چرا بهترین داور آسیا مهاجرت کرد؟

مهاجرت ورزشکاران، شاید مهم‌ترین اتفاق در سال ۱۳۹۸ بود. خیلی از قهرمان‌های ایرانی در این سال به دلایل مختلف مهاجرت کردند تا ادامه عمر ورزشی خود را در کشوری دیگر بگذرانند. سعید ملایی، کیمیا علیزاده و مهدی خدابخشی تنها چند تن از ورزشکارانی هستند که تغییر تابعیت داده‌اند. در این میان، اما نام علیرضا فغانی داور بین‌المللی فوتبال هم دیده می‌شود.

موفقیت چشمگیر فغانی در جام جهانی
بی‌شک علیرضا فغانی مهم‌ترین داور فوتبال ایران است. بعد از حضور فغانی در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، خیلی از کارشناسان داوری عقیده داشتند فغانی می‌تواند در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه قضاوت کند. اتفاقی که رخ داد و او به اتفاق تیم داوری خود راهی روسیه شد. فغانی در اولین قضاوتش در جام جهانی داور دیدار آلمان و مکزیک شد.

دیداری حساس که یک طرف آن مدافع عنوان قهرمانی حضور داشت و طرف دیگر آن هم مکزیکی بود که به داشتن فوتبالی قدرتی شهره است. فغانی، اما در این بازی به قدری موفق ظاهر شد که توانست بالاترین نمره را از کارشناسان داوری دریافت کند و به تنهایی در صدر جدول داوران جام جهانی بنشیند.

فغانی در ادامه این رقابت‌ها هم داوری‌های خیره‌کننده‌ای از خود به نمایش گذاشت و در آخر دیدار رده‌بندی جام جهانی را قضاوت کرد.

ناراحتی فغانی از مدیران فوتبال ایران
درست بعد از جام جهانی روسیه بود که مشکلات فغانی با فدراسیون فوتبال آشکار شد. او به شدت از مدیران فوتبال ناراحت بود و دلیل این ناراحتی هم شیوه قدردانی آن‌ها از تیم داوری ایران در جام جهانی بود. او معتقد بود کاری که تیم داوری ایران در جام جهانی روسیه انجام داد بسیار مهم‌تر از کاری بود که تیم ملی فوتبال ایران کرد.

اما پاداشی که فدراسیون فوتبال به تیم داوری داد هیچ تناسبی با موفقیت آن‌ها نداشت. او این کار فدراسیون را نوعی توهین به جامعه داوری فوتبال ایران قلمداد کرد و از پذیرش این پاداش سر باز زد.

مهاجرت فغانی به استرالیا
فغانی در ایران منتقدان زیادی داشت و بعد از هر دیداری که قضاوت می‌کرد با موجی از حملات مواجه می‌شد. او با کوچک‌ترین اشتباهی در زمین مورد شماتت بازیکنان و مربیان قرار می‌گرفت و هر روز شرایط برایش سخت‌تر می‌شد.

شاید از همین رو بودد که فغانی به صرافت مهاجرت افتاد. داود رفعتی، رئیس سابق کمیته داوران فوتبال ایران، بعد از مهاجرت فغانی از ایران گفت: «متاسفانه برای این داور بزرگ جهان ارزش قائل نبودیم، خیلی‌ها به او فحاشی کردند. به خانواده او بی‌حرمتی کردند.

شخصیت او را در نوع قضاوت مسابقات که به او سپردند حفظ نکردند. همه این مسائل دست به دست هم داد تا به همین راحتی بهترین داور جهان را از دست بدهیم.»

فغانی شهریور گذشته تهران را به مقصد استرالیا ترک کرد تا برای همیشه در این کشور زندگی کند. اتفاقی که حواشی زیادی هم در پی داشت.

مشکلات فغانی بعد از مهاجرت
فغانی بعد از مهاجرت از ایران هدف انتقاد‌هایی قرار گرفت. خیلی‌ها اعتقاد داشتند فغانی و امثال او در ایران و با پول مردم ایران پرورش پیدا کرده‌اند و نباید به این راحتی از ایران مهاجرت کنند. او درباره این صحبت‌هایی که در برخی از رسانه‌ها مطرح شده بود اظهار کرد: «خیلی از آقازاده‌ها، خیلی از فرزندان این مردم عزیز خارج از کشور هستند.

من که آدم کوچکی هستم. اگر بد است، چرا آن‌ها می‌روند و اگر اینجا شرایط خوب است، چرا می‌روند؟ حرف و حدیث شد که برای من در این کشور هزینه شده است و من حالا دارم از ایران می‌روم. من اعتقاد دارم هر برنامه و هزینه‌ای صورت گرفته، برای جمع داوران بوده و من به صورت خاص دیده نشده‌ام.

خیلی‌ها به خاطر تست بدنی و خیلی‌ها به دلایل دیگر کنار رفته‌اند و آن دیگر به خودشان بستگی دارد. برای همه پیشکسوتان احترام قائل هستم. خدا رحمت کند، مرحوم حکمت شعار را؛ یک روز جلوی آبخوری شیرودی به من گفت، آن‌قدر در زمینه‌های مختلف خودت را قوی کن که نتوانند به تو ایراد بگیرند. این جمله همیشه آویزه گوش من بوده است. زبان انگلیسی، آمادگی جسمانی و دیگر موضوعات را سعی کردم قوی کنم.

شانس هم به من رو کرد. من هم تلاش کردم از این شانس استفاده کنم و جواب اعتماد مسئولان خودمان، فیفا و آسیا را بدهم. هر هزینه‌ای برای من شده، به همان اندازه من دینم را به این کشور و داوری‌اش ادا کرده‌ام.»

حقوق فغانی در استرالیا
فغانی حالا در لیگ فوتبال استرالیا قضاوت می‌کند و در کنار شاون اوانز، کریس بث و الکس کینگ داور تمام‌وقت لیگ استرالیاست. او ماهانه رقمی نزدیک به ۲۰ هزار دلار استرالیا حقوق ثابت دریافت می‌کند و برای قضاوت هر مسابقه در لیگ هم دستمزدی ۲ هزار دلاری خواهد داشت. ارزش ریالی قضاوت یک یا ۲ مسابقه در استرالیا برای فغانی به اندازه کل پولی است که در طول یک فصل داوری در فوتبال ایران به دست می‌آورد.

مهاجرت ورزشکاران بی‌شک ضربه سنگینی به ورزش ایران زده است، اما دلیل این اتفاق را نباید در جایی جز بخش مدیریت ورزش جست‌وجو کرد. مدیرانی که بدون توجه به شرایط ورزشکاران تنها به دنبال مصادره موفقیت آن‌ها هستند.

آن‌ها بعد از چند روز استفاده تبلیغاتی از موفقیت ورزشکارانی، چون عیلزاده، خدابخش و فغانی، آن‌ها را به حال خودشان رها می‌کنند؛ چنین است که ورزشکاران سرخورده می‌شوند، کمااینکه با ادامه این روش مدیریتی باید شاهد مهاجرت دیگر نخبگان ورزش ایران هم باشیم.

منبع: اعتمادآنلاین