داستان زندانیان سیاسی در آمریکا

فرادید | جنین فیلیپس آفریقا، برای کنار آمدن با سلول تنگ زندان به مدت ۴۰ سال شیوه خاصی را پیاده کرده بود. او تا وقتی که در زندان بود-آن هم به جرمی که خودش می‌گوید هرگز مرتکب نشده- از تمام روز‌های تولد، کریسمس‌ها، سال‌های نو و هر رویدادی که بر گذر زمان تاکید می‌کرد، اجتناب می‌ورزید.

جنین در نامه‌ای به گاردین نوشته بود: «روی سال‌ها تمرکز نمی‌کنم. ذهنم را مشغول حفظ سلامتی‌ام و کار‌های روزمره‌ام کرده‌ام.».

اما جنین، بالاخره، روز ۲۵ ماه مه ۲۰۱۹ توانست گذر زمان را بپذیرد. او و جانت هالوی آفریقا - هم‌سلولی و خواهر جنین در مبارزات آزادسازی سیاهان - بعد از سال‌ها تلاش بی‌وقفه برای دریافت بخشودگی، بالاخره از زندان پنسیلوانیا آزاد شدند.

آزادی جنین، ۶۳ ساله و جانت، ۶۸ ساله، لحظه‌ای حساس در تاریخ مبارزات گروهی از سیاهان آفریقایی-آمریکایی موسوم به اقدام ۹ (Move ۹) بود، که همگی در آگوست ۱۹۷۸ بعد از محاصره طولانی‌مدت توسط پلیس دستگیر و زندانی شدند.

این ۲ نفر آخرین زنان بازمانده گروه بودند؛ که طی این مدت یا عفو شدند یا پشت میله‌های زندان جان باختند.

حماسه اقدام ۹ یکی از دراماتیک‌ترین و سورئال‌ترین رویداد‌های دهه ۱۹۷۰ میلادی در مبارزه آزادسازی سیاهان است. این زنان به همراه سایر هم‌رزمان خود در خانه‌ای تیمی در فیلادلفیان زندگی می‌کردند. موسس این گروه فردی به نام جان آفریقا، معروف به وینسنت لیفارت، بود. همه اعضای گروه پسوند آفریقا را به نام فامیلی خود افزوده بودند تا نشان دهند همگی خود را اعضای یک خانواده می‌دانند.

این گروه که ترکیبی از خرده‌فرهنگ هیپی‌های ساحل و بلک پنترها، بودند فعالیت‌های متنوعی داشتند، از قبیل: تلاش برای حفظ طبیعت و حمایت از حیوانات. اعضای اقدام ۹ در خانه تیمی‌شان از ۴۸ سگ ولگرد مراقبت می‌کردند.

همین نگرش‌های غیرمتعارف بود که آن‌ها را با همسایگان و پلیس فیلادلفیا، که حتی با استاندارد‌های آمریکایی هم نیرویی به شدت خشن و بی‌رحم شناخته شده است، درگیر کرد. بعد از محاصره‌ای که چند ماه به طول انجامید، در روز ۸ اگوست سال ۱۹۷۸ افسران پلیس به خانه تیمی هجوم بردند تا آن را پاکسازی کنند. در میان غوغا و آشفتگی این هجوم یکی از افسران به نام جیمز رمپ به ضرب یک تک گلوله جان باخت.

علی‌رغم آنکه تیر متعلق به یک تک‌تیرانداز بود و علی‌رغم آنکه اعضای گروه همواره ادعا کرده بودند که هرگز مسلح نبوده‌اند و رمپ توسط یکی از افسران پلیس کشته شده است، ۵ مرد و ۴ زن هر‌کدام به ۳۰ سال زندان تا حبس ابد محکوم شدند.

آزادی جنین آفریقا هم تلخ بود و هم شیرین. او به مدت دو سال از زندان با روزنامه گاردین نامه‌نگاری و از دو حادثه دلخراش زندگی‌اش صحبت کرده بود.

دو سال قبل از محاصره سال ۱۹۷۸، پلیس به خانۀ تیمی اعضای اقدام ۹ در روستای پاولتون یورش برده بود و اعضای گروه را اذیت و آزار کرده بود. در درگیری پلیس و اعضای گروه، جنین که نوزاد سه‌ماهه اش، لایف، را در آغوش داشت، زمین خورد. جمجه نوزاد در اثر برخورد با زمین متلاشی شد و همان روز جان داد.

