مدعیان پرمدعای لیگ، امتیاز از دست می‌دهند

علی ولی‌اللهی | لیگ بیستم در پایان هفته سیزدهم (تقریبا نیم فصل مسابقات) هنوز هیچ مدعی قدرتمندی ندارد. استقلال صدرنشین لیگ است و نتوانسته از تمام بازی‌ها متوسط ۲ امتیاز را به دست آورد. آن‌ها در دو بازی آخر خود یک باخت و یک تساوی داشتند.

صنعت نفت آبادان تیمی که استارت خوبی در لیگ داشت نیز در دو بازی هفته‌های دوازدهم و سیزدهم ۵ امتیاز از دست داده است. سپاهان با نویدکیا در حالی که فرم خوبی پیدا کرده بود در بازی آخر مقابل شهرخودرو با نتیجه سنگین سه بر یک شکست خورد.

تراکتور نیز مقابل آلومینیوم با یک گل در زمین خودی مغلوب شد تا از صدر جدول فاصله بگیرد. آلومینیوم نیز با دومین برد پیاپی آن هم مقابل دیگر تیم مدعی لیگ بحق لقب غول‌کش لیگ را از آن خود کرد. در اهواز فولاد این شهر مقابل پیکان در یک بازی پرحاشیه بدون گل متوقف شد.

شاید اگر احمد نوراللهی دقیقه ۹۳ نمی‌توانست دروازه تیم انتهای جدولی ماشین‌سازی را بازی کند، می‌شد پرسپولیس را هم به سیاهه ناکامان هفته سیزدهم لیگ اضافه کنیم.

جدا از اعتراض به داوری که پای ثابت اکثر کنفرانس‌های خبری تیم‌های امتیاز از دست داده است، یک اظهارنظر دیگر هم به کرات شنیده می‌شود. جمله‌ای با این فحوا که ما خیلی خوب بودیم و حریف برنامه خاص و موقعیتی نداشت. به عنوان مثال نگاه کنیم به اظهارات محمود فکری و آرش برهانی بعد از تساوی تیم‌شان مقابل نفت مسجد سلیمان.

فکری با تاکید روی اینکه حریف تنها یک موقعیت داشت، گفت: «ما یکی از بهترین کادر‌های فنی ایران را چه از نظر دانش و تجربه داریم. ما هر کاری انجام بدهیم یکسری ایراد می‌گیرند.» آرش برهانی نیز همین حرف‌ها را تکرار کرد و گفت: «دیگر چه کاری باید انجام می‌دادیم که انتقاد نباشد؟

نفت هیچ حرفی مقابل ما برای گفتن نداشت و روی یک صحنه غفلت گل خوردیم.» شنبه شب و بعد از بازی دو تیم پیکان و فولاد مربی فولاد اظهاراتی مشابه کادر فنی استقلال به زبان آورد. حمید رجبی، مربی فولاد خوزستان در نشست خبری بعد از دیدار با پیکان که با تساوی بدون گل به پایان رسید، اظهار داشت: «امروز یک بازی سراسر حمله از تیم ما را شاهد بودیم.»

مربی فولاد خوزستان با اشاره به اعتراض پیکانی‌ها نسبت به جابه‌جایی خط طولی زمین و عریض‌تر کردن زمین مسابقه گفت: «قبل از بازی دیدیم که پیکانی‌ها خیلی شلوغ کردند، چون عملا این تیم برنامه‌ای جز اوت دستی ندارد و ۹۰ درصد فوتبال‌شان اوت دستی است.»

عباس چمنیان مربی تیم تراکتور نیز بعد از شکست تیمش مقابل آلومینیوم گفت: «در روزی که هیچ موقعیتی به آلومینیوم ندادیم، بر اثر تصمیم اشتباه داور ۳ امتیاز را از دست دادیم.»

این‌ها تنها چند نمونه از خیل چنین اظهارنظر‌هایی است. به جرات می‌توان گفت تنها شاید دو یا سه مربی باشند که بعد از نتیجه نگرفتن تیم‌شان از حریف تمجید می‌کنند یا اگر تمجید نمی‌کنند لااقل تمام تلاش آن‌ها را زیر سوال نمی‌برند.

