(بشنوید) شوالیه آواز ایران با «رقصانه» آمد
شوالیه‌ی آواز ایران این روزها آلبوم جدیدی منتشر کرده است. اثری با نام «رقصانه» با آهنگسازی «حسین پرنیا». «شهرام ناظری» این اثر را برای شاعر محبوبش – مولانا- خوانده است، به مناسبت بزرگداشت سال مولانا و به همین خاطر هم هست که او در تمام قطعات این اثر از اشعار او بهره برده است.
کد خبر :
۸۲۶۶
بازدید :
۲۴۶۱
شوالیه‌ی آواز ایران این روزها آلبوم جدیدی منتشر کرده است. اثری با نام «رقصانه» با آهنگسازی «حسین پرنیا». «شهرام ناظری» این اثر را برای شاعر محبوبش - مولانا- خوانده است، به مناسبت بزرگداشت سال مولانا و به همین خاطر هم هست که او در تمام قطعات این اثر از اشعار او بهره برده است.رابطه‌ی استاد ناظری با مولانا، رابطه‌ای عمیق است و البته عجیب. خودش می‌گوید، مولانا نقش شگرفی در دگرگونی و احساسات و خلاقیتش ایفا کرده است.
«رقصانه» مجموعه‌ای از آثار از تصنیف تا چهارمضراب و آواز است که در فضای موسیقی سنتی ایرانی ساخته و به مناسبت تولد مولانا و روی اشعار این شاعر نامی منتشر شده است، در این مجموعه نگرشی روایتی بر اشعار مولانا همراه با فضایی رقص و سماع‌گونه چه بر قطعات آوازی و چه بر تصانیف حاکم است.
همچنین فضای دستگاهی «رقصانه» فضایی مرکب است که از همایون آغاز می‌شود و سیری روایتی در دیگر دستگاه‌ها همچون چهارگاه، بیات اصفهان و غیره می‌اید.
در «رقصانه» قطعاتی چون رقص بر پرده گران کردن، ما گوش شمائیم شما تن زده تا کی، رقص از خیال تو آموزم، مست و دیوانه، ای جان تو جانم را از خویش خبر کرده، غزل عاشق و کف زنان آمده است. اشعاری خاص از مولانا که اهل ادب و مخاطبان جدی ادبیات با آنها آشنایی دارند و حالا می‌توانند آن را با نگاهی ویژه و با بیانِ استاد «شهرام ناظری» بشنوند.
«شهرام ناظری» مثل هر خواننده‌ی دیگری در عمر هنری خودش از اشعار بسیاری از شاعرانِ کلاسیک ایران بهره برده است؛ اما مولانا و فردوسی، از جمله شاعرانی هستند که به جهان‌بینی او بیش از هر شاعر دیگری نزدیک هستند. به همین خاطر است که چند سالی است سر در گریبان شاهنامه هم کرده و با آن نیز دمخور شده است ، شاید بتوان علاقه‌اش به موسیقی حماسی ایران را دلیل نزدیکی‌‌اش به این دو شاعر دانست.
«شهرام ناظری» درباره‌ی مولانا گفته است: «مقام مولانا فراتر از مقام شاعری است. وقتی از او سخن می‌گویم یا شعرش را می‌خوانم دیگر نمی‌توانم یک جا ساکت و ساکن بنشینم. مرا به جوش و خروج می‌آورد. هنوز که هنوز است پس از سال‌ها حشر و نشر با او وقتی حرفش به میان می‌آید تا صبح در اتاق راه می‌روم. او مثل اقیانوس پر تلاطمی است که تا ابد جوش و خروش دارد. در کار این اقیانوس خفتگی و خواب و آرام وجود ندارد. اندیشه و کلام این شاعر بزرگ نو به نو حرکت را باعث می‌شود.»
اما «رقصانه» از منظر دیگری نیز قابل اهمیت است و این ماجرا را می‌توان از نام اثر مشاهده کرد: «رقصانه». استاد «ناظری» به خبرنگار سایت موسیقی ما در این باره می‌گوید: »اگر موسیقی در جامعه‌ی ما همواره با محدودیت‌های بسیاری مواجه بوده است، رقص و آیین‌هایی از این دست هیچ‌گاه جایگاهی نداشته‌اند و البته من در این میان، توجه ویژه‌ای به این مقوله داشته‌ام؛ چرا که «رقص» و آیین‌های حرکتی همواره در عرفان ما نقش مهمی ایفا کرده‌اند.
