۲۰ میلیون سال گذشت تا "مریخ" گِرد شد!
دانشمندان در این سنگ‌ها عناصری مثل تنگستن و پلاتین پیدا کردند که معمولاً همراه با آهن هستند. چنین عناصری در زمان شکل‌گیری سیاره مریخ، معمولاً از بخش گوشته به سوی پوسته و هسته مرکزی آن رهسپار می‌شدند.
کد خبر :
۷۷۰۷۳
بازدید :
۱۰۴۳۸
دانشمندان گفته‌اند که ممکن است در مورد چگونگی پیدایش مریخ اشتباه کرده باشیم. طبق تحقیق جدیدی، روند شکل‌گیری این سیاره سرخ ممکن است خیلی طولانی‌تر و همراه با برخورد‌های نامنتظره بوده باشد.
دشوار بتوان فهمید که مریخ چگونه پدید آمده است و پیدایش آن تا چه اندازه متأثر از برخورد‌های انجام گرفته در منظومه شمسی اولیه بوده است، زیرا در گذر میلیارد‌ها سالی که سپری شده است، شواهد موجود روی سطح آن از بین رفته است.
اما محققان فکر می‌کنند توانسته‌اند با بررسی سنگ‌هایی که از مریخ به کره زمین فروافتاده‌اند، مقداری از داستان تاریخ اولیه این سیاره دوردست را دریابند.
طبق این روایت، پیدایش این سیاره طولانی‌تر از آنی است که در گذشته گمان می‌رفت و در اوایل شکل‌گیری، مورد اصابت پیش‌سیاره‌های کوچک قرار داشته است.
محققان پیش از این عناصر موجود در شهاب‌سنگ‌های فرو افتاده از مریخ را بررسی کرده‌اند و نتیجه گرفته بودند که مریخ پس از ۲تا ۴ میلیارد سال اول موجودیت منظومه شمسی، به سرعت شکل گرفته است. اما طبق این بررسی جدید، مریخ طی آن دوره آغازین از تاریخ، بر اثر برخورد‌ها درهم شکسته بود و شکل‌گیری کروی آن ۲۰ میلیون سال طول کشیده است.
حدود ۶۱ هزار شهاب‌سنگ روی زمین پیدا شده است که گمان می‌رود حدود ۲۰۰ عدد آن‌ها از مریخ فرو افتاده باشند. این شهاب‌سنگ‌ها احتمالاً طی برخورد‌های مربوط به تاریخ اخیرتر مریخ، فروافتاده‌اند.
دانشمندان در این سنگ‌ها عناصری مثل تنگستن و پلاتین پیدا کردند که معمولاً همراه با آهن هستند. چنین عناصری در زمان شکل‌گیری سیاره مریخ، معمولاً از بخش گوشته به سوی پوسته و هسته مرکزی آن رهسپار می‌شدند.
کشف این عناصر در شهاب‌سنگ‌های فروافتاده از مریخ، نشان‌گر آن است که بعد از شکل‌گیری هسته‌اش، مورد اثبات خرده‌سیاره‌ها قرار داشته است. «خرده سیاره» به اجرام کوچکی گفته می‌شود که آن قدر بزرگ نیستند که بتوان آن‌ها را سیاره نامید.
دانشمندان با بررسی ایزوتوپ‌های این عناصر خاص، می‌توانند مشخص کنند که شکل‌گیری مریخ در چه زمانی رخ داده است.
دکتر سیمون مارچی از موسسه تحقیقاتی ساوت‌وست و نویسنده اصلی این مقاله جدید، می‌گوید: «می‌دانیم که مریخ عناصری مثل طلا و پلاتین را طی برخورد‌های بزرگ اولیه دریافت کرد، و برای بررسی این فرایند، به شبیه‌سازی اثرات آب‌پویایی‌شناختی ذرات هموار دست زدیم.»
«طبق مدلی که ساختیم، گوشته همگن مریخ که شبیه کیکی از جنس مرمر بود، بر اثر برخورد‌های اولیه شکل گرفت. این نتایج بیانگر آن بود که شاید کم‌شمار بودن شهاب‌سنگ‌های تحت بررسی، سبب شده باشد که دیدگاه حاکم در مورد پیدایش مریخ شکل بگیرد.
قطعاتی از مریخ که روی زمین فروافتاده‌اند، احتمالاً از جا‌های نسبتاً کم‌شماری از این سیاره سرخ هستند. محققان اکنون امیدوارند که در ماموریت‌های اکتشافی آینده به مریخ، بتوانند قطعاتی از این سیاره بردارند و به زمین برگردانند و با استفاده از آن‌ها، به شناخت بهتری از عناصر سازنده صخره‌های مریخی، و نیز به جزییات بیش‌تری از چگونگی پیدایش آن دست یابند.