بعد در ۱۳ ماه مه ۱۹۸۵، که ۷ سال از زندانی شدن جنین آفریقا می‌گذشت، به او خبری وحشتناک دادند: خانه تیمی باقی‌مانده‌های گروه اقدام ۹ یکبار دیگر مورد یورش پلیس قرار گرفته بود. این‌بار پلیس فقط با سلاح به سراغ اعضای گروه نرفته بود بلکه با استفاده از هلیکوپتر روی سر آن‌ها بمب آتش‌زا خالی کرده بود.

بمب‌ها منجر به آتش‌سوزی شد و نه تنها خانه اعضای اقدام ۹ بلکه ۶۰ خانه دیگر که اغلب متعلق به آمریکایی‌های آفریقایی تبار بودند، در آتش سوختند. در نتیجه آتش‌سوزی ۱۱ عضو اقدام ۹ شامل بنیان‌گذار گروه، جان آفریقا و ۵ کودک، زنده در آتش سوختند. یکی از این کودکان، پسر دیگر جنین، لیتل فیل بود، که ۱۲ سال داشت.

گاردین از جنین پرسید که چطور با مرگ دو فرزندش که در نتیجه وحشیگری پلیس کشته شدند، کنار آمده است و جنین پاسخ داد: «زمان‌هایی می‌رسد که درباره پسرانم لایف و فیل فکر می‌کنم. اما به مدت طولانی این افکار را در ذهنم نگه نمی‌دارم، چون آزارم می‌دهند. قتل فرزندان و خانواده من، همواره زندگی من را، به شکلی بد، تحت تاثیر قرار خواهد داد. هنگامی که به این فکر می‌کنم که این سیستم با من و خانواده‌ام چه کرد، بیش از پیش در باورهایم راسخ می‌شوم.»

ماه ژوئن یکی دیگر از زنان گروه به نام دبی سیمز آفریقا، که در زمان دستگیری ۸ ماهه باردار بود و پسرش مایکل دیویس را در سلول به دنیا آورد، از زندان آزاد شد. چهارمین زن گروه، آستین آفریقا بود که در مارس سال ۱۹۹۸ در زندان جان باخت.

از مردان، سه نفر شامل ادی گودمن آفریقا، چاک سیمز آفریقا و دلبرت اور آفریقا، هنوز در زندان به‌سر می‌برند. مایکل دیویس آفریقا که شوهر دبی و پدر پسرش مایکل است، ماه اکتبر از زندان آزاد شد فیل آفریقا هم ژانویه سال ۲۰۱۵ در زندان مرد.

وکیل دو زن آزاد شده، برد تامپسون، می‌گوید، بخشودگی این دو زن نه‌تن‌ها برای خودشان و عزیزانشان پیروزی محسوب می‌شود بلکه سازمان اقدام و «جنبش آزادسازی همه زندانیان سیاسی»، یک موفقیت است.
او به این نکته اشاره کرد که این زندانیان در طی محکومیت خود هرگز کار خلافی در زندان مرتکب نشده اند و کارمندان زندان از آن‌ها به عنوان زندانیان نمونه یاد می‌کردند.

تامپسون می‌گوید: «آن‌ها در زندان در خیریه‌های جمع‌اوری پول و برنامه‌های اجتماعی مانند آموزش سگ‌ها خدمت‌رسان مشارکت می‌کردند. آن‌ها زنان فوق العاده‌ای هستند که شایسته آزادی اند.»

این زنان طی ۴۰ سال اسارت در زندان به کاشت سبزی‌جات پرداخته‌اند و به زنان جوان‌تر کمک کرده‌اند. آن‌ها احتمالا به فیلادلفیا بازمی‌گردند. سازمان اقدام هنوز در این شهر است و هنوز علیه بی‌عدالتی‌های اجتماعی و برای حفاظت از محیط‌زیست هنوز فعالیت می‌کند.

دبی و همسرش مایکل نیز از وقتی آزاد شده‌اند، هیچ قانونی را نقض نکرده‌اند، آن‌ها بی‌صبرانه منتظر بقیه اعضای گروه اقدام ۹ هستند که به آن‌ها بپیوندند.

منبع: گاردین
ترجمه: عاطفه رضوان‌نیا