حرف‌های ناتمام "علیزاده" در برنامه "ساعت 25"

علیزاده در گفت‌وگو با برنامه «ساعت 25» که روز گذشته 18 دی 1394 پخش شد، درباره اوضاع موسیقی اصیل ایرانی در تلویزیون و رادیو، گفت: موسیقی ایرانی یعنی هنری که تمام خصوصیت‌های فرهنگ ایرانی در آن باشد.

در حال حاضر هر روزنامه، هر اخبار و هر گفت‌وشنودی در رادیو و تلویزیون صحبت از موسیق پاپ دارد. وقتی هم ما حرفی می‌زنیم گمان می‌کنند که ما با موسیقی پاپ مخالفیم. در حالی که موسیقی پاپ اصلا به تخصص من مربوط نمی‌شود، من نباید عاشق موسیقی پاپ باشم و نباید خیلی موسیقی پاپ بشنوم؛ همان‌طور که اهالی موسیقی پاپ خیلی موسیقی غیر پاپ گوش نمی‌کنند. آنان فضای دیگری دارند و ما هم فضای دیگری و منظور موافق بودن یا نبودن نیست. در عین حال باید توجه داشت که شکل درستش این است که همه انواع موسیقی برای همه ذائقه‌ها در جامعه باشد.

علیزاده با تاکید بر لزوم پرداختن به موسیقی اصیل ایرانی، گفت: فرهنگ اصلی ما نباید در این لابه‌لا گم شود. هیچ جای دنیا موسیقی پاپ موسیقی اصلیشان نیست؛ هر کشوری موسیقی تاریخی و فرهنگی خودش را دارد و آن را به عنوان موسیقی اصلیش می‌شناسد و به آن می‌پردازد.

به همین دلیل در کشورهای پیشرفته می‌توانید به هر دوره‌ای از تاریخ هنرشان رجوع کنید، وقتی در شهرهای پیشرفته راه می‌روید بساز بفرش‌ها نیامده‌اند که برج بسازند و شکل فرهنگی شهر را به هم بریزند. در کشورهای پیشرفته همه ساختمان‌های تاریخی پابرجا هستند و هویتشان را حفظ کرده‌اند. آنان استواری و تاریخی که در آن زندگی می‌کنند را می‌سازند.

این صحبت‌های علیزاده در حالی از برنامه «ساعت 25» پخش می‌شد که انتقادهای علیزاده بیش از هر برنامه‌ای به برنامه «ساعت 25» وارد بود. این برنامه در همین قسمت اخیرش حدود یک ساعت و 45 دقیقه از آنتن شبکه 5 را در اختیار داشت و در عین ناباوری حدود 90 درصد از وقت برنامه را صرف پرداختن به موسیقی پاپ کرد.

چندین بخش از این برنامه به موسیقی پاپ پرداخته بود و تنها چند بخش کوتاه به موسیقی ایرانی می‌پرداخت. چندین قطعه از خوانندگان موسیقی پاپ پخش شد و تنها یک قطعه از موسیقی اصیل ایرانی با عنوان «ای عاشقان» با صدای محمد معتمدی پخش شد.

حسین علیزاده همواره ثابت کرده که هنرمندی با درایت است؛ وقتی او به برنامه‌های تلویزیون انتقاد می‌کند که چرا کمتر به موسیقی اصیل ایرانی می‌پردازند، این نکته را در گفت‌وگو با برنامه‌ای بیان می‌کند که متهم اصلی این انتقاد است.

حسین علیزاده در بخش دیگری از صحبت‌هایش در برنامه «ساعت 25» به مسئله نوآوری در موسیقی اشاره کرد و گفت: نوآوری به این معنی نیست که ما موسیقی اسپانیایی و عربی را با هم قاطی کنیم و بگوییم نوآوری کرده‌ایم. شما اگر پایه‌ها و ریشه‌ها را نشناسید مفهوم نوآوری را نمی‌دانید. آیا چیزی را به عنوان کهنه می‌شناسید که می‌خواهید نوآوری کنید؟

علیزاده در بحث دیگری به اهمیت مخاطب در اجراها پرداخت و گفت: مخاطب قرار نیست تخصص داشته باشد. مخاطب باید تاثیر بگیرد و تاثیر بگذارد. همیشه گفته‌ام که امن‌ترین جا برای من بر روی صحنه است. وقتی وارد صحنه می‌شوم حس عجیبی به سراغم می‌آید. با خودم می‌گویم تمام این حاضران در سالن هیچ‌کدام به زور نیامده‌اند و هدفشان از آمدن به سالن برقراری ارتباط با موسیقی است. حضور مردم بدون این که تخصص داشته باشند تاثیر بسیاری دارد. حسی که مخاطب می‌گیرد موجب می‌شود نبض اجرا کننده با شنونده یکی شده و نفس‌ها هماهنگ شود.

شاهکار برنامه «ساعت 25» در قسمت اخیرش زمانی رخ داد که تنها حدود 3 دقیقه از صحبت‌های حسین علیزاده را پخش کرد و بقیه این صحبت‌ها را به برنامه آینده موکول کرد.

مجری این برنامه هم که به نظر می‌رسید جایگاه حسین علیزاده در موسیقی ایران را نمی‌شناسد پس از پخش صحبت‌های علیزاده با لحنی تمسخر آمیز روبه بینندگان گفت: «صحبت‌های اختصاصی استاد حسین علیزاده با برنامه ساعت‌25 بود که هفته آینده مابقیش رو خدمتتون پخش خواهیم کرد، پس تا اون موقع منتظر بمونید لطفا».

باید از تهیه کنندگان برنامه «ساعت 25» پرسید که چرا این برنامه برای پخش صحبت‌های حسین علیزاده وقت ندارد اما در عین حال دقایق بسیاری به انواع دیگر موسیقی می‌پردازد؟

بی‌شک کسی منکر پرداختن به ژانرهای دیگر موسیقی از جمله پاپ یا موسیقی فیلم نیست، اما چرا مهمترین چهره‌ی آهنگسازی و نوازندگی موسیقی اصیل ایرانی در حال حاضر، در یک برنامه تلویزیونی، باید تنها 3 دقیقه روی آنتن باشد و صحبت‌هایش به قسمت‌های بعدی موکول شود؟

منبع: تسنیم