دیوید بوئی؛ به پیچیدگی تسلا به محبوبیت باب اسفنجی

اگر در تمام فهرست‌های صدتایی دنیای موسیقی بگردید به طور حتم به نام دیوید بوئی برخورد خواهید کرد.

پسرک گیتاریست اهل لندن خیلی زود تبدیل به یک ستاره شد. از "عجایب فضایی" اولین آلبوم منتشر شده در انگلستان تا قطعه "شهرت" با همکاری لنون و تا فروش ۱۴۰ میلیون از آلبوم‌هایش، چه در مقام خواننده و چه در مقام تهیه‌کننده توانست دورانی افسانه‌ای برای خودش و هوادارانش بسازد.

"آقای خاص" موسیقی، یک بار نشان سلطنتی انگلستان و یک بار نشان شوالیه را رد کرد تا در رد کردن عناوین اینچنینی هم خاص باشد. مردی که با ظاهر عجیب و آرایش متفاوتش تبدیل به سمبلی برای هوادارانش شده بود و هر بار که روی صحنه ظاهر می‌شد چهره‌ای متفاوت از او دیده شد. این تنوع‌طلبی در کارهای او نیز نمود دارد او در سبک‌های مختلف و البته گروه‌های مختلف کار کرده است. (حدود 10 گروه موسیقی پاپ و راک در کنار این اسطوره کار کردند)

"سرگرد تام"؛ فضانورد خیالی بوئی در سال ۱۹۶۹ توسط او به کهکشان موسیقی پرتاب شد تا یکی از مدرن‌ترین ترانه‌های دهه ۶۰ ساخته شود. این آهنگ دیوید بوئی را به اوج شهرت رساند و ترانه "شهرت" شهرتش را تثبیت کرد تا گیتاریست انگلیسی، گوش آمریکایی‌ها را به تصرف خود درآورد.

"مردی که به زمین افتاد"، "آخرین وسوسه‌های مسیح"، "پرستیژ" مشهورترین فیلم‌هایی هستند که بوئی در آن‌ها به ایفای نقش پرداخت، خصوصاً در "پرستیژ" کاری از کریستوفر نولان که بوئی در آن نقش "تسلا" دانشمند بزرگ و پیچیده معاصر را بازی کرد. وی در انیمیشن "باب اسفنجی" به عنوان صداپیشه مهمان و در نقش "لرد رویال هاینس" ظاهر شد تا کلکسیون کارهای متفاوتش تکمیل شود.

نوازنده گیتار و ساکسیفون، تهیه‌کننده آلبوم‌های موسیقی، بازیگر حدود ۳۹ کار تلویزیونی و سینمایی، نقاش و مدیر موسسه ارزشیابی دانشجویان؛ از تمام چیزهایی که به ارث برده بود تنها نام کوچکش را نگه داشت و باقی آن را برای خودش از نو ساخت. مردی که می‌توانست شوالیه یا "سِر/‌sir " باشد تنها به نام خانوادگی خودساخته "بوئی" بسنده کرد تا دنیا او را تنها برای خودش بخواهد. این خودساختگی تا جایی پیش رفت که بوئی در سال ۱۹۷۷ در آلبوم "Low" از یک زبان کاملاً خود‌ساخته استفاده کند.

آنچه در این آلبوم خاص می‌شنویم علاوه بر درام و گیتار و سازهای معمول، افکت‌های صوتی است که بیشتر شبیه بازی‌های کامپیوتری همان دهه است. این فرم از موسیقی در دهه‌های بعد بیشتر و بیشتر به گوش رسید، اما آنچه در آلبوم "Low" می‌شنویم مربوط به اواخر دهه هفتاد است و نشان می‌دهد موزیک بوئی تاریخ مصرف نداشته و همچنان شنیدنی است.

ضربه مشتی که در دبیرستان به چشم راست برخورد کرد و باعث تغییر مردمک او شد نتوانست در شهرت او تأثیر بگذارد و بوئی با آن چهره عجیب و چشمان دو رنگ متفاوتش برای ۴۰ سال تبدیل به سوژه عکس‌های ماسایوشی سوکیتا شد و حاصلش پروژه‌ای ۴۰ ساله از پرتره‌های بی‌نظیر سوکیتا با موضوع بوئی بود.

آنچه خانواده او گفته‌اند این است که بوئی پس از ۱۸ ماه جدال با سرطان درگذشت و آنچه هوادارانش قبول دارند این است که بوئی همچون "سرگرد تام" به فضا پرتاب شده و ارتباطش را با زمین قطع کرده است و تنها اتفاق تلخ این است که تا چند روز آینده و فقط همین چند روز آینده، اگر در گوگل حروف D,A,V,I,D,B … را جستجو کنی، قبل از نام دیوید بکام نام دوید بوئی را می‌بینی، فقط برای همین چند روز آینده …

منبع: هنر آنلاین