فضل‌الله اکبری؛ پدر حسابداری ایران

۹۹ سال پیش در چنین روزی فضل‌الله اکبری در گلپایگان زاده شد. می‌گفت: «دو سه سال طول کشید تا با مراجعات مکرر و مستمر، ارائه شرح دروس حسابداری و رشته‌های مختلف آن، اهمیت و فرق آن را با حساب و ریاضی توجیه کنم و توضیح دهم.»

مادر فضل الله اکبری از خانواده‌ای روحانی و پدرش کارمند وزارت دارایی بود. دبستان و دبیرستان را در زادگاهش و اصفهان به پایان برد و همزمان "علوم قدیمه" را نزد پدربزرگ مادریش آموخت.

۲۳ ساله بود که رشته حقوق را در دانشگاه تهران به پایان رساند و در شرکت نفت استخدام شد.

۲۹ ساله بود که به سلیمان حییم در گردآوری و برابرگذاری واژه‌های تخصصی فرهنگ انگلیسی به فارسی یاری رساند.

۳۱ ساله بود که باز به دانشکده حقوق رفت و این بار حسابداری خواند.

۳۴ ساله بود که به کالیفرنیا رفت و سرانجام از دانشگاه مشهور استنفورد با درجه دکتری در رشته حسابداری فارغالتحصیل شد و به ایران بازگشت و به تدریس این رشته پرداخت و سال‌ها کوشید که دانشگاهیان را مجاب کند که این یک رشته دانشگاهی است.

می‌گفتند: «اگر حسابداری را رشته دانشگاهی بشناسیم، به زودی داوطلبانی هم برای تدریس خانه‌داری، گله داری و باغداری پیدا می‌شوند. دانشگاه را تدریس حساب کافی است.»

۴۳ ساله بود که پس از سال‌ها تلاش و تدریس، سرانجام دانشکده علوم اداری و مدیریت بازرگانی را در دانشگاه تهران گشود و هشت سال سرپرستی آن را داشت.

پایه ریزی حسابداری علمی در ایران سرچشمه پیدایش نهاد‌های حسابرسی و پیشبرد ارزیابی مدارک رسمی و مالی شد و او در این زمینه علاوه بر دانشگاه‌ها به آموزش کارشناسان این رشته نوین در بانک ملی و وزارتخانه‌ها نیز پرداخت.

در ۵۷ سالگی بازنشسته شد و برای تدریس به دانشگاه استنفورد رفت، ولی پس از دو سال به کار در ایران فراخوانده شد و زمان کوتاهی به سازمان حسابرسی کشور یاری رساند، اما باقی عمر را به نگاشتن آثاری در زمینه حسابداری و ارزیابی‌های مالی گذراند.

۶۶ ساله بود که یکی از ماندگارترین آثارش "تجزیه و تحلیل صورت‌های مالی" را نوشت که به برآورد مالیات‌ها کمک بسیار کرده و توسط سازمان حسابرسی کشور منتشر شده است.

فضل الله اکبری در ۸۴ سالگی در تهران درگذشت.

منبع: دویچه وله