شاید آن‌ها می‌دانند که زیر سوال بردن حریف در حالی که نتیجه راضی‌کننده کسب نشده به نوعی زیر سوال بردن خودشان است. تمام آن‌هایی که فکر می‌کنند حریف حرفی برای گفتن نداشته بلافاصله بعد از اتمام حرف‌شان باید به این سوال پاسخ دهند که چطور شما مقابل چنین حریفی امتیاز از دست دادید؟

اگر آن طورکه کادر فنی استقلال می‌گوید سایپا و نفتی که ۴ امتیاز از استقلال گرفتند کاملا اسیر تاکتیک‌های فکری و همکارانش بودند چطور به نتیجه دلخواه‌شان رسیدند؟ مربی فولاد باید جواب بدهد چطور مقابل تیمی که فقط اوت دستی می‌انداخت، مساوی کردند؟ آن هم در خانه! مربی تراکتور که اتفاقا شخص بسیار بادانشی است و دوران درخشانی در تیم ملی نوجوانان کشور داشته آیا نمی‌داند باختن مقابل تیمی که هیچ موقعیتی نداشته اتفاق خیلی بدی است؟

باز اگر فقط یک بازی بود می‌شد به نوعی به مربیان حق داد و گفت که اتفاقات در رقم خوردن نتایج دخیل بوده یا شانس یاری نکرده. در حالی که همه مدعیان پرمدعای لیگ تقریبا همیشه در حال امتیاز از دست دادن هستند. برای اثبات این جمله کافی است میانگین امتیازگیری صدرنشینان را محاسبه کنیم.

آیا ممکن است یک مشت تیم بی‌برنامه و توی قوطی هر هفته از مدعیان امتیاز بگیرند؟ مگر اینکه بپذیریم ماجرا کاملا برعکس است و اتفاقا همین مدعیان هستند که برنامه خاصی برای رسیدن به دروازه حریف ندارند. نگاهی به بازی تیم‌های پیکان، نفت مسجد سلیمان، ماشین‌سازی، آلومینیوم و تیم‌های اصطلاحا میانه و پایین جدولی نشان می‌دهد آن‌ها روش‌های مشخصی برای کسب امتیاز دارند.

شاید بسته بازی کنند و شاید علاقه‌ای به حمله نداشته باشند، اما همین یک برنامه مشخص است. این برنامه با چشم غیرمسلح هم دیده می‌شود. آنچه دیده نمی‌شود برنامه‌های مشخص برای باز کردن خطوط دفاعی تیمی است که برای کسب تساوی وارد زمین شده است.

چند سال پیش و در دربی سال ۸۵ پرسپولیس تحت هدایت مصطفی دنیزلی موفق شد استقلال را با سرمربیگری صمد مرفاوی با نتیجه دو بر یک شکست دهد.

بعد از بازی مرفاوی در حالی که به شدت از باخت ناراحت بود، گفت: حریف هیچ برنامه‌ای برای رسیدن به دروازه ما و گلزنی نداشت. وقتی از دنیزلی سوال شد که نظرش در رابطه با اظهارات مرفاوی چیست، خندید و گفت: خوب شد برنامه نداشتیم و دو تا زدیم. اگر برنامه داشتیم چه می‌شد!

کنایه مصطفی دنیزلی هنوز هم‌تر و تازه است و در مورد اتفاقات این سال‌های فوتبال ما صدق می‌کند. به مربیانی که مدعی هستند تیم‌های حریف هیچ چیزی برای ارایه ندارند باید گفت پس شانس آوردید که آن‌ها هیچ برنامه‌ای نداشتند وگرنه معلوم نبود چه نتیجه‌ای رقم می‌خورد!

این مربیان اگر می‌خواهند بدانند دیگر باید چه کار کنند تا مورد انتقاد قرار نگیرند، کافی است سری به جدول و تعداد باخت‌ها و مساوی‌های‌شان در تنها ۱۳ هفته لیگ بزنند تا به پاسخ ساده این پرسش که همان برنده شدن است، برسند.