کشف دورترین اختروش از زمین
این اختروش درخشان جدید در فاصله بیش از ۱۳ میلیارد سال نوری از زمین پیدا شده است. این به معنای آن است که نور آن از زمان حدود ۶۷۰ میلیون سال پس از مِهبانگ (بیگ‌بنگ) به ما می‌رسد؛ به عبارت دیگر از زمانی که کیهان هنوز تنها پنج درصد از عمر کنونی را داشته است.
ستاره شناسان افزون بر جرم بسیار عظیم این اختروش، یک جریان خروجی سریع از این اختروش را نیز یافته‌اند
دانشمندان، دوردست‌ترین-و از این رو قدیمی‌ترین- اختروشی را که تاکنون کشف شده، پیدا کرده‌اند. کشف این جرم کیهانی می‌تواند به درک بهتر مراحل آغازین سیاهچاله‌ها و نحوه شکل‌گیری آن‌ها کمک کند.
اختروش‌ها پرانرژی‌ترین و عظیم‌ترین اجرام کیهان هستند و از جمله درخشان‌ترین این اجرام به شمار می‌روند. گمان می‌رود که اختروش‌ها زمانی شکل می‌گیرند که سیاهچاله‌های کلان‌جرم، موادی که پیرامون آن‌ها را احاطه کرده است، مثل گاز و ستارگان، می‌بلعند و یک دیسک چرخان عظیم از مواد باقیمانده به جا می‌گذارند.
این اختروش درخشان جدید در فاصله بیش از ۱۳ میلیارد سال نوری از زمین پیدا شده است. این به معنای آن است که نور آن از زمان حدود ۶۷۰ میلیون سال پس از مِهبانگ (بیگ‌بنگ) به ما می‌رسد؛ به عبارت دیگر از زمانی که کیهان هنوز تنها پنج درصد از عمر کنونی را داشته است.فیج وانگ، محقق هابل ناسا در دانشگاه آریزونا و نویسنده اصلی مقاله پژوهشی در اظهارات خود می‌گوید: «سیاهچاله‌هایی که با ستارگان اولیه بسیار پرجرم ساخته می‌شوند نمی‌توانند تنها طی چند صد میلیون سال در چنین ابعادی بزرگ شوند.»
یک سناریو مبنی بر شکل‌گیری سیاهچاله‌ها نشان می‌دهد که آن‌ها زمانی تشکیل می‌شوند که یک ستاره به شکل «اَبَر‌نو اختر» (Supernova) منفجر و سپس دچار فروپاشی می‌شود. چنین اجرامی می‌توانند به مرور زمان، با اجرام دیگر با چنین شرایط مشابهی ادغام و به سیاهچاله‌های کلان‌جرم وعظیم تبدیل شوند.
اما این سیاهچاله که اخیرا در آن اختروش جِی ۰۳۱۳-۱۸۰۶کشف شد، بسیار بزرگتر از آن است که با هر دو نظریه بالا قابل توضیح باشد.
ستاره شناسان افزون بر جرم بسیار عظیم این اختروش، یک جریان خروجی سریع از این اختروش را نیز یافته‌اند که باد‌هایی با ۲۰ درصد سرعت نور از آن خارج می‌شود. «انرژی حاصل از چنین جریان خروج با سرعت بالایی، به قدر کافی بزرگ است که بر روی تشکیل آن در سراسر کهکشان میزبان اختروش تاثیر بگذارد.»
مقاله‌ای که به تشریح این یافته می‌پردازد در «آستروفیزیکال ژورنال ۷» منتشر می‌شود و می‌توان نسخه آنلاین آن را پیش از چاپ را مطالعه کرد.