این مساله را می‌توان به شکل متعالی در زمان بوسعید و مولانا مشاهده کرد. «سماع» و حتی رقص‌های عامیانه در فرهنگ ما و بسیاری دیگر از کشورهای مشرق زمین، همواره از یک بعد معنوی برخوردار بوده‌اند؛ مثلِ خود موسیقی که انسان را از روزمرگی دنیا رها می‌کند و می‌تواند به انسان حالتی متعالی بدهد.
به همین خاطر است که این حرکات در برخی آیین‌ها چون مردمانِ سرزمین هند جایگاهی حتی مقدس پیدا کرده است و در خرده‌فرهنگ‌های سرزمین خودمان نیز به شکل‌های دیگر این موضوع اهمیت دارد. «رقص» در بسیاری از قوم‌های ما حالتی آیینی دارد؛ برای مثال می‌توان به رقص‌هایی که در تمام جغرافیای ایران - جز استان مرکزی- وجود دارد، توجه کرد که در عین انجام حرکاتی نمایشی، وحدت و همبستگی خودشان را نیز از این طریق نشان می‌دهند؛ در واقع می‌توان گفت از این طریق یک روح لطیف معنوی حاصل می‌شود.»
به همین خاطر است که «شهرام ناظری» برای خود این هدف را تعیین کرده است که روی این پدیده‌ی اجتماعی، فرهنگی و معنوی کار کند و برای همین با وجود حساسیت‌های غریبی که در زمینه‌ی موسیقی دارد، در این اثر گاه از ریتم‌های عامیانه نیز در اثر جدیدش بهره برده است.
در این آلبوم ارسلان کامکان با ویلون و بربت، شهرام اعتمادی با تار، کامبیز گنجه ای با ضرب زورخانه و تنبک، داوود ورزیده با نی، حسن هدایی نیا با قیچک آلتو، مشتاق قرداش خانی با ویولن و کمانچه، صایب کاکاوند با تار، سهیل سان احمدی با بم تار، مهدی رضایی با دف و دف باس، پژمان پرنیا با زنگ،دهل،دایره و دمام و حسین پرنیا با سنتور که اعضای گروه همایون ( پرنیا ) می باشند و شهرام ناظری را همراهی می کنند. این آلبوم در استودیو پژواک ضبط و تهیه شده است، مجری طرح علیرضا امینی پناه و صدابرداران آثار حسن عسگری، مهدی سالک اردستانی و مجید فلاح پور هستند.
آلبوم «درفش کاویانی» نیز از شوالیه‌ی آواز ایران در دست انتشار است. این آلبوم درباره یکی از داستان‌های شاهنامه با بیانی مقامی و روایت‌گونه است که توسط شهرام ناظری تدوین و آقای فرید الهامی آهنگسازی شده است بر روی داستان ضحاک و کاوه آهنگر که در حقیت نبرد نور با ظلمت است، طراحی شده است.
این اثر، با مقام‌های باستانی تنبور تلفیق شده است؛ مقام‌هایی که خیلی از آنها بیشتر از هزار سال قدمت دارند، یک بخش‌هایی از آن، آوای هوره و مور است که خنیاگران کُرد میراث‌دار آواهای آیین مهر هستند و این آواها در واقع آواهای گات‌ها هستند که سال‌ها از آنها میراث‌داری شده است و استاد «شهرام ناظری» در بخش‌هایی از آواز، از هوره و مور و سیاه‌چمانه استفاده کرده است.
شهرام ناظری ضمن قدردانی و سپاس از آقای آرش عادل‌پور که نقش مهمی در صدابرداری، میکس و مسترینگ آلبوم «رقصانه» و «دربفش کاویانی« داشته خبر انتشار آلبوم درفش کاویانی را در اسفند ماه 94 اعلام می‌کند.
منبع: موسیقی ما
۰
