تصمیماتی که مثل "تی ان تی" است
امثال سحر قریشی که چهره‌های شناخته شده جامعه هستند و در شبکه‌های اجتماعی می‌تازند باید کار‌ها و اعمال و رفتارشان با کمترین درصد اشتباه همراه باشد.
کد خبر :
۷۹۶۱۴
بازدید :
۶۱۳۶
اولین بار که کلیپ سحر قریشی و دوستانش و آن پاکبان عزیز و شریف را دیدم تقریبا به صورت کامل عکس العمل‌های افراد مختلف در نکوهش حرکت قریشی را پیش بینی کردم.
این کار من البته شق القمر نبود، زیرا در جامعه احساسی و پریشان ما چنین برخورد‌هایی اگر نباشد خود جای تعجب دارد.
این برخورد‌های احساسی هم آدم عادی و مسوول نمی‌شناسد. هنرمند و سلبریتی و کاربران واقعی و فیک اینستا و توییتر هم نمی‌شناسد شامل حال همه است.
از جناب استاد پرویز پرستویی که حکم بوسیدن پای آن پاکبان توسط سحر قریشی را صادر کرد تا عضو محترم شورای شهر تهران که بحث شکایت و دادگاه را پیش کشید و البته سام درخشانی که همکارش را «هنربند» خطاب کرد و... همه در این دایره قرار می‌گیرند.
از کاربران همیشه صاحب نظر فضای مجازی هم که احکام مختلفی صادر کردند متاسفانه جز این کاری که کردندآیا انتظاری می‌رفت؟
کافی است سری به صفحه سحر قریشی بزنید و نگاهی به کامنت‌های بوق دار ملت داشته باشید، اوضاع و احوال دستتان می‌آید.
خب، عرض کردم وقتی سرشناسان جامعه آن گونه جبهه گیری می‌کنند و حکم می‌کنند و با الفاضی توهین آمیز همکارشان را خطاب می‌کنند واقعا از دیگران چه انتظاری است؟
انگار که تا واقعه‌ای اتفاق افتاد مسابقه‌ای نفس گیر آغاز می‌شود از محکوم کردن فرد یا افراد بدون در نظر گرفتن شرایط قضاوت و دادن فرصت دفاع به کسی که از او انتقاد می‌شود.
قصد شرح اتفاق روی داده را ندارم که تا حالا لابد فقط خواجه حافظ شیرازی همشهری خودمان از این ماجرا بی خبر باشد.
معتقدم بهترین، روان شناسانه‌ترین و معقول‌ترین موضع گیری در این ماجرا مربوط به شهردار منطقه یک است.
او که در همان پارک نیاوران سراغ پاکبان مورد نظرمان رفت. مقام پاکبان عزیز را پاس داشت. از او دلجویی کرد. او، اما نکته‌ای گفت که خیلی به دلم نشست آنجا که خطاب به پاکبان شریف گفت: «شاید برخورد آن شهروند عزیز ما، یک عکس العمل هیجانی و ناشی از کار خوب شما بوده که به خاطر رعایت فاصله اجتماعی برای کرونا با او عکس نگرفتید».
آقای شهردار منطقه یک خیلی روانشناسانه با پاکبان عزیز حرف زد. حرمت پاکبان را نگه داشت او نامی از سحر قریشی نبرد و قضاوتش نکرد و انسان را جایزالخطا دانست.
برخورد سحر قریشی با پاکبان محترم صحیح نبود. شکی نیست. اما برخورد یک جانبه و توهین آمیز با سحر قریشی هم شایسته نبود و نیست.
سحر قریشی نیازی به دفاع من ندارد. او طرفداران خاص خودش را دارد همانگونه که حتما مخالفان سرسختی هم دارد.
بنده هم این جا قصد دفاع از سحر قریشی را ندارم. اتفاقا امثال سحر قریشی که چهره‌های شناخته شده جامعه هستند و در شبکه‌های اجتماعی می‌تازند باید کار‌ها و اعمال و رفتارشان با کمترین درصد اشتباه همراه باشد.