مارچی می‌گوید: «برای شناخت کامل مریخ، باید نقش ابتدایی‌ترین و پرانرژی‌ترین برخورد‌ها در تکوین و ترکیب‌بندی آن را بفهمیم.»
دشوار بتوان فهمید که مریخ چگونه پدید آمده است و پیدایش آن تا چه اندازه متأثر از برخورد‌های انجام گرفته در منظومه شمسی اولیه بوده است، زیرا در گذر میلیارد‌ها سالی که سپری شده است، شواهد موجود روی سطح آن از بین رفته است.
اما محققان فکر می‌کنند توانسته‌اند با بررسی سنگ‌هایی که از مریخ به کره زمین فروافتاده‌اند، مقداری از داستان تاریخ اولیه این سیاره دوردست را دریابند.
طبق این روایت، پیدایش این سیاره طولانی‌تر از آنی است که در گذشته گمان می‌رفت و در اوایل شکل‌گیری، مورد اصابت پیش‌سیاره‌های کوچک قرار داشته است.
محققان پیش از این عناصر موجود در شهاب‌سنگ‌های فرو افتاده از مریخ را بررسی کرده‌اند و نتیجه گرفته بودند که مریخ پس از ۲تا ۴ میلیارد سال اول موجودیت منظومه شمسی، به سرعت شکل گرفته است. اما طبق این بررسی جدید، مریخ طی آن دوره آغازین از تاریخ، بر اثر برخورد‌ها درهم شکسته بود و شکل‌گیری کروی آن ۲۰ میلیون سال طول کشیده است.
حدود ۶۱ هزار شهاب‌سنگ روی زمین پیدا شده است که گمان می‌رود حدود ۲۰۰ عدد آن‌ها از مریخ فرو افتاده باشند. این شهاب‌سنگ‌ها احتمالاً طی برخورد‌های مربوط به تاریخ اخیرتر مریخ، فروافتاده‌اند.
دانشمندان در این سنگ‌ها عناصری مثل تنگستن و پلاتین پیدا کردند که معمولاً همراه با آهن هستند. چنین عناصری در زمان شکل‌گیری سیاره مریخ، معمولاً از بخش گوشته به سوی پوسته و هسته مرکزی آن رهسپار می‌شدند.
کشف این عناصر در شهاب‌سنگ‌های فروافتاده از مریخ، نشان‌گر آن است که بعد از شکل‌گیری هسته‌اش، مورد اثبات خرده‌سیاره‌ها قرار داشته است. «خرده سیاره» به اجرام کوچکی گفته می‌شود که آن قدر بزرگ نیستند که بتوان آن‌ها را سیاره نامید.
دانشمندان با بررسی ایزوتوپ‌های این عناصر خاص، می‌توانند مشخص کنند که شکل‌گیری مریخ در چه زمانی رخ داده است.
دکتر سیمون مارچی از موسسه تحقیقاتی ساوت‌وست و نویسنده اصلی این مقاله جدید، می‌گوید: «می‌دانیم که مریخ عناصری مثل طلا و پلاتین را طی برخورد‌های بزرگ اولیه دریافت کرد، و برای بررسی این فرایند، به شبیه‌سازی اثرات آب‌پویایی‌شناختی ذرات هموار دست زدیم.»
«طبق مدلی که ساختیم، گوشته همگن مریخ که شبیه کیکی از جنس مرمر بود، بر اثر برخورد‌های اولیه شکل گرفت. این نتایج بیانگر آن بود که شاید کم‌شمار بودن شهاب‌سنگ‌های تحت بررسی، سبب شده باشد که دیدگاه حاکم در مورد پیدایش مریخ شکل بگیرد.
قطعاتی از مریخ که روی زمین فروافتاده‌اند، احتمالاً از جا‌های نسبتاً کم‌شماری از این سیاره سرخ هستند. محققان اکنون امیدوارند که در ماموریت‌های اکتشافی آینده به مریخ، بتوانند قطعاتی از این سیاره بردارند و به زمین برگردانند و با استفاده از آن‌ها، به شناخت بهتری از عناصر سازنده صخره‌های مریخی، و نیز به جزییات بیش‌تری از چگونگی پیدایش آن دست یابند.
مارچی می‌گوید: «برای شناخت کامل مریخ، باید نقش ابتدایی‌ترین و پرانرژی‌ترین برخورد‌ها در تکوین و ترکیب‌بندی آن را بفهمیم.»
منبع: ایندیپندنت
۰
