریت هندو‌ها ترسی در دل اقلیت مسلمان این کشور انداخته و کشور را در آستانه دوپارگی قرار داده است.

با مدیریت او، جمعیت هندو‌ها با سرعت درحال افزایش است و حضور نمایندگان مسلمان در پارلمان این کشور نیز به پایین‌ترین سطوح خود در چند دهه اخیر، پس از اعلام استقلال این کشور از سوی گاندی رسیده است. با این حال به گفته کارشناسان در سیاست امروزی هند کسی نمی‌تواند به گرد پای مودی برسد و برخی تحلیلگران او را شخصیتی اسطوره‌ای یا سینمایی می‌خوانند.

حزب بهاراتیا جاناتا، که به‌وسیله پولدار‌ها و بیشتر پیشرو‌ها بنا شده، یک فرقه‌ای را حول و حوش وی ایجاد کرده است. مودی در سخنرانی‌هایش خود را با ضمیر سوم شخص مورد خطاب قرار می‌دهد. او در سخنرانی اخیرش در میان هیاهوی جمعیت طرفدار خود گفت: «آیا خوشحالید که مودی کسانی را که وارد خانه‌مان شدند کشت؟ آیا با افتخار نفس خود را بیرون ندادید؟»

اشاره او به حملات ماه فوریه جنگنده‌های هندوستانی به منطقه‌ای از کشمیر است که تحت سلطه پاکستان قرار دارد. جمعیت نیز با سخنان شورانگیزش مدام فریاد و هلهله سر می‌دادند. آراتی جرات، که یک ستون‌نویس برجسته هندی است، به نیویورک‌تایمز گفت: «مودی خود را ذهن بیدار هند‌ی‌ها می‌داند.»

در مقابل، راهول گاندی، رهبر اپوزیسیون و دشمن طولانی‌مدت سیاسی مودی ضعیف و ضعیف‌تر شده است. گاندی درخصوص شکست خود گفت که هندوستان وارد یک درگیری ایدئولوژیک شده است، اما عشق هرگز نمی‌بازد.

انتخابات پارلمانی در هندوستان یکی از بزرگ‌ترین تمرین‌های دموکراسی در جهان است. از ۱۱ آوریل تا ۱۹ ماه مه بیش از ۶۰۰ میلیون هندی به پای صندوق‌های رای رفتند. مردم این کشور از ارتفاعات هیمالیا تا جزایر گرمسیری دریای آنادامان به پای صندوق‌های رای رفتند تا برای ۵ سال دیگر قدرت را به مودی بسپارند.

احساسات شدید به مودی، له و علیه وی، موجب شد تا وی با ۶۷ درصد آرا یک پیروزی خیره‌کننده به‌دست آورد. حتی برخی از کسانی که راه و روش مودی را در دو پاره کردن جامعه هند نمی‌پسندند یا اینکه برخی دلایل اقتصادی می‌آورند، با این حال بر این باورند که درحال‌حاضر مودی بهترین رهبر برای هندوستان به‌حساب می‌آید.

وینی تایگای، یکی از مزرعه‌داران و گندم‌کاران هندی که در اوتار پرادش زندگی می‌کند می‌گوید که کشاورزان با مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند، اما ما گزینه‌ای غیر از مودی و حزب بهاراتیا جاناتا نداشتیم. او تاکید می‌کند: «باقی نامزد‌ها خوب نبودند.»