پریرخ دادستان؛ مادر روانشناسی رشد
۲۶ ساله بود که پایاننامه دکتری خود را به سرپرستی روانشناس بلندآوازه ژان پیاژه نوشت. او در این پژوهش پی برد که تجربهها و آموختههای ما در دریافتمان از فضاها، مکانها و بُعدها تأثیر مستقیم دارند.
کد خبر :
۷۸۲۶۱
بازدید :
۷۱۱۳
اول فروردین ۱۳۱۲؛ ۸۷ سال پیش در چنین روزی پریرخ دادستان در تهران زاده شد. میگفت: «همیشه با آمیزهای از عشق مادرانه و هنر آموزگاری و باور به آموزشِ اندیشیدن به جای اندیشهها، زیستهام.»
پدرش کارمند بلندپایه دولت بود و از ذوق و استعداد دخترش به آموزش پشتیبانی بسیار کرد. چهار ساله بود که به دبستان رفت و ۱۵ ساله بود که دیپلم علوم تجربی و یک سال پس از آن دیپلم ادبی گرفت.
۱۶ ساله بود که جوانترین و نخستین دانشجوی دختر اعزامی به خارج بود. ۲۶ ساله بود که پایاننامه دکتری خود را به سرپرستی روانشناس بلندآوازه ژان پیاژه نوشت. او در این پژوهش پی برد که تجربهها و آموختههای ما در دریافتمان از فضاها، مکانها و بُعدها تأثیر مستقیم دارند.
با اینکه استادش به هیچ رو نمیخواست این دستیار کارآمد و ورزیده را از دست بدهد، اما او به ایران بازگشت، ولی پیشنهاد وزارت آموزش و پرورش را نپذیرفت و آموزگار کلاس اول شد و دو سال سرپرستی نخستین مرکز هدایت حرفهای دانشجویان دانشگاه پلیتکنیک تهران را به عهده گرفت.
۴۲ ساله بود که به گروه روانشناسی دانشگاه تهران پیوست و ۴۷ ساله بود که دانشیار این رشته در دانشگاه تهران شد و پنج سال پس از آن سرپرستی گروه روانشناسی این دانشگاه را پذیرفت و سرانجام در ۵۳ سالگی به درجه استادی تمام رسید.
۵۹ ساله بود که پس از تدریس بیش از ۱۷ واحد درسی در هر ترم و تألیف ۱۵ کتاب و ۵۰ مقاله اثرگذار در رشته خود، بازنشسته اجباری شد.
او پس از این حکم اجباری، چند پژوهشکده علوم انسانی را سرپرستی کرد و "فصلنامه روانشناسان ایرانی" را بنیان نهاد و برای نوشتن آثارش در زمینه روانشناسی پویشی و بالینی، مقام نخست را به خاطر تألیف کتاب در این زمینه در ایران به دست آورد.
رشد و شناسایی این دو شاخه روانشناسی وامدار تلاشهای پیوسته او در آموزش آنها به دانشجویان بوده است.
او واژهنامههایی برای روانشناسی تألیف و برابرهای دقیق فارسی برای واژگان لاتین روانشناسی پیشنهاد و دو واژهنامه در این زمینه منتشر کرد.
پریرخ دادستان در ۷۵ سالگی در تهران درگذشت.
پدرش کارمند بلندپایه دولت بود و از ذوق و استعداد دخترش به آموزش پشتیبانی بسیار کرد. چهار ساله بود که به دبستان رفت و ۱۵ ساله بود که دیپلم علوم تجربی و یک سال پس از آن دیپلم ادبی گرفت.
۱۶ ساله بود که جوانترین و نخستین دانشجوی دختر اعزامی به خارج بود. ۲۶ ساله بود که پایاننامه دکتری خود را به سرپرستی روانشناس بلندآوازه ژان پیاژه نوشت. او در این پژوهش پی برد که تجربهها و آموختههای ما در دریافتمان از فضاها، مکانها و بُعدها تأثیر مستقیم دارند.
با اینکه استادش به هیچ رو نمیخواست این دستیار کارآمد و ورزیده را از دست بدهد، اما او به ایران بازگشت، ولی پیشنهاد وزارت آموزش و پرورش را نپذیرفت و آموزگار کلاس اول شد و دو سال سرپرستی نخستین مرکز هدایت حرفهای دانشجویان دانشگاه پلیتکنیک تهران را به عهده گرفت.
۴۲ ساله بود که به گروه روانشناسی دانشگاه تهران پیوست و ۴۷ ساله بود که دانشیار این رشته در دانشگاه تهران شد و پنج سال پس از آن سرپرستی گروه روانشناسی این دانشگاه را پذیرفت و سرانجام در ۵۳ سالگی به درجه استادی تمام رسید.
۵۹ ساله بود که پس از تدریس بیش از ۱۷ واحد درسی در هر ترم و تألیف ۱۵ کتاب و ۵۰ مقاله اثرگذار در رشته خود، بازنشسته اجباری شد.
او پس از این حکم اجباری، چند پژوهشکده علوم انسانی را سرپرستی کرد و "فصلنامه روانشناسان ایرانی" را بنیان نهاد و برای نوشتن آثارش در زمینه روانشناسی پویشی و بالینی، مقام نخست را به خاطر تألیف کتاب در این زمینه در ایران به دست آورد.
رشد و شناسایی این دو شاخه روانشناسی وامدار تلاشهای پیوسته او در آموزش آنها به دانشجویان بوده است.
او واژهنامههایی برای روانشناسی تألیف و برابرهای دقیق فارسی برای واژگان لاتین روانشناسی پیشنهاد و دو واژهنامه در این زمینه منتشر کرد.
پریرخ دادستان در ۷۵ سالگی در تهران درگذشت.
منبع: دویچه وله
۰