اتاق ۴۲۰ هتل؛ چرا هتل‌ها اتاق ۴۲۰ ندارند؟

فرادید | عدد ۴۲۰ یک سمبل جهانی برای استفاده ماده مخدر حشیش است، و به همین دلیل است که همه صاحبان هتل سعی دارند تا با حذف این عدد از اتاق‌های هتل خود، و یا تبدیل این عدد به عدد ۱+۴۱۹ از استفاده این ماده مخدر در هتل شان ممانعت کنند. در بعضی هتل‌ها هم که این عدد وجود دارد در زیر شماره ۴۲۰ علامت ممنوعیت استفاده از مواد مخدر نصب شده است، اما با این همه خیلی از هتل‌ها ترجیح شان این بوده که کلا اتاقی با این شماره یا اتاق ۴۲۰ در هتل شان وجود نداشته باشند.

اما پیدایش این باور از چه زمانی بود و چه اتفاقی باعث شد که این عدد به این روز بیفتد؟ اولین بار دانشجویان کالیفرنیایی در دهۀ ۱۹۷۰ ساعت ۴:۲۰ دقیقه برای جمع شدن دور مجسمه لویی پاستور و استفاده از ماده مخدر حشیش بین خودشان قرار گذاشتند و این ساعت و این روز را تعیین کردند و عبارت لویی ۴۲۰ را به عنوان کلمه رمز خود انتخاب کردند تا اینکه ۴۲۰ در کشور‌های غربی به نشانه بین المللی این قبیل معتادان مبدل شد. پس اگر بعد از این به هتلی رفتید و موقع رزرو هتل‌های بین المللی و خارجی دیدید اتاق شماره ۴۲۰ ندارند تعجب نکنید و یا از دیدن ترتیب شماره اتاق هتل‌ها به شکل ۴۰۰ تا۴۱۹ و ۴۲۱ تا…. گیج نشوید؛ و حالا کمی درباره راز بعضی اعداد می‌گوییم.

شما بار‌ها شنیده اید که در باور عامه عدد ۷ مساوی با خوش اقبالی و شانس است عدد ۱۳ این‌گونه مورد بی توجهی قرار گرفته و حتی آپارتمان‌ها طبقه شماره سیزده ندارند و همه از این عدد وحشت دارند؟ در تمدن‌های باستانی هم بعضی اعداد به عنوان عددی مهم و معروف بودند در زمان فیثاغورث عدد ۵ عدد کاملی شناخته شده بود و در دوران ارسطو این عدد، نشانه عنصر اثیر بود، در آیین‌ها و باور‌های کهن ژاپن و چین عدد ۵ به عنوان نماد مهم در فرهنگ و تهذیب نفس به حساب می‌آمد. اما عدد ۲۳ در رشته‌های ورزشی مختلف معروف‌ترین و پرطرفدارترین عدد است. عدد ۲۳ بوسیله مایکل جردن بسکتبالیست آمریکایی استفاده می‌شد. عدد ۲۳ سال‌ها بعد بوسیله جیمز لبرون که دو بار به عنوان با ارزش‌ترین بازیکن شناخته شد و همچنین ستاره مشهور فوتبال جهان دیوید بکهام استفاده شد.

با تبدیل شدن ۴۲۰ به یک نماد برای جامعه مصرف کنندگان مواد مخدر، کابوس دیگری برای هتل‌ها رقم خورد. این افراد همیشه و حتی در مکان‌هایی که استعمال سیگار هم در آن‌ها ممنوع است، دست به این کار زده و شروع به سرقت نشان‌های اتاق‌ها می‌کردند. مثلا هتلی در کلرادو بار‌ها شاهد این بود که عدد ۴۲۰ روی اتاق به سرقت رفته است. به همین دلیل صاحبان هتل ترجیح دادند عدد ۴۲۰ را روی درب اتاق حک کنند!

البته هتل‌ها واکنش‌های متفاوتی نسبت به این موضوع داشتند. برای مثال برخی هتل‌ها از شیوه‌های خلاقانه‌ای مانند عدد ۱+۴۱۹ به جای ۴۲۰ استفاده کردند. بعضی دیگر از هتل‌ها نیز به کل این عدد را از لیست شماره‌های خود حذف کردند. در نهایت نیز هتل‌ها یک هدف داشتند: آن‌ها دوست نداشتند که هتلشان به جایی برای استعمال مواد مخدر بدل شود.

همانطور که گفتیم داستان ممنوعیت اعداد از عدد ۱۳ شروع شده است. هتل‌هایی هستند که اتاق شماره ۱۳، طبقه سیزدهم یا حتی دکمه ۱۳ در آسانسور ندارند. در حقیقت هتل‌ها چاره‌ای جز این کار نداشتند. چون مسافرانی بودند که ترس آن‌ها از نحس بودن عدد ۱۳ چیزی بیشتر از یک ترس عادی بود. برای این گروه از مهمانان هتل ها، نوعی فوبیا از عدد ۱۳ شکل گرفته بود و به هیچ وجه حاضر نبودند با این عدد مواجه شوند!
شاید جالب باشد بدانید که ریشه این باور هم به یکی از اولین متون بشری یعنی لوح حمورابی برمی گردد. برخی بر این باور هستند که نویسندگان این لوح، قانون سیزدهم را از لیست جا انداخته اند. در حالی که بعضی می‌گویند در این لوح اصلا عددی وجود نداشته است. اما نحسی عدد ۱۳ تا حد زیادی هم ریشه مذهبی دارد. برای مثال در اسطوره‌های مردم اسکاندیناوی، لوکی خدای سیزدهم بوده است.

اما دردسر هتل‌ها فقط به این اعداد خلاصه نمی‌شود. برخی هتل‌ها هم به خاطر مشتریان خود مجبورند از نصب آینه روی دیوار‌ها خوددای کرده یا حداقل آینه‌ها را رو به تختخواب هتل قرار ندهند. یک باور دیگر که در فرهنگ‌های زیادی وجود دارد، این است: مهمانان تنهایی که اتاق دوتخته را رزرو می‌کنند، باید مطمئن شوند که تخت خالی کنارشان پر شده است. مهم نیست چطور. حتی با چمدان یا بالش‌های اضافی یا هر چیز دیگر!
علیرغم تلاش جدی بعضی هتل‌ها برای حذف این عدد پردردسر، برخی هتل‌ها در کشور‌های مختلف جهان مسیر متفاوتی را در پیش گرفته اند. این هتل‌ها نه تنها اتاق ۴۲۰ دارند، بلکه حتی میزبان خوبی برای آن‌هایی هستند که به دنبال استعمال حشیش یا ماری جوانا هستند. البته این نکته مهم را هم باید اضافه کرد که این موضوع در مورد هتل‌های ایران صادق نیست.