آدم برفی فضایی
اروکوت، دورترین، بدوی‌ترین و دست نخورده‌ترین جِرم فضایی است که تاکنون مورد ردیابی یک سفینه قرار گرفته است، و می‌دانیم که داستانی منحصر به‌فرد برای گفتن دارد.
کد خبر :
۷۷۰۷۴
بازدید :
۱۰۷۱۷
«اَروکوُت»، توده مادون قرمز و یخ‌زده گاز متان بیش از ۶.۵ میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد
«اروکوت»، یکی از دورترین اجرام فضایی که تاکنون توسط سفینه‌ها دیده شده است، به درک نحوه ایجاد سیارات کمک می‌کند. «اَروکوُت»، توده مادون قرمز و یخ‌زده گاز متان که بیش از ۶.۵ میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد، شکل خاص یک آدم برفی را دارد.
اما تصاویر مخابره شده توسط سفینه «نیو هُورایزنِ» که سال گذشته از ۳۵ کیلومتری این جسم گرفته شده است، نشان می‌دهد که «آدم برفی فضایی» حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش، با پیوستن دو جرم مختلف فضایی ایجاد شده است.
به گفته تحلیلگران سازمان فضانوردی آمریکا، ناسا، این دو بخش که از ابر اجرام منجمد توده اولیه خورشید تشکیل شده بودند، ابتدا با سرعت کم در مدار یکدیگر قرار گرفته‌اند و سپس به آرامی با یکدیگر ادغام شده‌اند.
ویلیام مک کینِن، یکی از تحلیلگران تیم «نیو هورایزن» در دانشگاه سن لوئیس واشنگتن، می‌گوید: «همان طور که فسیل‌ها چگونگی تکامل کره زمین را به ما نشان می‌دهند، سیارات هم به ما نشان می‌دهند که فضا چطور شکل گرفته است.»
«اَروکوت نه به خاطر یک برخورد شدید، بلکه در نتیجه یک رقص ظریف شکل گرفته است که در جریان آن، اجزای آن‌ها پیش از پیوند، به آرامی در مدار یکدیگر حرکت می‌کرده‌اند.» نتایج تحقیقات تیم ناسا، روز پنجشنبه در کنفرانس سالیانه انجمن آمریکایی علوم پیشرفته، و نیز در سه گزارش جداگانه در نشریه «سایِنس» مطرح شده است.
آلن استرن، عضو انستیتوی پژوهشی جنوب غربی در بولدر کلرادو، گفت: «اروکوت، دورترین، بدوی‌ترین و دست نخورده‌ترین جِرم فضایی است که تاکنون مورد ردیابی یک سفینه قرار گرفته است، و می‌دانیم که داستانی منحصر به‌فرد برای گفتن دارد.»
«(اروکوت) به ما می‌گوید که چگونه سیارات شکل گرفتند. به اعتقاد ما، نتایج این پژوهش پیشرفتی مهم در جهت درک کلی چگونگی شکل گرفتن اجرام و سیارات است.»
سفینه «نیو هورایزن»، از روز اول ژانویه سال ۲۰۱۹ که از «اروکوت» عکس گرفت، ۵۰۵ میلیون کیلومتر دیگر نیز در فضا پیش رفته است. اروکوت در زبان اقوام سرخپوست «پوهاتان» آمریکا، به معنای آسمان است.
با گذر «نیو هورایزن» از میان کمربند کویپر (مدار اجرام دنباله‌دار در سامانه خورشیدی)، اکنون تیم پژوهشی ناسا در انتظار اطلاعات بیشتر در مورد اجرام دیگری برای تحلیل و مطالعه است. دیوید جوئیت، پژوهشگر در دانشگاه کالیفرنیا، می‌گوید: «برای ماموریت‌های آینده، باید به داخل کمربند کویپر سفینه‌هایی بفرستیم که در همانجا بمانند.»
او افزود: «به این ترتیب، خواهیم توانست این اجرام جالب را با جزئیات چشمگیر زمین‌شناختی و ژئوفیزیکی مورد مطالعه قرار دهیم.»
منبع: ایندیپندنت
۰