حرف من همان است که اول مطلب عرض کردم. جامعه احساسی ما و تصمیماتی که مثل «تی ان تی» است. تا فتیله اش روشن می‌شود سریعا گُر می‌گیرد و منفجر می‌شود و تا شعاعی قابل توجه همه چیز را خراب می‌کند.
جامعه ما باید از این حالت خارج شود. ما باید از این مدار خارج شویم...
این کار من البته شق القمر نبود، زیرا در جامعه احساسی و پریشان ما چنین برخورد‌هایی اگر نباشد خود جای تعجب دارد.
این برخورد‌های احساسی هم آدم عادی و مسوول نمی‌شناسد. هنرمند و سلبریتی و کاربران واقعی و فیک اینستا و توییتر هم نمی‌شناسد شامل حال همه است.
از جناب استاد پرویز پرستویی که حکم بوسیدن پای آن پاکبان توسط سحر قریشی را صادر کرد تا عضو محترم شورای شهر تهران که بحث شکایت و دادگاه را پیش کشید و البته سام درخشانی که همکارش را «هنربند» خطاب کرد و... همه در این دایره قرار می‌گیرند.
از کاربران همیشه صاحب نظر فضای مجازی هم که احکام مختلفی صادر کردند متاسفانه جز این کاری که کردندآیا انتظاری می‌رفت؟
کافی است سری به صفحه سحر قریشی بزنید و نگاهی به کامنت‌های بوق دار ملت داشته باشید، اوضاع و احوال دستتان می‌آید.
خب، عرض کردم وقتی سرشناسان جامعه آن گونه جبهه گیری می‌کنند و حکم می‌کنند و با الفاضی توهین آمیز همکارشان را خطاب می‌کنند واقعا از دیگران چه انتظاری است؟
انگار که تا واقعه‌ای اتفاق افتاد مسابقه‌ای نفس گیر آغاز می‌شود از محکوم کردن فرد یا افراد بدون در نظر گرفتن شرایط قضاوت و دادن فرصت دفاع به کسی که از او انتقاد می‌شود.
قصد شرح اتفاق روی داده را ندارم که تا حالا لابد فقط خواجه حافظ شیرازی همشهری خودمان از این ماجرا بی خبر باشد.
معتقدم بهترین، روان شناسانه‌ترین و معقول‌ترین موضع گیری در این ماجرا مربوط به شهردار منطقه یک است.
او که در همان پارک نیاوران سراغ پاکبان مورد نظرمان رفت. مقام پاکبان عزیز را پاس داشت. از او دلجویی کرد. او، اما نکته‌ای گفت که خیلی به دلم نشست آنجا که خطاب به پاکبان شریف گفت: «شاید برخورد آن شهروند عزیز ما، یک عکس العمل هیجانی و ناشی از کار خوب شما بوده که به خاطر رعایت فاصله اجتماعی برای کرونا با او عکس نگرفتید».
آقای شهردار منطقه یک خیلی روانشناسانه با پاکبان عزیز حرف زد. حرمت پاکبان را نگه داشت او نامی از سحر قریشی نبرد و قضاوتش نکرد و انسان را جایزالخطا دانست.
برخورد سحر قریشی با پاکبان محترم صحیح نبود. شکی نیست. اما برخورد یک جانبه و توهین آمیز با سحر قریشی هم شایسته نبود و نیست.
سحر قریشی نیازی به دفاع من ندارد. او طرفداران خاص خودش را دارد همانگونه که حتما مخالفان سرسختی هم دارد.
بنده هم این جا قصد دفاع از سحر قریشی را ندارم. اتفاقا امثال سحر قریشی که چهره‌های شناخته شده جامعه هستند و در شبکه‌های اجتماعی می‌تازند باید کار‌ها و اعمال و رفتارشان با کمترین درصد اشتباه همراه باشد.
حرف من همان است که اول مطلب عرض کردم. جامعه احساسی ما و تصمیماتی که مثل «تی ان تی» است. تا فتیله اش روشن می‌شود سریعا گُر می‌گیرد و منفجر می‌شود و تا شعاعی قابل توجه همه چیز را خراب می‌کند.
جامعه ما باید از این حالت خارج شود. ما باید از این مدار خارج شویم...
۰
